Σάββατο 1 Σεπτεμβρίου 2007

Τι τάχα ν’ αποχαιρετούσα;

Κρατώ με μιαν αλυσίδα το πέλαγο, κρατώ ένα όνειρο και ταξιδεύω.
Τώρα που φύγανε οι παραθεριστές του καλοκαιριού κι απέμειναν οι ταξιδευτές του Σεπτέμβρη, μ’ ένα ψάθινο καπέλο στο χέρι και το αεράκι τ’ απαλό στα μαλλιά.

Οι πιο τρυφερές σκέψεις παίρνουν ένα ξύλινο καθισματάκι και στρογγυλοκάθονται στην ψυχή.
Προσμένουν κέρασμα γλυκό του κουταλιού και δροσερό πηγής νερό.
Προσμένουν έναν λόγο τρυφερό που καθώς όμως φθάνει σέρνει πίσω του τη λύπη.

Πήρα τα βήματά μου.
Στάθηκα πάνω στον καταπέλτη του πλοίου σαν γι’ αποχαιρετισμό.
Κι αλίμονο, τι τάχα ν’ αποχαιρετούσα;
.
από το βιβλίο: Ιωάννης Τσιουράκης, Ήχος Πλάγιος. Μόνος…

31 σχόλια:

Μαρινα ..... είπε...

τι ταχα ν αποχαιρετησεις Ηχε μου;

τα πάντα καλε μου...
τα παντα

το "Σ΄αγαπω" που είπες και δεν το κρατησε..
στ΄αγερι το αφησε να το ταξιδεψει εκείνο μονο κι οπου το παει...

το βλέμμα που ακουμπησες και με τ΄ακροδαχτυλα το πήρε, στην θαλασσα βαρκουλα χαρτινη το εκανε και τ΄αφησε να ταξιδεψει σε νηνεμια μα και σε φουρτουνα, αδιαφορώντας για το θανατο της, γιατι βλεπεις Ηχε μου χαρτινη την εφτιαξε....

Ηχε μου
τα παντα αποχαιρετας...
αρκει το νευμα να σου κάνει...
γιατι μνημη μικροτερη χρυσόψαρου οι ερωτες διαθετουν...
τα πάντα
τα παντα....

κι οχι μονο αυτοι....
μα κι ο Θεος μνημη δεν εχει,,,,

Σ΄αγαπαω
το ξερεις πια
σε φιλω ομορφε μου....
σε φιλω.....

φιλι αντιο με τ΄ακροδαχτυκα αφηνω....

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

΄Οχι πάντως εμένα...διότι εγώ στρογγυλοκάθομαι, περιμένω το γλυκό του κουταλιού...δε θα 'λεγα όχι σε ένα κερασάκι ή ένα περγαμόντο..καικρΎΟ νεράκι της πηγής.

Θέλω όμως και ένα χαμόγελο...

ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΜΗΝΑ!!!!!!!

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

deti είπε...

Πιο νοσταλγικό δε γίνεται!
Καλό μήνα να έχεις..

MARIA ANDREADELLI είπε...

Τον πόνο αποχαιρετούσες, ένα άδικο παρελθόν που σε πλήγωσε. Σα λύτρωση έρχεται το μέλλον, ανακούφιση οι στίχοι σου.
Καληνύχτα. Δεν είναι ψέμα είναι ευχή…μ’ ένα χαμόγελο στα χείλη.

hliaxtida είπε...

Ενιωσα αυτες οι σκέψεις να βγαινουν απο μενα..
Δεν εχω να πω κατι αλλο..
Υπεροχες εικόνες

iLiAs είπε...

Να αποχαιρετάς κάθε τι που σε πονά.
Κάθε τι που σε πληγώνει.
Κάτι παλιό φεύγει, κάτι καινούργιο έρχεται.

Καλό μήνα να έχεις! :)

Thalassini είπε...

Και αν δεν αποχαιρετάς αλλά αγναντεύεις χωρίς να το ξέρεις μια καινούρια αρχή;



Τη Θαλασσινή μου καλημέρα και καλό μήνα!

Θ. Βοριάς είπε...

Καλό σου μηνα φίλε!
Τώρα που θα πιάσουν οι δροσιές στη Σαλονίκη να βρεθούμε δυο τρεις γνωστοί από τα blogs να τα πούμε.

