Τετάρτη 16 Μαΐου 2007

Καλοκαιρινή Μυθοπλασία - II (Έρημος)

Τούτη η έρημος στοιχειώνει τις αποστάσεις
.
Φυλάκισε τα βήματά σου

σ’ αραχνιασμένους καθρέφτες
των χεριών την κίνηση

σε μια πλαστικότητα θεατρική
δεν μπορείς να πετάξεις στον ήλιο.
.
- ο Ίκαρος παραμονεύει το επόμενο θύμα του
ψάχνει σύντροφο για το μεγάλο ταξίδι -
.
κι εγώ, σε νιώθω
π’ ανοίγεις κλείνεις τα φτερά των αγγέλων
κι αιωρείσαι.
.
Νύμφη παράξενη του καλοκαιριού
σ’ άδειους καιρούς πασχίζεις να πετάξεις
κι ο χρόνος δεν σου αρκεί.
.
Αφέθηκε η αιωνιότητα στους ανθρώπους
και χάθηκε.

.

απο το e-book: Ιωάννης Τσιουράκης, Ήχος Πλάγιος. Μόνος... δεύτερη γραφή

11 σχόλια:

eρωτακι είπε...

Τώρα τί να πω, Ήχε μου...;

Σιωπώ για πολλοστή φορά... :'

Καλημέρα σου...

..αγγελόσκονη.. είπε...

τα φτερά των αγγέλων...πόσο μ'αρέσουν τα φτερά τους...υπέροχο :)

Βασιλική Παπαδημητρίου είπε...

πελαγο...
ερημος...

υδωρ,γη...
τι εχει αραγε συνεχεια;

hliaxtida είπε...

Γράφεις πραγματικά όμορφα.
όμορφο να αιωρειται κανεις αλλα προσεκτικα και να αφεθει εκει που θα θελήσει και θα τον θελήσουν.
Καλο απόγευμα ευχομαι

Ανώνυμος είπε...

Μοναξιά και δρόμοι..
Τούτο ακολουθεί.. Βασιλική

Είναι στιγμές που αναρωτιέμαι
πόσο βαθιά έχει ποτίσει μέσα μας η ερημιά
για να μας αρέσει τόσο
..αγκελοσκονίτσα..;

Ο eρωτας ποτέ δε σιωπεί, καταπιέζεται στη σιωπή
απλώνει τις λέξεις του στον ήλιο κι εκείνες δε στεγνώνουν
ή μήπως λάθος κάνω;

Μια αγκαλιά εκείνοι που επιθυμούν να κρατήσουν είναι
μα που είναι;
Ηλιαχτίδα μου;

Βασιλική Παπαδημητρίου είπε...

φωτια και αερας δηλαδη...

Ανώνυμος είπε...

Η φωτιά θα κάψει
τι παρασέρνει ο αέρας είναι το θέμα
ή χειρότερα
τι φέρνει!

Βασιλική Παπαδημητρίου είπε...

μα ολα φερνουν μονο ζωη...

Ανώνυμος είπε...

Στο τέλος δείχνει, πάντα και μόνο εκεί..

Βασιλική Παπαδημητρίου είπε...

παντα...
δυσκολη λεξη...

μην μου βαζετε δυσκολα...

eρωτακι είπε...

Ποτέ σου δε λαθεύεις
μα τη λέξη τέλος
ποτέ σου μην τη λες
κάθε τέλος είναι και μια
Αρχή...

Φιλί.