Κυριακή 29 Απριλίου 2007

Χώρος που ξέμεινε από χρόνο

i

να σ’ ανακαλύπτω σ’ αδιέξοδα στενά
σε πλοία πυρπολημένα
σε θυροκολλημένες απαγορεύσεις να σε βλέπω
σε κενές θέσεις λεωφορείων
άλλο δεν το αντέχω
να σε εισπνέω σαν αιθάλη
από φουγάρο βιομηχανίας καπνού


ii

τώρα που άλλο πια δεν παίρνει
σου μιλώ με λέξεις πυρακτωμένες
καίγομαι καθώς σου μιλάω

μα εσύ

γίνεσαι ηλιόλουστο πρωινό
μακριά από κάθε πυρκαγιά μου


iii

η ώρα του χωρισμού μας

σκηνή από σειρά της τηλεόρασης
που θα παιχτεί σ’ επανάληψη


iv

ικετεύεις
σε διάλογο αρχαίας τραγωδίας παραπέμπεις
δείχνεις να γνωρίζεις
πως ο απομηχανής θεός
δε θα φανεί


v

στην Αλίκη Μαμουλή
-που μου ‘πε κάποιο βράδυ
πως είναι ο καθρέφτης της ζωής της
δύο επί δύο η ζωή σου
χώρος που ξέμεινε από χρόνο

ό, τι μου ζήτησες σου πρόσφερα
και το ‘χασες σε μέρα βροχερή


vi

υποτάσσεσαι
σ’ ένα όνειρο της στιγμής

λυπάσαι,
όπως λυπούμουν εγώ πριν από καιρό
κι έμαθα να συλλαβίζω
ξανά το όνομά σου


vii

έμαθα υπό συνθήκες δύσκολες να σ’ αγαπώ
χρόνια που χάθηκαν σ’ επαναστάσεις

γερασμένη τώρα
ή πιο σωστά
υπό συνθηκολόγηση η κάθε σου λέξη
κι ας λες πως είσαι επαναστάτρια

ήσουν καρδιά μου
τώρα τα σήμαντρα
διατάσσουν στάση προσοχής


viii

οι νύχτες που ζήσαμε κοντά
μοιάζαν μ’ εκείνα τα ροζ πουλιά
που δείχνουν πότε πότε στα ντοκιμαντέρ

μόνο που τώρα είναι χειμώνας
κι έχουν μεταναστεύσει πια


ix

« για πάντα »
η λέξη που δεσπόζει στον έρωτα
στα κοκκινισμένα απ’ το παιγνίδι χείλη
στην ιδρωμένη από την επαφή πλάτη
στ’ ακροδάχτυλα που ανιχνεύουν
παντού το για πάντα
εκτός από τα μάτια
που φοβούνται πάντα το κοίταγμα


x

μη γδύνεσαι το ρούχο του έρωτα
μοιάζει φτωχό το υπέροχο κορμί σου
μικρά τα μάτια σου
που ταξίδευα τα καράβια μου
μη γδύνεσαι το ρούχο του έρωτα
κάνεις δύσκολη την πράξη
μίσθιο το άγγιγμα


xi

δεν ικέτευσα ποτέ την αγάπη σου

και δε μου το συγχώρησες


xii

παράφορα κουρασμένη επιστρέφεις
από τις νύχτες
της σαρκικής σου απόλαυσης
αμαρτωλή
αιώνια έφηβη κι αμαρτωλή
θαρρείς κι απόμεινε μονάχα
για τους νέους η αμαρτία
και κούρνιασες μέσα της

Απόπλους Τεύχος 31 – 32. Σάμος, Φθινόπωρο 2004
.
από το βιβλίο: Ιωάννης Τσιουράκης, Ήχος Πλάγιος. Μόνος…

Δεν υπάρχουν σχόλια: