Πέμπτη 28 Ιουνίου 2007

Αν...

Άλλαξε ο μέσα μου χρόνος.
Αυλάκωσε το χώμα, σα βροχή που κύλισε.

Βγήκαν στον ήλιο καθαρές οι ρίζες.
Κι αν κάνεις ν’ αγγίξεις τις άκρες τους
ψηλά θα φτάσεις στα πόδια του Θεού…

41 σχόλια:

Socrates Xenos είπε...

Το πλάγιος μου αρέσει
έτσι βρίσκει το φως τις σπηλιές
η ματιά στα χαμηλά τα έντιμα
εκεί που πονάει

Ανώνυμος είπε...

Αν και η ώρα είναι περασμένη και ο καύσωνας ανελέητος , το αεράκι της ποίησής σου μου φύσηξε ευχάριστα.

Αγγελική Στ. είπε...

Αλλάζει ο χρόνος μέσα μας, αλλάζουμε κι εμείς μαζί του. Ή ίσως αλλάζουν οι άλλοι...

Βασιλική Παπαδημητρίου είπε...

το τραγουδι...
αυτο...
τι κι αν λεμε λογια...
η ψυχη αλλα τραγουδαει...
αλλα...

eρωτακι είπε...

Τα πάντα ρει.

Ανώνυμος είπε...

καλημέρα...

iLiAs είπε...

..ίσως αν αγγίξουμε μέσα τη ψυχή μας,
ανακαλύψουμε ένα μικρό θεό!

Ανώνυμος είπε...

Μύρισε γή νοτισμένη, ακτίνας θωπεία, άγιο άγγιγμα...
Καλημέρα.

Adonios GK είπε...

Τόσο κοντά μας είναι το Θείο
κι εμείς νομίζουμε οτι είναι μακρυά.
Κι αν δε μπορούμε να φτάσουμε πολύ ψηλά,
θα έρθει Εκείνος σε εμάς!

elenitheof είπε...

Ιωάννη, καλησπέρα. Ο Χατζηγιάννης μ' αρέσει και αυτό το τραγούδι του με συγκινεί.
Με τα χρόνια αλλάζουμε καθώς αποκτούμε εμπειρίες και πείρα.
Όσο πιο αγνή είναι η ψυχή τόσο πιο καθαρά βλέπει το Θεό, τον νιώθει κοντά της, μέσα της,τον αγαπά, επικοινωνεί μαζί του και ακούει τη φωνή του.

Ανώνυμος είπε...

Δεν αιχμαλωτίζονται οι ποιητές της καθημερινότητας…
δεν ξεχνάνε και ούτε γερνάνε…
δε μαδάνε τη μέρα σαν άγρια παπαρούνα να δουν αν τους αγαπάει….
είναι από μόνοι τους η μέρα…
ζωγραφίζουν το σήμερα
και λησμονούν τον θάνατο τους στο αύριο οι ποιητές της καθημερινότητας….
Τα όπλα τους είναι νούφαρα που ανθίζουν στη καθημερινότητα της μοναξιάς
και παλεύουν με κόκκινο αίμα να τη κρύψουν να τη σκοτώσουν
…να την Αγαπήσουν….




ακουσα τυχαία τον ήχο σου ..πλάγιο και μόνο...να πλανάται στο άχρωμο διαδίκτυο...και είπα να σταθώ για λίγο....


εύγε...

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Πάντα στα χαμηλά κοιτάζει το βλέμμα
τα χνάρια να βρει
που πέρασε το φως
για τούτο δε χάνεται…

Καλώς ήρθες Σωκράτη.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Αν είναι Κατερίνα μου να σε δροσίζει συχνά να φυσώ..
Να είσαι πάντα καλά.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Όλοι αλλάζουμε γλυκιά μου sunshine.
Όλοι ανελέητα…

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Οι λέξεις που λέμε ίσως να προσπαθούν να κρυφθούν ή να κρύψουν Βασιλική μου, ποιος άραγε να γνωρίζει.
Από τις μουσικές, που είναι σαν τα παιδιά, πώς να κρυφθείς;

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Τα πάντα eρωτά μου, τα πάντα…

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Δροσερό απόγευμα να ευχηθώ τώρα πια Τρελοφαντασμένη μου.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Άλλος ο μέσα μας Θεός Ηλία κι άλλος εκείνος που γυρεύουμε.
Και οι θεοί καμιά φορά θέλουν κι εκείνοι παρέα..

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Καλησπέρα mist μου.
Να είσαι καλά.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Το θείο, Adonie, βρίσκεται στην αλήθεια που κρύβουμε στα στήθη και οι περισσότεροι, δυστυχώς, αρνούνται να βγάλουν μ’ αποτέλεσμα να μη μπορούν να δεχθούν.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Τον Θεό, το λέω ξανά, Ελένη μου, το συναντά ο κάθε ένας διαφορετικά κι ας βρίσκεται πάντοτε μέσα σ’ εκείνα που αγαπάμε..

