Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου 2007

Κι άραγε, με συγχώρεσες ποτέ;

Έγειρες στην άκρη του γκρεμού.

«Κοίταξε!», μου είπες, δείχνοντας μου ένα φεγγάρι κρεμασμένο από ένα κλαράκι στην άκρη του βράχου.

Έκανα να πιάσω το φεγγάρι από το χέρι, να το βγάλω ψηλά μα εκείνο τραβήχτηκε.

«Φοβούνται και τα φεγγάρια τελικά» σκέφτηκα.

Κι έτσι όπως ήμουν πεσμένος στη γη σε είδα ψηλά ν’ ανεβαίνεις σαν άστρο.


Κι άραγε, με συγχώρεσες ποτέ που σου μιλούσα με παραβολές;

.

από το βιβλίο: Ιωάννης Τσιουράκης, Ήχος Πλάγιος. Μόνος…

16 σχόλια:

Μαρινα ..... είπε...

ισως ....
μάλλον οχι....
Ενας ..ξερεις Αυτος ο Ενας με παραβολες μιλουσε....
και αταυρωθηκε...

φιλι....θλιμενο πολυ

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΑΡΙΖΩΝΗ είπε...

Τι κάνεις παιδί του φεγγαριού; Σου ευχήθηκα καλό φθινόπωρο;

MARIA ANDREADELLI είπε...

Αχ, ήχε…ήχε…
Απόψε τελείωσα ένα πακέτο ποιημάτων. Είσαι ο πρώτος που το μαθαίνει. Ένα απ’ τα ποιήματα είναι τόσο συγγενικό με την τελευταία σου φράση.
Κάποια στιγμή θα το αναρτήσω.
Να είσαι καλά. Όταν κάτι τελειώνει, τελειώνει, μη βασανίζεσαι πια…

ion είπε...

γνωρίζεις αλήθειες. κάποτε οι παραβολές σου θα ακουστούν. έτσι όπως τους πρέπει.
καλημέρα γλυκιέ μου ήχε.

hliaxtida είπε...

Κι έφυγες κι εσύ..
Οπως ολοι φεύγουν κάποια στιγμή..ερχονται και φεύγουν..τοσο απλά

Xνούδι είπε...

Eδώ.
Κι ας μην υπάρχει μιλιά.
Καλημέρα Ήχε και ένα φιλί σαν της Μαρίνας σ'αφήνω κι εγώ.

iLiAs είπε...

H παραβολή της ψυχής έχει μόνο μια αλήθεια.

Να είσαι καλά Ήχε!
Ευχή για όμορφο δειλινό!

vel... είπε...

Ήχε, με ανησυχείς αλλά αυτό είναι το λιγότερο. Ελπίζω να είσαι καλά

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Μαρίνα μου
πάντα σταυρώνεται η ψυχή, πάντα θα σταυρώνεται.
Τούτη είναι που κάποτε αγιάζει.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Κατερίνα μου
όμορφο και δημιουργικό Φθινόπωρο να έχεις.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Poetic μου
δεν βασανίζομαι πια, ακούω μονάχα τα βήματα εκείνου του παρελθόντος κι αφήνω το βλέμμα ν’ ανιχνεύσει τον προορισμό τους.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

ΙΟΝ μου
ότι δεν κάψει ο ήλιος θα βγει παρά έξω, όσοι επιθυμούν ν’ ακούσουν…

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Μαρία μου
αναρωτιέμαι μήπως τελικά είναι ο τρόπος αυτός.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Χνούδι μου
θα έρθω κι από εκεί, συγχώρεσέ μου κι εσύ την σιωπή.
Καλό ξημέρωμα να έχεις.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Ηλία
ποια να ‘ναι άραγε;
Καλό ξημέρωμα.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Ίστια μου
καλά είμαι, γαλήνεψε.
Να ξημερώνεις γλυκά.