Πέμπτη 7 Ιουνίου 2007

Ο χρόνος είναι ένα παιγνίδι που δεν κερδίζουμε ποτέ

Παιγνίδι ο χρόνος από εκείνα που με κούρασαν.
Συνήθισα να περιμένω μα με τον καιρό έγινα ανυπόμονος.
Έμεινα με τις εικόνες του απογεύματος μέσα στα μάτια.
Και ήταν χειμώνας.
Ό,τι περίμενα δεν έφτασε ακόμα.
Δε μου έκλεισε ποτέ το μάτι ο Θεός, μήτε σημάδι μου έδειξε για να πιστέψω πως κάτι θα αλλάξει.
Άφησα σε ένα σακάκι μια φωτογραφία μου παλιά στρατιωτική, απλά και μόνο να θυμούμαι εκείνο που καιρό τώρα άρχισε να αλλάζει.
Όταν βραδιάζει, ξαπλώνω στο πάτωμα να αφουγκραστώ τις βαριές μου ανάσες.
Κάποτε τα βράδια αυτά μαγεύονται από το πέρασμα μιας μνήμης αποδημητικής.
Τίποτα πια, τίποτα δεν επιστρέφει ίδιο από το παρελθόν.
Έχει τα σημάδια της επαφής με τον χρόνο στα μάτια του και φοβούμαι να το αγγίξω.
Ακόμα κι εσύ άλλαξες.
Μια φορά απλώνει κανείς τα χέρια στον ήλιο και σώζεται, την δεύτερη καίγεται κι εμείς ήμαστε τώρα στο δεύτερο άγγιγμα.
Πώς να γίνει.

Ο χρόνος είναι ένα παιγνίδι που δεν κερδίζουμε ποτέ. σου το είχα πει, το γνώριζες κι εσύ άλλωστε.

25 σχόλια:

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

O χρόνος ο κλέφτης...

Γλαρένιες αγκαλιές

Unknown είπε...

an to kerdizame auto to paixnidi den tha eimastan kerdismenoi alla xamenoi telika....

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Τα πάντα κλέβει ο χρόνος Γλαρένια μου και τα πάντα φέρνει!

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Για το παιγνίδι τούτο zoaki, κατέληξα πως ένας τρόπος υπάρχει για να πεις ότι το κέρδισες πραγματικά, να είσαι πλήρης.
Εμπειριών, εικόνων, συναισθημάτων. Δίχως υποχρεώσεις πιά, ευτυχισμένος ως σύ-ντροφος, γονιός και άνθρωπος, κι άλλα πολλά.
Μόνο τότε μπορείς να κερδίσεις τον χρόνο.
Δεν μπορεί να σε κερδίσει γιατί τον έζησες ως το τέλος.
Μόνο αν αγωνισθείς για την μάταιη αιωνιότητα έχεις χάσει τα πάντα.

σα είπε...

Ο χρόνος σμιλεύει τα αισθήματά μας, γκρεμίζει τα είδωλά μας και κάνει πιο στέρεα τα βήματά μας. Μας φέρνει πιο κοντά στο μέσα μας και μας κάνει λιγάκι πιο αληθινούς. Μόνο αν εμείς το θέλουμε...

Ανώνυμος είπε...

Όλα γίνονται μόνο άμα και όταν εμείς το επιθυμήσουμε.

elafini είπε...

δεν κυνηγώ τον χρόνο...τον απολαμβάνω..

(κρατήθηκα λίγο μακριά τις προηγούμενες μέρες και μόλις μπήκα κάθισα και απόλαυσα όλα τα προηγούμενα που είχα χάσει..)

eρωτακι είπε...

Γι'αυτό δεν φοράω ποτέ ρολόι.
Και πάντα έχω την αίσθηση του χρόνου, αν και μερικές φορές νιώθω απλά να βυθίζομαι στον χωροχρόνο του μυαλού και των αισθήσεων..

Καλημέρα, Ήχε, καλώς όρισες ξανά.
Έλειψες.

hliaxtida είπε...

Ισως ναι.. ισως και οχι..
Ποιος ξερει..
Καλημερα και καλο ΣΚ να εχεις

Ανώνυμος είπε...

Ταξίδι ο χρόνος.
Καλοτάξιδη Elafini μου

Ανώνυμος είπε...

Αν υπάρχει άνθρωπος που κατάφερε να ζήσει τα πάντα τότε ναι Ηλιαχτίδα μου.
Μα δε πιστεύω να υπήρξε ποτέ κάποιος.
Υπέροχο Σαββατοκύριακο σου εύχομαι.

Ανώνυμος είπε...

