Παρασκευή 27 Ιουλίου 2007

Φρασοπαίχνιδο

Έχουμε μια γνωστή φράση συγγραφέα ή ποιητή κτλ και μια προσωπική φράση του ίδιου blogger που του πασάρει ο συνάδελφός του blogger που κάνει την πρόσκληση την οποία πρέπει να σχολιάσει. Στη συνέχεια ο blogger που έχει προσκληθεί επιλέγει μια γνωστή φράση συγγραφέα και μια φράση που φτιάχνει ο ιδιος με τις οποίες δύο προσκαλεί άλλους πέντε.



Φράση πρώτη:
"Μήπως λοιπόν πρέπει να έχει κανένας σπουδάσει τον κόσμο, για να μάθει να αγαπάει τη φύση..; Αν οι νέοι άνθρωποι το ήξεραν αυτό, πόσα βάσανα θα απέφευγαν! Πόσες δυσαρέσκειες των πικρών ημερών θα μπορούσαν να γλυτώσουν! Πώς θα έμεναν στην γενέθλια γη τους , πόσο θα ήταν ευτυχισμένοι!"

ΝΤΕ ΖΙΡΑΝΤΕΝ


Αναμφίβολα η ευτυχία του ανθρώπου βρίσκεται κοντά στην φύση.
Το πιο μεγάλο μας σχολείο.
Είναι τρόπος για να μάθουμε τον άνθρωπο αφού είναι ο ίδιος ο άνθρωπος.

Φράση δεύτερη:
Το να αγαπήσεις έναν άνθρωπο είναι πολύ εύκολο… Το να σε αγαπήσουν επίσης…
Το να αγαπήσεις κάποιον και να αγαπηθείς από αυτόν δύσκολο και σπάνιο..

Ηλιαχτίδα

- Αναρωτιέμαι όμως κατά πόσο τούτη η ευκολία οδηγεί σε μία γρήγορη αδιαφορία -
Είναι πράγματι δύσκολο να πετύχει κάποιος την στιγμή, τον τρόπο, τον τόπο.



Η πρώτη μου επιλογή είναι από το βιβλίο "Τα χειρόγραφα του Φθινοπώρου" του Τάσου Λειβαδίτη και είναι απόσπασμα του ποιήματος "Ο πρώτος στίχος".

«Θυμάμαι παιδί που έγραψα κάποτε τον πρώτο στίχο μου.
Από τότε ξέρω ότι δεν θα πεθάνω ποτέ –
αλλά θα πεθαίνω κάθε μέρα.»


Η δεύτερη, μετά φόβου ψυχής, αναρτήθηκε ως σχόλιο:
«Οι ποιητές χάραξαν καινούργια σημάδια για να χτίσουν τον κόσμο, ο Θεός μονάχα, επέλεξε να μη δώσει τα ινία του κόσμου στους αμαρτωλούς ποιητές….»


Κατανοώντας την δυσκολία της ανταπόκρισης θα προσκαλέσω τους παρακάτω πέντε σύν έναν.

Το τσαλίμι
Κατερίνα Καριζώνη
Vel…
Χαρά Τσακίρη
Σεμέλη
Μαρίνα Γκ.

14 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Λειβαδίτης
...λυπηθείτε τους ποιητές που τους τρελαίνουν δυο δισεκατομμύρια εκδοχές
για έναν μοναδικό κόσμο...(Η δύναμη των λέξεων)
Και γιατί (Οι ποιητές γυρίζουν ανάμεσά μας)ως οι
Φτωχοί που περνάνε στους δρόμους, κρύβοντας στα φαρδιά ξεχειλωμένα πανωφόρια τους κάποιον ποιητή, που τον αρνήθηκε η τύχη ή τον ξεγέλασαν οι περιστάσεις
αλλά που τους χαρίζει καμιά φορά τα πιο ωραία τους δάκρυα..

mad2luv είπε...

μπραβρω γλυκε μου...σου αφησα και εγω link για το παιχνιδακι αλλα βλεπω οτι το εκανες..καλυτερα γιατι το δικο μου ειναι πολυ "αναλαφρο"...χιχι!!χαιρομαι που σου αρεσε η καβαλα..αν και εγω ειμαι απο χαλκιδα,την αγαπω αυτην την πολη..την επομενη φορα που θα περασεις,κερναω καφεδακι...φιλακια..

vel... είπε...

Καλέ μου Ιωάννη, Ήχε του βορά, σε ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση στο παιχνίδι φράσεων. Μα λυπάμαι που δεν μπορώ να ανταποκριθώ. Ο χρόνος μου στο δίκτυο είναι αυτές τις μέρες ανύπαρκτος έως πολύ περιορισμένος. Και δεν είμαι σε κατάλληλη κατάσταση ώστε να συμμετάσχω. Ύστερα... είναι ακόμη άσχημες, πύρινες σκηνές στο μυαλό μου και δε θέλω να επηρεάσω αρνητικά. Παρόλα αυτά δεσμεύομαι πως θα συμμετάσχω επόμενη φορά.

Καλημέρα και να προσέχετε με τις φλόγες. Μέσα κι έξω :)

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Βίκυ μου δεν υπάρχει έλεος για κανέναν, μήτε από τον χρόνο μήτε από τους ανθρώπους.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Mad2luv το είδα αργά γλυκιά μου.
Σ’ ευχαριστώ όμως.
Διακοπές βλέπεις και οι blogoβόλτες είναι ανύπαρκτες σχεδόν.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Vel μου
μη λυπάσαι κορίτσι μου.
Σκοπός μου ήταν να σε κάνω να ξεφύγεις έστω λίγο.
Βλέπεις βρίσκομαι μακριά από το πρόβλημα.

Να είσαι καλά και να προσέχεις.
Το νου σου ε!

Σεμέλη είπε...

Γιάννη μου σε ευχαριστώ πολύ για την πρόταση.. αλλά υπάρχουν δυο πρακτικές δυσκολίες:
1. Δεν έχω blog
2.φεύγω σε λίγο για το νοτιότερο σημείο της Ευρώπης.

Να είσαι καλά και να περνάς όμορφα.
Ευχές για καλό υπόλοιπο καλοκαιριού...

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Εύχομαι καλές διακοπές.
Να περάσεις υπέροχα όπου σε βγάλει ο δρόμος και η ψυχή σου.

βασίλης είπε...

Ωραίες απαντήσεις έδωσες στην ηλιαχτίδα. Οι στίχοι του Λειβαδίτη που σημειώνεις είναι κομμάτι από τη ζωή πολλών απο μας.Να ΄σαι καλά.

patsiouri είπε...

Καλές διακοπές....

Αγγελική Στ. είπε...

«Θα πεθαίνω κάθε μέρα...» Πως κάποιος θα έπιανε ακριβώς το πως νοιώθω όταν γράφω δεν το περίμενα.. θα πεθαίνω κάθε μέρα, αλλά θα γεννιέμαι πάλι..

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Καλό ταξίδι να έχεις Βασίλη.
Καλό καλοκαίρι.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Φεύγω πάλι το πρωί Patsiouri μου.
Καλό καλοκαίρι να έχεις.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε φορά που μια λέξη θα δραπετεύει από τα χείλη μου.
Έτσι είναι sunshine μου.
Κι έπειτα πάλι από την αρχή.