Δευτέρα 13 Αυγούστου 2007

Ο τελευταίος χορός


Άνοιξα μια καρέκλα θαλάσσης και κάθισα.
Είναι όμορφα εδώ πάνω.
Έβαλα να παίζει μουσική αγαπημένη.
Θα βρέξει αστέρια είπαν στο δελτίο των 14:00.
Είπαμε, οι ευχές δεν πιάνουν, είναι όμορφο θέαμα όμως, μοναδικό.
Κ’ ίσως πολλά χιλιόμετρα μακριά να είσαι κι εσύ κάπου να τα κοιτάζεις, καθώς εκείνα θα διαγράφουν την πορεία τους προς τη γη.
Κ’ είσαι κοντά σε θάλασσα, αλλάζει η αίσθηση, γλυκαίνει.

Ακούς;
Παίζει τώρα «ο τελευταίος χορός».

Σαν πανσέληνος Αυγούστου είναι απόψε, κι ας πέρασε.
Θα σε πάρω αγκαλιά να χορέψουμε, κι όπως θα πέφτουν τ’ αστέρια θα σου στολίζουν τα μαλλιά.
Μικρή νεράιδα πλάι σε λίμνη, καθισμένη σε πέτρα μεγάλη με τα πόδια γυμνά να παίζουν με τα νερά.
Κι αλήθεια πες μου που θα είσαι;
Πες μου πως γίνεται κι όλα απόψε αλητεύουν εντός μου.
Ο τόπος δεν τα χωρά.

Έχω μολύβι και χαρτί μαζί μου.
Θα με πάρει το ξημέρωμα, κι ας πρέπει να ξυπνήσω πρωί.

21 σχόλια:

elenitheof είπε...

Η βροχή των αστεριών και ο χορός μου θυμίζει το δικό μου ποίημα που το έγραψα για να εκφράσω πώς ονειρεύομαι τη συνάντηση με τον άντρα των ονείρων μου.

Η μέρα που θα σε συναντήσω
δε θα 'ναι σαν τις άλλες.
Θα 'ναι μαγική.
Θα 'ναι η μέρα των θαυμάτων.

Τ' αστέρια θα πέφτουν βροχή
στην καρδιά μας μαγεία μυστική
θα διώχνουν τα σύννεφα
θα φωτίζουν την ψυχή.

Μαζί θα ζωγραφίσουμε
με τα μαγικά χρώματα της αγάπης
έναν καινούριο ήλιο
να φωτίζει τη ζωή.

Μαζί θα περπατήσουμε
στο δικό μας κήπο
μαζί θα τραγουδήσουμε
στης καρδιάς τον κάθε χτύπο:
"σ' αγαπώ."

Τη μέρα που θα σε συναντήσω
θα 'χουμε τόσα να πούμε
που δε θα χρειάζεται να μιλήσουμε
θα τα λέμε όλα με τα μάτια.

Με τη μουσική της σιωπής
θα χορέψουμε στο ρυθμό της αγάπης μας
πάνω στα σύννεφα
πέρα από κάθε όνειρο και κάθε φαντασία
η πραγματικότητα θα είναι μαγεία.

Τη μέρα που θα σε συναντήσω
το ουράνιο τόξο θα φωλιάσει στην ψυχή
μετά από της απόστασης τη βροχή.

17/7/07

Ανώνυμος είπε...

Κι οι λέξεις... αλητεύουν απόψε...
Σε αστρικά μονοπάτια, από μεσημβρινό
σε μεσημβρινό. Αναζητούν σ'εκείνο το
ουράνιο σώμα που δεν δύει ποτέ,
να βρουν "εύπλαστο" φως...
Να πλέξουν στεφάνια, να χορέψουν
μαζί του,να πλάσουν κόσμους, να
γεννήσουν μουσική... Να γίνουν βροχή,
ν' ανθήσουν τα εφήμερα άνθη της
νύχτας, σπονδή στον τελευταίο χορό...

fish eye είπε...

τουτες οι στιγμες θελουν κι αλλα πραγματα ηχε μου,αγαπημενα προσωπα στο πλαι σου,ερωτα,αγαπη..
για να αξιζουν..ομορφο!!

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Ελένη μου όμορφο και τρυφερό το ποίημα σου.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Αναστασία μου οι αισθήσεις αλητεύουν κι όλο πλησιάζουν σ’ εκείνο αιώνιο που γράφεις, κι όλο μιλούν και τραγουδούν και χορεύουν κι ας κατά βάθος γνωρίζουν πως κάποτε πίσω από ένα αντίο θα κρυφθούν.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Φεγγαραγκαλιά μου όλα τα θέλουν, όλα τα επιθυμούν…

Ημίφως είπε...

~Κι αλήθεια πες μου που θα είσαι;~

Κι εγώ τα χνάρια μου απάνω στην άμμο θα αφήσω..Μόνο να μου πείς! Και θα' ρθω απόψε, να μπλέξουμε αστέρια στα μαλλιά και όνειρα στα κύματα.

Ώρα σου καλή Ήχε...

iLiAs είπε...

..ο τελευταίος χορός, μέχρι τον επόμενο!

Καλή ονειρεμένη βδομάδα! :)

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Aν δεν αλήτευαν όλα εντός σου, δε θα την απολάμβανες τη χθεσινή νύχτα...έστω και γράφοντας μέχρι το ξημέρωμα, ούτε θα ήσουν τόσο λυρικά ποιητικός σήμερα.

- Στεγνώνει το δάκρυ,
- Οι δύσες κι οι ανατολές γίνονται πιο πορφυρές,
- Φωτεινές γίνονται οι νύχτες,
- Ιδιαίτερες οι μέρες,
- Αφησέ τα να "αλητεύουν"!!!

Γλαρένιες αγκαλιές

Βασιλική Παπαδημητρίου είπε...

τζα!
:)

Ανώνυμος είπε...

Μολύβι και χαρτί... δεν αποσπά την προσοχή, ώς πληκτρολόγιο, ακουλουθεί πιο εύκολα τη ψυχή, κι αλητεύει στις παριφές του ξημερώματος.

Ανώνυμος είπε...

Έχασα πολλά αυτές τις μέρες.
Σύντομα επιστρέφω για λίγο και θα στρωθώ στη μελέτη.
Νομίζω πως οι ευχές πιάνουν...απλά θέλει υπομονή...

Καλό βράδυ!

Poetic sin

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Στη θάλασσα του ονείρου Ημίφως.
Ποιος άραγε μπορεί τον δρόμο που οδηγεί στο όνειρο του άλλου;

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Πάντοτε Ηλία!!

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Γλαρένια μου όλα όπως τα λες, κατά γράμμα.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Να και μια κοπελιά που ήταν σε διακοπές!
Καλώς ήρθες Βασιλική μου ή μήπως όχι;

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Mist μου
μολύβι και χαρτί.
Τίποτε άλλο στο ηλιοβασίλεμα.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Καλά να περνάς Poetic sin.
Τα εδώ εδώ είναι τα εκεί δεν τα ξαναζείς.

Ανώνυμος είπε...

Χορό που θα έκανε το μολύβι στο χαρτί...!!! Και μετά θα μας αλητέψουν τα εντός σου, λέξεις θα μας χορέψουν... Βγαίνω να δω αστέρια, χωρίς τέλος ο δικός τους χορός θέλω...

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Βίκυ μου
αιώνιο ο χορός τους κι ότι από εκείνον στην ψυχή μας απομένει ένα ψηφιδωτό ονείρων και χρωμάτων.

Χαρά Τσακίρη είπε...

Ισως.....