Παρασκευή 19 Οκτωβρίου 2007

Το μαχαίρι

Τόσο σιωπηλό είναι το μαχαίρι
που το σχίσιμο καταλαβαίνεις
από το αίμα στο ρούχο επάνω.

19 σχόλια:

iLiAs είπε...

..παρ' όλα αυτά, Ιωάννη, κάποιες λέξεις πονούν περισσότερο.

Να είσαι καλά Ήχε, όμορφο σαββατοκύριακο να εχεις.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Καλό Σαββατοκυριακο Ηλία.

Καπετάνισσα είπε...

Όπως και να'ναι η σιωπή, ξέρει να βαθαίνει.
Και το μαχαίρι άριστα την υπηρετεί.

Hliaxtida είπε...

Δεν νομιζω πως το μαχαίρι ειναι σιωπηλό..
Σιωπηλή είναι η πληγή που αφήνει..
(σου αφηνω εδω ενα ακομη μπλοκ που θα περιεχει μονο dark poetry.)
www.dark-sunsine.pblogs.gr

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα ξανά. Μπορείς ναμου στείλεις τον html του banner σου να σε βάλω στο ιστολόγιό μου;

trying escape the truth είπε...

Σιωπηλά και πόσα υπάρχουν γύρω μας.. και πόσες μορφές παίρνουν καθημερινά.

patsiouri είπε...

Και πόσα υπάρχουν γύρω μας...όπως το'πες...

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Μαχαιριές και μαχαιριές Ιωάννη μου.
Είναι και κάτι πισώπλατες ...αναίμακτες που τις νιώθεις να στριφογυρίζουν στη σάρκα σου και πονάνε...πονάνε ΠΟΛΥ!

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Ανώνυμος είπε...

Την σιωπή του ορίζει μόνο το αίμα που τρέχει από τα χείλη που δαγκώθηκαν για να μην αφήσουνε την κραυγή να βγει...

γιάννης φιλιππίδης είπε...

«Ένα μικρό μικρό μαχαίρι, π’ ούτε το χέρι δε το πιάνει…»

θυμάμαι γεμάτος περίσκεψη…

ένα μαχαίρι,
δύναμη και φονιάς,

αχρείαστο στους πολλούς,

απαραίτητο σε άλλους

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Ξέρεις καλά από μαχαίρια Καπετάννισα μου.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Μαρία μου
μήτε και η σιωπή είναι.
Όσο για το μαχαίρι η κάθε του κίνηση είναι.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Νίκο
θα χρειαστώ μια ηλεκτρονική σου διεύθυνση.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Trying μου
η υποκρισία και η προδοσία εκατομμύρια πρόσωπα, η ελπίδα και η ευτυχία μονάχα ένα.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Patsiouri μου
εκατομμύρια υπάρχουν.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Γλαρένια μου
πίστεψέ με έχω δεχθεί πάμπολλες από δαύτες.
Να είσαι καλά.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Xiozil μου
τότε δεν είναι που πιότερο πονάει;

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Γιάννη, φίλε μου
κι εμείς άραγε πόσα πρωινά ξημερώσαμε μ’ εκείνο το μαχαίρι στα χέρια;
Πόσες φορές το τραβήξαμε για να ματώσει και την τελευταία στιγμή στον κορμό ενός δέντρου το καρφώσαμε;

Ανώνυμος είπε...

Nicodimus100@hotmail.com είναι το e mail moy