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Πεθαίνουν κάθε ηλιοβασίλεμα οι ποιητές της καθημερινότητας
γράφοντας γαλάζια λέξη με πέννα κόκκινη πάνω σε λευκό χαρτί
ανθίζουν, από το ξημέρωμα λίγο πριν, να συλλέξουν τα χρώματα
να συλλέξουν τους ήχους κάτω από τις κλαγγές των όπλων
κι ανοίγουν ψηλά τους δρόμους να περάσει ο ήλιος
να φωτίσουν εκείνα π’ αδυνατούν ν’ αγαπήσουν
να ξέρουν που θα στρέψουν το χάρτινο μαχαίρι τους.

Καλώς ήρθες γαλάζια λέξη με πέννα κόκκινη.
Ευχαριστώ πολύ.

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

"Δε φεύγω" επομένως, γιατί "ψηλά, θέλω να φτάσω, στα πόδια του Θεού"...

Γλαρένιες αγκαλιές

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Καλό δρόμο να έχουν, Γλαρένια μου, όσοι το προσπαθούν…

MARIA ANDREADELLI είπε...

Όμορφη η ανατολή του νέου έσω χρόνου σας!
Καλοτάξιδη.

Καλώς σας βρήκα.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Καλώς μας βρήκατε poetic sin,
μας άρεσε που σας άρεσαν τα χρώματα..

raffinata είπε...

πεζό σχόλιο σε ποιητικό κείμενο:
αυτό το ανθρωπάκι που πάει όπου και το ποντίκι μου με χαιρετάει ή με μουντζώνει;
;)

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Σε χαιρετάει Raffinata μου,
Μήπως και φτιάξει την από την ζέστη λιωμένη διάθεση!

elafini είπε...

εγώ πάλι θάθελα να κυλιστώ σ'αυτή τη φοβερή αμμουδιά..

melomenos είπε...

βγήκαν στον ήλιο καθαρές οι ρίζες!
ή οι ψυχές;
γιατί νομίζω ότι είναι πολύ φιλοσοφημένος ο στίχος σου;
με άγγιξε πάντως και θέλει πολύ ανάλυση αλλά όχι τέτοια εποχή!
ένα δροσερό βράδυ να έχεις

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Πάντα παιγνίδια κάνουν τα ελαφάκια!
Να κυλιστείς Ελαφίνι μου.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Χάρη ψυχές οι ρίζες κι όνειρα!

vel... είπε...

"Αλλαξε ο χρόνος, άραγε;
Αυλάκωσε η ψυχή, θάλασσα τρικυμία
Στο περιθώριο της σκιάς φύτρωσαν φύλλα
Πιάσου από τις άκρες τους και πάμε
βαθιά να φτάσουμε το βλέμμα, που παιδί, ρωτάει"

Μου άρεσε, Ήχε. Μου άρεσε.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Αυλακώνει την ψυχή, τρικυμίζει η θάλασσα, μα ο χρόνος δε γνωρίζω αν ποτέ πραγματικά αλλάζει…
Πολύ όμορφο Vel μου, πολύ όμορφο..

vel... είπε...

Επέτρεψέ μου ένα άλλον αυτόματο σχεδιασμό...

"Δεν άλλαξε ο χρόνος
παρά γιατί Την είδα
τις αυλακώσεις της ψυχής, λέω,
κύματος ράγες ατσαλινες
Καποιοι τις κάλεσαν "ει! άτσαλες ρίγες"
Γέμισα χρώματα στα χέρια
και λάσπες τα ριζωμένα βήματά μου,
φυτρώσαν δυο άγουρα φτερά
ανάσκελα στου ουρανού το κρύο δάκρυ"

Καλησπέρα, Ήχε, καλησπέρα

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Μη με κάνεις να κλάψω…

Καλησπέρα Vel…

vel... είπε...

Αν έχω χρόνο θα τον φτιάξω μετά. Το σχεδιασμό λέω. Και θα στον αφιερώσω, αύριο. Σε ευχαριστώ που μου επέτρεψες να βαδίσω πάνω στους όμορφους στίχους σου. Δε θα λερώσω με λάσπες. Υπόσχομαι.

vel... είπε...

Ψιτ... όρθιος εσύ!

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Δε φοβούμαι τα καθαρά χέρια
τις φτιαχτά απελπισμένες φωνές φοβούμαι.

:-))

vel... είπε...

Τ έχω λερώσει. Αλλά είναι γνήσια :)

(έφυγα, τσατ το κάναμε, ε;)

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

;-))