Τρίτη 16 Οκτωβρίου 2007

Ήχος Πλάγιος. Μόνος...

Σιγάνεψαν τα κύματα
βρήκαμε στην εξώπορτα τον βυθό της θάλασσας.
.
Κογχύλια, άμμο, συντρίμμια
σεντούκια σφαλισμένα πλοίων πειρατικών.
Κι άλλοτε
από ένα παλιό ταξίδι ξεπροβάλει μια μνήμη
ενθύμιο

που καιρό ξεχάσθηκε στα πλαϊνά μιας βαλίτσας
φέρνοντας ένα δάκρυ στα μάτια
μια υποψία απόδρασης
.
κι ένας ήχος απαλός, όχι τρυφερός, νοσταλγικός
ήχος πλάγιος
ποτίζει την αίσθηση στην ψυχή
πως πάντοτε, μένεις μόνος…

.

απο το e-book: Ιωάννης Τσιουράκης, Ήχος Πλάγιος. Μόνος... δεύτερη γραφή

18 σχόλια:

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Μμμμμμ...'..πως πάντοτε, μένεις μόνος…..'
πίτρεψέ μου να διαφωνήσω...
΄Ερχεται από 'κει που δεν το περιμένεις..
Κι ύστερα, έλα να μου μιλήσεις εσύ για μοναξιές..

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

thras είπε...

Ξέρεις τι πάει να πει μαγεύω τους πάντες??Αυτό που κάνεις εσύ πάει να πει!

Hliaxtida είπε...

Αυτό που μας κρατάει πολλες φορες ειναι αυτη η μοναξιά, που αλλωτε μπορει να πονάει μα αλλωτε να χει μια γλυκα στην ψυχή

Ανώνυμος είπε...

Μόνοι ξεκινάμε και μόνοι τελειώνουμε το ταξίδι που λένε "ζωή".
Αρκεί αυτή η γνώση να μην εμποδίζει κανέναν ν' απολαύσει τη συντροφιά, να μοιραστεί το γέλιο και το δάκρυ των συνοδοιπόρων του στη διάρκεια αυτής της πορείας.

Πολλές καθυστερημένες καλησπέρες!

μαριάννα είπε...

Εξαιρετικό ποίημα!
Σημαντικό πολύ ότι υπήρξε μια μνήμη ενθύμιο στα πλαϊνά μιας βαλίτσας. Αν ήξερες πόσες μοναξιές δεν έχουν καν αυτό.
Σωστή η αίσθηση στην ψυχή. Μόνοι μένουμε εν τέλει. Και μαζί μόνοι και χώρια μόνοι... Είναι το τίμημα των μεγάλων ερώτων. Κοστίζουν ακριβά...

Ανώνυμος είπε...

xiozil και ghteytria με κάλυψαν απόλυτα.

Πανέμορφο γραπτό, τολμώ να πω από τα καλύτερά σου, Γιάννη μου.

Καλή σου μέρα..

Αγγελική Στ. είπε...

Νομίζω ότι περιγράφεις τον εαυτό σου εδώ...
Κι εγώ σταματώ, δεν έχω να πω τίποτα...

Μαρινα ..... είπε...

ΗΧΕ ΠΛΑΓΙΕ....Πρωτε
Αναστασιμε ΗΧΕ μα κι εγκωμιων Μ.Παρασκευης ακουσμα...

ΗΧΕ ΠΛΑΓΙΕ...
ενα ευχαριστω θελω να σου πω....
για όλα...για τα όλα Σου

φιλι αγαπης κι ειναι για παντα

Ανώνυμος είπε...

Kαλημέρα!!! Πολύ καλό blog!!!
Ίσως αυτά τα δάκρυα της απόδρασης να είναι η λύτρωση από το παρελθόν και η φυγή στο μέλλον. Στην αναζήτηση όμως και των παρελθόντων και των μελλόντων πάντα θα βαδίζουμε μόνοι...

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Γλαρένια μου
σίγουρα όλα έρχονται από εκεί που δεν το περιμένεις, το πιο μεγάλο ταξίδι όμως πάντοτε μόνη της η ψυχή μας το κάνει.
Κερνάς καφέ, μόνο στον καφέ πρέπει για τις μοναξιές να μιλάς!

Σε φιλώ.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Θρασύβουλε
η δύναμη είναι της λύπης που μαγεύει.
Ευχαριστώ όμως.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Μαρία μου
το είπα και άλλοτε κυλάει στις φλέβες μας για αίμα η μοναξιά.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Xiozil μου
αν στην πορεία του ο καθένας δεν έχει ζήσει την συντροφιά τότε δεν έχει δει ολόκληρο το πρόσωπο της μοναξιάς.
Να είσαι καλά κορίτσι μου.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Γυτεύτρια μου
πολλές, πάρα πολλές.
Ξυπνούν πρίν από εμάς τα πρωινά και περιμένουν μ’ ένα φλιτζάνι ψημένο καφέ να μας κεράσουν.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

eρωτα μου
να είσαι πάντοτε ευτυχισμένη.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Sunshine μου
το κάθε τι εδώ μέσα περιγράφει και μια μου πλευρά.
Μα να μιλάς πρέπει, να μην σιωπείς.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Μαρίνα μου της σιωπής πια να μιλήσω κι εγώ για ευχαριστώ;
Πόσα και για πόσους λόγους, αναρωτήθηκες ποτέ σου;
Πόσα και για πόσους ουρανούς…

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Ονήσιμε ευχαριστώ.
Καλώς ήρθες.
Στην αναζήτηση της ψυχής μας απομένουμε περισσότερο μόνοι από ποτέ.