Ο χρόνος του έρωτα eρωτά μου δε μετριέται με τους δείκτες του ρολογιού, με το βύθισμα σ’ εκείνες τις αισθήσεις που μου γράφεις μετριέται.

Κι εσύ έλειψες.

hliaxtida είπε...

Yπέροχο Σαββατοκύριακο...
Πως ακουγεται άραγε...
Δεν ειμαι και πολυ στα καλα μου αυτες τις μερες..
Ισως και σημερα.. πιο πολυ..
παρολα αυτα σε ευχαριστω να σαι καλα.

Ανώνυμος είπε...

Σε φιλώ Ηλιαχτίδα.

kelly alamanou είπε...

O Xρόνος... τον παρατήρησα..κάποια στιγμή έστρεψα αλλού το βλέμμα..
εκείνος τη δουλειά του και εγώ τη δική μου....
Καλημέρες!!

Ανώνυμος είπε...

Όλα σου αυτά τα λόγια έχουν κρυμμένα στιχάκια από πίσω το ξεύρεις;

vel... είπε...

Αχ... εσείς οι Θεσσαλονικείς την τρίτη καίγεστε φορά. Η δεύτερη είναι για τα μεταναστευτικά πουλιά (πχ vel...). Λες για τους υπόλοιπους να είναι καλύτερα τα πράγματα; Όμορφο και το προηγούμενο κείμενο.

Κατια είπε...

Και αν τον χρόνο τον κάναμε… στιγμές? Στιγμές αληθινές όπου δε περνάμε απλά καλά, αλλά ζούμε με νόημα! Και το νόημα αυτό δεν είναι συνυφασμένο πάντα και μόνο με γιορτές, γέλια, περιστασιακούς έρωτες, ψώνια και κάθε είδους «αναλώσιμα»… που στην ουσία προσπαθούν να καλυψουν τα κενά μας .
Οι στιγμές αυτές μπορεί να περικλείουν θλίψη, απόγνωση, κόπο, κούραση, αποχωρισμό, ήττα, έλλειψη, μοναξιά…
Όμως αυτές οι στιγμές μας ανταμείβουν και δίνουν νόημα στη ζωή μας και στο χρόνο. Ετσι μπορούμε να τον κερδίσουμε…

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Ορθά έπραξες Kelly!

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Τι κι αν τα λόγια που γράφω είναι λυπημένα, είναι όσα να διώξω επιθυμώ από εντός μου.
Κι όπως έγραψε κάποτε ο Λειβαδίτης Purple Clementine, τα πιο χαρούμενα ποιήματα δε θα γραφούν ποτέ.
Κι όπως έχω πει κι άλλοτε ποιήματα γράφω όχι πεζά.

Καλώς ήρθες.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Μεταναστευτικό πουλί κι εγώ Vel.
Κάθε φορά και σ’ άλλο λιμάνι.
Κάθε φορά και σ’ άλλον καβοδέτη.
Κι ας όλοι οι καβοδέτες μοιάζουν μεταξύ τους!

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Το να λες έζησα, Κάτια, προϋποθέτει πόνο και πολλές κακές στιγμές.
Ποιος μίλησε για καθαρή ευτυχία;
Ποιος μίλησε για στιγμές, γιατί όπως λες στιγμές είναι ο χρόνος, που ντύθηκαν τα γιορτινά τους και κατέβηκαν να σύρουν το χορό;
Αν δε αγγίξεις το χέρι του πόνου δεν μπορείς ποτέ να εκτιμήσεις όλα εκείνα που σου έφερε.

Καλώς ήρθες.

μαριάννα είπε...

Ο ξανακερδισμένος χρόνος...
Να παίξεις με την ταυτόχρονη αμεσότητα και απόσταση που τόσο αριστοτεχνικά έπαιξε ο Προυστ, αλλά εσύ να εκμεταλλευτείς και να αξιοποιήσεις τον ξανακερδισμένο χρόνο! Χρόνος δεύτερης ευκαιρίας...
Ότι καλύτερο και πόσο τυχερός αυτός που θα τον ξανακερδίσει!
Υπέροχος! Καλώς ορίσατε! :)

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Καλώς σας βρήκα!
Όμορφο ακούγεται: Χρόνος δεύτερης ευκαιρίας!
Σαν τίτλος βιβλίου.

Βασιλική Παπαδημητρίου είπε...

ο χρονος πιστευω ειναι και θα ειναι ο μοναδικος μου εχθρος...
νιωθω ομως και τυχερη γιατι γνωριζω τον εχθρο μου...
τον γνωριζω χρονια τωρα, εστω κι αν ειναι αχρονος...