Πέμπτη 27 Σεπτεμβρίου 2007

Η απουσία σου, είναι ο καθρέφτης της ψυχής μου

«Η απουσία σου, είναι ο καθρέφτης της ψυχής μου» έγραψες στον καθρέφτη του μπάνιου να το βλέπεις κάθε που ρίχνεις στο πρόσωπο νερό για να συνέλθεις από τον βραδινό κακό σου ύπνο.
Σέρνεις πάντα στην αγκαλιά το μαξιλάρι που πότισε απ’ τον ιδρώτα του έρωτά του.
Σμιλεύεις το πρόσωπο του στο λευκό ταβάνι, κι έτσι σύγνεφο που μοιάζει εκείνο βρέχει, ολοένα βρέχει.
Παίρνεις, βότσαλα πετάς στις λίμνες τις βροχής.
Πάντα για την απουσία του μιλάς.
Χέρι γιατρού την έραψε στ’ αριστερά στου στήθους σου την πληγή, μα για την ψυχή γιατρειά καμία δεν υπάρχει.

Στα τραγούδια του ραδιόφωνου δακρύζεις.
Όλα τους για μοναξιά και χωρισμό μιλούν.

Έχεις δει την φύση πόσο ομορφαίνει με τον ερχομό του Φθινοπώρου;
Έτρεξες ποτέ πλάι σε μια λίμνη ανακατεύοντας τα πεσμένα κίτρινα φύλλα;
Περπάτησες ποτέ φορώντας φόρεμα ή τζιν παντελόνι και μπλουζάκι στις σταγόνες της βροχής ανάμεσα καθώς εκείνες χορεύουν στην κατακόρυφη διαδρομή τους;

Κι όλα τα τραγούδια μιλούν για την απουσία.
Κι εσύ που έμαθες το πρόσωπο της απουσίας πιο καλά κι απ’ το δικό του, που ξάπλωσες παίρνοντας εκείνη αγκαλιά κι όχι το δικό του, μουσκεμένο από ιδρώτα μαξιλάρι, που μου έλεγες κάποτε πως έζησες με ότι είχες, με ότι σου άφηνε καθώς ερχόταν ή καθώς έφευγε, με ότι έπαιρνε μαζί του καθώς έφευγε, ακόμα δυνατά φωνάζεις το μου λείπεις.

Και τούτο το μου λείπεις φθάνει «Σ’ αγαπώ» στον ουρανό, έτσι δεν είναι;

30 σχόλια:

annamaria είπε...

Καποιο "κενο" δε μπορει τιποτα να το γεμισει...........
πονα πολυ,
παρα πολυ,
ομως μαθαινουμε να ζουμε και ετσι..

Ανώνυμος είπε...

τραγούδια παλιά καινούρια, ποπ ροκ και λαϊκά όλα να μιλούν για ένα πρόσωπο, μία απουσία

κείμενα που μέσα τους βρίσκεις την ψυχή σου και τη γαλήνη στη σκέψη πως δεν είσαι τόσο απελπιστικά μόνος

ήχε καμιά φορά και η απουσία μέσα από τον ατελείωτο πόνο της σου χαρίζει μία άλλη όψη της αγάπης, ένα συναίσθημα βαθύ που πλημμυρίζει την καρδιά σου
...κι ας γίνεται δάκρυα μόνο κι όχι χαμόγελα αστραφτερά όπως όλοι θέλουμε...

Hliaxtida είπε...

'''''''''''''
''''''''''''
''''''''''''''''
'''''''''''''''
''''''''''''
''''''''''
oμορφο.....μα βροχερό κι αυτό..
Καλημερα Ήχε μου γλυκέ μου ήχε...
σου άφησα σταγόνες βροχής...

Moira είπε...

Αχ ήχε μου..
η απουσία ήχε..παραμορφώνει αισθήματα, εικόνες, ήχους, γεύσεις κ μυρωδιές ,ακομα ακόμα κ πρόσωπα..
Θολά κ παραποιημένα, πολλές είναι οι φορές , που οδηγούν στην δική μας ανυπαρξία..

Καλημέρα απο την βροχερή Κέρκυρα, ήχε μου..

eρωτακι είπε...

Όμορφο σαν εσένα.

Την καλημέρα μου..

Ανώνυμος είπε...

Συμφωνώ με την Άννα Μαρία...μαθαίνουμε να ζούμε κι έτσι.

Την καλημέρα μου

iLiAs είπε...

...στην απουσία σου, νιώθω τη θλίψη.
...στην έλλειψη σου, έρχεται η σήψη.
Καλο απόγευμα Ιωάννη.
Να είσαι καλά.

Ανώνυμος είπε...

το πρόσωπο της απουσίας...
μοναδικό...
καλησπέρα...
Γωγώ...

Μαρινα ..... είπε...

και τουτο το "μου λειπεις" του
" Σ' αγαπω" (που αποφασισε να μη ξαναπει ) τη θεση παιρνει.....

Ηχε μου;....

φιλι...ποσο της λειπεις!

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Πονάνε οι απουσίες....
πονάνε το ίδιο
τις ΄Ανοιξες και τα Φθινόπωρα,
τους Χειμώνες και τα Καλοκαίρια..
Και η κραυγή του "Σ' αγαπώ"
μέχρι να φτάσει
στην άλλη άκρη τ' ουρανού
σκοντάφει πα' στα αστέρια
Πληγώνεται, ματώνει,
παίρνει το δρόμο κι' έρχεται
και μεσα μας ριζώνει..