βασίλης είπε...

Καλό μήνα Γιάννη. Αποχαιρετάς την Αλεξάνδρεια που χάνεις. Έξοδος από το θαλασσινό ξέγνοιαστο παραμύθι. Στην κουπαστή δίπλα στον καταπέλτη, ανάμεσα στα καραβόσχοινα και στην άγκυρα, θα ΄σαι για λίγο ακόμα. Θα σε φωνάξει ο Σεπτέμβρης να αποβιβασθείς. Κι εσύ.

Ανώνυμος είπε...

Καλό σου μήνα Ήχε....

Δεν ξέρεις ποτέ τι θα φέρει το Φθινόπωρο μαζί του....Έχω μάθει πλέον να περιμένω τις εκπλήξεις.... Μπορεί και να αποδειχθεί ότι το βουητό του καλοκαιριού, μάλλον κακό μας έκανε...
Ίσως χρειαζόμασταν αυτό το δροσερό αεράκι του Σεπτέμβρη, για να σκεφτούμε.... για να δώσουμε ένα πιο χαλαρό χαμόγελο εκεί που αγαπάμε.... για να νιώσουμε επιτέλους τι θέλει να μας πει εκείνος ή εκείνη από μακριά... και δεν έρχεται ακόμη πιο κοντά να μας το πει....
Δεν πειράζει.... Θα έρθει κάποια στιγμή.... Αρκεί να ξέρουμε να περιμένουμε τη λάμψη να βγει στον ουρανό... Γιατι κάποια στιγμή θα βγει. Που θα μας πάει;;

Η επιλογή του κομματιού με συγκίνησε πολύ βαθιά... Σ` ευχαριστώ...
Να είσαι καλά.... και να κοιτάς γύρω σου τους ανθρώπους που σε αγαπούν και χρειάζονται τις σκέψεις σου....

Αυτό που μας λείπει, ίσως του λείπουμε κι εμείς..... Να το θυμάσαι....

ταξιδι εγινες...αγριμι είπε...

Τι ταχα να αποχαιρετησεις Ηχε!!!

"να σου το πω...
γιατι να φυγεις;"

πάντα κάποιος θα φευγει Πλαγιε Ηχε.
Το όνομα που επελεξες να έχεις, πονο προσδιδει.

το ήξερες άραγε όταν δικο σου το έκαμες;

κι αναρωτιέμαι...

γιατι αραγε,
εσυ αναρωτιέσαι τι αποχαιρετας μοναχικε;

παντα καποιος τη φυγη επιλέγει.
γιατι δεν αντεχει.
δεν αντεχει την αγαπη, τον πονο,
παρ΄ όλα αυτα καποτε ισως καταλάβει οτι η μοναξια ντυμένη μ΄αυτο το ρουχο ειναι.
δερμα στο δερμα της ο πόνος.

λιγοι το ξερουν.

φιλι αγριμιου εχεις.

κι αναρωτιεμαι.

" να σου το πω....γιατι να φυγεις"!

εσυ ξερεις Ηχε.!!!
εσυ!!!!!

vel... είπε...

Α... εσύ ξέρεις. Εγώ θα είχα πολλά άλλα να αποχαιρετήσω. Αλλά ίσως έχουν κοινό παρονομαστή, ε; Ζωή που φεύγει, λέω.

Και μην ξαναζητήσεις "συγγνώμη" για απουσίες και νοιώθω άσχημα που απουσιάζω και δεν μπορώ να πω "συγγνώμη". Μα αφού καταλαβαινόμαστε, Βόρειε Ήχε :)

Ανώνυμος είπε...

poso mou aresoun oi anixneuseis soy...

