Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου 2007

Κάθε που βραδιάζει...

Έχεις ένα χρώμα στα μάτια πανσέληνο.
Κάθε που βραδιάζει κατηφορίζω προς τη θάλασσα.
Ρίχνω πέτρες στο νερό, ταράζεται το πανσέληνο φεγγάρι.

Τα μάτια σου άραγε, ταράζονται για μένα ποτέ;

33 σχόλια:

Παπαρούνα είπε...

που ναι τα μάτια σου να δουν αυτό το δειλινό..

Ανώνυμος είπε...

Τάγματα πεθαμένων κατεβαίνουν από τον ουρανό
καθένας κρατάει ένα μικρό χάλκινο κουτάλι
λίγο λίγο αδειάζουνε τη θάλασσα
για να βρουν τον πνιγμένο
εκείνον που κατάπιε μαζί με το νερό ένα μισοφέγγαρο.

Μαρινα ..... είπε...

ταραζονται τα φεγγαρια Ηχε μου τα πανσεληνα....

ταραζονται και λεξεις - γραμματα στελνουν...

ταραζονται και πετρουλες άμμουδιας γινονται σε νερο πελαγιΣιο τη ¨λεξη ¨γραφουν"

φιλι....λεξης στο πελαγος ταξιδευει

φιλι....αυγης όμορφης για Σενα ΗΧΕ ΜΟΥ

iLiAs είπε...

Ταράζονται τα μάτια της ψυχής της
Ταράζονται τα φύλλα της καρδιάς της

Καλή σου μέρα Ήχε

Hliaxtida είπε...

Tωρα με τελειωσες!!!!!!!!!!
Με δυέλισες!!!!!
Πειραζει που εμενα απο ολο αυτο το ιστολόγιο το πιο δυνατό που μου σήκωσε την ψυχή ψηλά ήταν αυτό;
Δυο λεξεις πολλές φορες αρκουν για να συγκλονίσουν!!
Καλημερα φίλε μου..
Να χεις μια ομορφη μερα..

Ανώνυμος είπε...

..εσυ εχεις τα πινελα
..εσυ εχεις την παλετα
εσυ μονο τον παραδεισο της
μπορεις να ζωγραφισεις

eρωτακι είπε...

My thoughts, exactly...
:'(

fish eye είπε...

ταραζονται τα ματια..οταν ταξιδευουν με τα ονειρα ανοιχτα πανια..κι ας εχουν μαβια αποχρωση!!

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Ράγισε η καρδιά μου, από την ταραχή της απελπισμένης σου αναζήτησης...
Γιατί, καλέ μου, τόση μοναξιά;

Φιλί καληνύχτας και Γλαρένιες αγκλιές

Θ. Βοριάς είπε...

Γιάννη, στις 10/10/07 στο καφέ ΔΙΕΛΕΥΣΙΣ στη Γραβιάς 37 στις 19.30 ο φίλος Ανδρέας Καρακόκκινος παρουσιάζει την ποιητική του συλλογή, θα βείμαστε πολλοί φίλοι από το διαδίκτυο, ευκαιρία να βρεθούμε.

Ναταλία είπε...

Κι αν ναι.... εσύ θα το μάθεις ποτέ;

Aposperitis είπε...

ταράζεται το πανσέληνο φεγγάρι..

ταράζεταί ή τρέμει...
όπως έτρεμες κάποτε εσύ
όπως έτρεμαν κάποτε τα κορμιά σας
όπως τρέμουν απόψε οι σκέψεις σου για κείνη...

Καλη σου νύχτα!

piXie είπε...

...κι αυτες οι πετρες, ταραζουν το πανσεληνο φεγγαρι του νερου, οπως ταραζονταν τα ομορφα πανσεληνα της ματια οταν εκλαιγαν...θλιψη...

ion είπε...

καλη σου ημέρα.. πιο όμορφα είναι τα μάτια μετά το κύμα .όμορφα μιλάς.όμορφα νιώθεις..**

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Παπαρούνα μου
τι κι αν τα μάτια κοιτάζουνε τούτο το δειλινό αν η ψυχή τα χρώματα ν’ απορροφήσει δεν μπορεί…
Καλώς ήρθες.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Κατερίνα μου

είχε πάρει ο πνιγμένος την μορφή του φεγγαριού
απ’ την στημένη σκαλωσιά των εργατών ανέβηκε στον ουρανό
φώτιζε απαλά τον κόσμο
μόνο τα μάτια μας έκαιγε τούτο το φως
τούτος ο πνιγμένος
είχε πάντα μια παιδική μας φωτογραφία φυλαγμένη στο στήθος
και κάθε βράδυ φώναζε τ’ όνομά μας.

Σκληροί που γίνονται κάποτε οι νεκροί μας.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Μαρίνα μου
εικόνες όμορφες και λέξεις με νοήματα βαριά
σε φιλώ.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Ηλία
Καλημέρα κι από εμένα

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Μαρία μου
μπορώ εγώ να πω τίποτα;
Όχι πες μου!

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Miss Tati μου καλώς ήρθες
τα όνειρα του ο καθένας μας αφήνει στα χέρια κάποιου
κι όμως πιο σίγουρα θα ήσαν στα δικά μας χέρια.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

eρωτα μου
θα επιθυμούσα πιο χαμογελαστή να ήσουν…

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Ότι κουβαλούν τα όνειρα Φεγγαραγκαλιά μου
πάντα ταραγμένο είναι
βλέπεις έχει το πάθος κρυμμένο εντός του.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Γλαρένια μου αναζήτηση όχι μοναξιά!

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Φίλε μου Θοδωρή
πιστεύω πως δεν θα υπάρξει κανένα πρόβλημα.
Πρώτα ο Θεός.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Ναταλία μου
ίσως να μην έχει αξία η απάντηση αλλά η συνειδητοποίηση.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Αποσπερίτη μου
καλή σου ημέρα
όλα μαζί.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Pixie μου
κλάψανε άραγε ποτέ;
Καλώς ήρθες.
Έχεις τα σχόλια κλειστά κι αδυνατώ να σχολιάσω.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

ΙΟΝ μου
υπέροχη ημέρα να έχεις.
Άραγε γλυκά και να πονώ;
Όσο για κύματα μη το ρωτάς…

Ανώνυμος είπε...

κι είχε κάνει ενα φεγγάρι στη θάλασσα μα δεν θυμάμαι το χρώμα...
ούτε την ιδιότητα...
έκτοτε μόνο τη ματιά θωρρώ...
και τους κύκλους της πέτρας...
κατοπτρισμός στην πανσελήνο....

μ' αρέσουν οι φθόγγοι σου ήχε μου.

vel... είπε...

Ήχε βόρειε, στην αγρύπνια δε φοβόμαστε σκοτάδι. Στην αγρύπνια μας ζητιανεύουν τα όνειρα τα μάτια μας. Πανσελήνους.

Καλό βράδυ

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Mist μου
τείνεις τα χέρια στην λύπη ή στον ρομαντισμό;
Και τα δύο έχουν πόνο πολύ.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Vel… μου δεν ξέρω…

Ανώνυμος είπε...

...και μάτια που μένουν ατάραχα σου αξίζουν;...