΄Ελα, με συνεπήρες πάλι..
:-)

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

dyosmaraki είπε...

Ναι!
Το μου λείπεις φθάνει "Σ'αγαπώ" στον ουρανό γιατί μόνο αυτός μπορεί να πιστέψει πόσο συγκλονιστικό είναι το αίσθημα της απουσίας....
Δεν έχει βρέξει ακόμη εδώ....αλλά μου λείπει...

Αγγελική Στ. είπε...

πάντα το μου λείπεις σαν σ' αγαπώ ακούγεται... δεν θέλω όμως ούτε να το ακούσω ούτε να το πω..

Υπέροχη φώτο!
Έλειψες ήχε μου..

Ανώνυμος είπε...

.............
.................
όση απουσία.....
μα και παρουσία συνάμα...
σύνθεση σονάτας...

γιατί τον ήχο σου έχω χάσει ήχε μου; ελπίζω νάσαι καλά...

καλό σου βράδυ

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Annamaria μου
έτσι είναι, ζούμε πάντοτε με τα κενά μας.
Καλώς ήρθες

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Domenica μου
κυλάει στο αίμα των ανθρώπων η απουσία όπως ο έρωτας.
Πιστεύω πως είναι η ζωή μας και τα δύο.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Μαρία μου
παράξενος ο καιρός τελευταία.
Πάλι καλά που μιλάω για βροχές παρά για τα όσα συμβαίνουν.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Μοίρα μου
παραποιεί ή μήπως αυτούσια περνούν στην ψυχή μας κι έτσι δίχως την ασχήμια της παραμόρφωσης μας πονούν περισσότερο;

Είναι όμορφη η Κέρκυρα όταν βρέχει;

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

eρωτά μου γοητευμένος.
Σ’ ευχαριστώ.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Τρελοφαντασμένη μου
αν θέλουμε να ζήσουμε…

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Ηλία όμορφο Σαββατοκύριακο να έχεις.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Γωγώ μου
όμορφο Σαββατοκύριακο εύχομαι.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Μαρίνα μου
θα σιωπήσω στο σχόλιο σου γιατί καμιά φορά μπορώ να κάνω και την θλίψη να κλάψει.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Γλαρένια μου
πονάνε δε λέω μα και μ’ αυτές μπορούμε να ζήσουμε.
Σ’ ευχαριστώ.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Δυοσμαράκι μου
απ’ ότ φαίνεται δε θα βρέξει, κι έτσι άνυδρες που θα περνούν οι εποχές πρέπει να επινοήσουμε τρόπους κάθαρσης.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Sunshine μου
θα έρθει ο καιρός που να το πεις θα επιθυμείς και να τ’ ακούσεις.
Η περίοδος μετά από χωρισμό φέρνει πάντα αρνητισμό.
Για την απουσία δεν ξέρω, ίσως και να μεγαλώσει.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Mist μου παλεύω με πολλά.
Για τα μουσικά δεν ξέρω δεν το πάλεψα καν.
Για τις απουσίες μίλησα πιο πάνω.

xiozil είπε...

Πάντα θα μιλάμε για την απουσία...
Πάντα θα φτιάχνουμε ύμνους με τους ήχους απ' τον πόνο της.
Πάντα δυνατότερη από την παρουσία υπήρξε.

Ανώνυμος είπε...

Μου λείπει πολύ...Ο χρόνος δεν με γιατρεύει...Με πονά περισσότερο...Ψάχνω να τον βρω παντού... Ακόμα όμως δεν απέκτησα φτερά κι έτσι δεν μπορώ να τον ανταμώσω...Είναι μακριά ο ουρανός;;;;;Πως μπορώ να φτάσω εκεί;;;Πως μπορώ να βρω ξανά τον αδελφό μου;;;

____;;;

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Xiozil μου
ότι μας πονά πάντα πιο δυνατό είναι.
Αλλιώς στα δύσκολα, αν ποτέ υπήρχαν, τα όμορφα θα θυμόμασταν.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Άγνωστε – Άγνωστη μου
ψέματα είναι πως ο χρόνος γιατρεύει, ψέματα είναι πως τον πόνο μερεύει.
Ο αδελφός σου μες στην καρδιά σου υπάρχει, στους χώρους που ζήσατε, στις μνήμες που αποκτήσατε μαζί.
Αν έφυγε για κάπου μακριά πίσω κάποτε τα βήματά του θα τον βγάλουν.
Αν έφυγε οριστικά δεν ωφελεί να ψάχνεις να τον βρεις.
Στο χαμόγελο που έχασες και πρέπει πάλι να κερδίσεις θα υπάρξει, στην ευτυχία που στερείς απ’ την ψυχή σου ψάχνοντας τον.
Πίστεψε με, όπως κι εσύ την ευτυχία του θα επιθυμούσες κι εκείνος το ίδιο επιθυμεί.
Ζήσε, ζήσε με πάθος για την ζωή και κέρδισε έτσι εκείνη που δεν κατάφερε να ζήσει.
Ζήσε, και ζήσε χαμογελώντας σ’ ένα αύριο που μόνοι μας χαράσσουμε πάντα.