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Μαρίνα μου,
Γνώση Έμπυρη και τώρα της Σιωπής (από ποια γνώση άραγε) η δύναμη της αγάπης καμιά φορά σε κάνει ν’ αποχαιρετάς.
Κ’ ίσως να φαίνεται χάρτινη η αγάπη που σ’ οδήγησε στον αποχαιρετισμό, ευκολοπυρπόλητη.
Καλό ταξίδι να έχεις στα μονοπάτια της σιωπής μα εκείνο που πιότερο θέλω να κρατήσεις είναι ο σκληρός ήχος των βημάτων σου καθώς φεύγεις για να θυμάσαι πόσο πόνο άφησες με την φυγής σου.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Γλαρένια μου
εκεί, δίπλα στο παράθυρο απιθώσου. Γλυκό κυδώνι έχω, κεράσι, βύσσινο και νεράντζι, λίγο συκαλάκι μου έχει μείνει.
Απ’ την πηγούλα θα σου φέρω κρύο νερό να δροσιστείς.
Και το χαμόγελο μου που τόσο ύμνησε η Μαρία θα σου δείξω πάλι και πάλι.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Deti μου
υπέροχος ο μήνας σου να ‘ναι και πες μου χάθηκες, γιατί του ημερολογίου σου τα φύλλα ένα ένα σκιστήκαν από καιρό;

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Poetic sin μου
ίσως κι έτσι να ‘ναι, ίσως πάλι κάτι απ’ το σήμερα που δε πρόλαβε ακόμα να πληγώσει.

Υπέροχο το βράδυ σου να είναι.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Μαρία μου
σκέψεις του καθενός μας είναι.
Ερμηνείες πολλές.
Σ’ ευχαριστώ.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Ηλία
κρατώ μονάχα ότι κάτι καινούργιο έρχεται.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Θαλασσινή μου κύμα το κύμα οι εικόνες φεύγουν κι έρχονται πάλι.
Ναι, νέα αρχή θα είναι.
Νέα αρχή.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Θοδωρή φίλε μου
καλό μήνα σου εύχομαι. Θα το περιμένω εκτός απροόπτου.
Πολύ το καθυστέρησα, τύχανε πολλά όμως.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Βασίλη
η εποχή μου το Φθινόπωρο, λίγο το λίγο θα με ξεβράσεις στο σήμερα, στο τώρα.
Έτσι θα ‘ναι.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Φοίβη μου
τα ομορφότερα μου είχε κρατημένα πάντα το Φθινόπωρο.
Πάντα μου φύλαγε ένα γλυκό φως ανάμεσα στα φύλλα που κιτρίνιζαν και πέφταν, κάτι κρυμμένο είχε στο περπάτημα ανάμεσα σε κείνα τα κίτρινα τα φύλλα.
Πιο πολύ εκείνο που είπες το σμίξιμο στα πιο τρυφερά των ανθρώπων των αγαπημένων δίπλα απ’ ένα τζάκι ή κάτω από μιαν ομπρέλα.
Δεν το θυμούμαι απλά, βίωμα μου είναι.
Ευχαριστώ πολύ.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

"Αγρίμι" μου
τριγυρισμένο από αισθήματα και όνειρα που δεν αλυχτούν καθώς νυχτώνει μα μερεύουν, όχι θα σου πω, δε γνώριζα τον πόνο του ονόματος που διάλεξα.
Ξυπνώντας το βράδυ που πήρε να υπάρχει τούτο το ημερολόγιο είπα αυτό θα είναι το όνομα.
Ίσως τυχαίο κάτι άλλο ίσως.
Κ’ η αγάπη η ίδια δε γεννά άραγε τη μοναξιά, παιδί δικό της δεν είναι.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Vel… μου
και ζωή που έρχεται λέω και το σταματώ εδώ.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

ATG μου
χασίματα είναι, για τούτο λέω πρόσεχε.
Να προσέχετε λέω.

Ανώνυμος είπε...

oxi ... otan prosexeis ..ksexnas na ziseis

Ανώνυμος είπε...

Ταξιδευτής στα χρώματα του Σεπτέμβρη και τις σκέψεις, όλο καλοκαίρι, πού και πώς να πω αντίο;

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

ATG μου
καλή τύχη τότε.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Βίκυ μου πρέπει να πεις;
Κι αν δεν πεις τάχα θα βαρύνει κι άλλο η ψυχή;

Unknown είπε...

Τι τάχα να αποχαιρετούσα; Τη ψυχή μου που έφευγε σε βαρκούλα ή εσένα που ήσουν κρεμασμένος στο βαγόνι ενός τρένου με μάτια γεμάτα θλίψη παίζοντας μαζί μου το παιχνίδι των λυγμών
Την αγάπη μου Γιάννη