Τρίτη 30 Οκτωβρίου 2007

Το παζάρι

Με πίστη πόση αγοράζω τη ζωή από τις λαϊκές
από πάγκους άδειους, σκουριασμένους.
.
Τι κι αν ταξίδεψα στου κόσμου την άκρη
πάντοτε ίδιο θα είναι το παζάρι.
.
απο το e-book: Ιωάννης Τσιουράκης, Ήχος Πλάγιος. Μόνος... δεύτερη γραφή

11 σχόλια:

Αιολος είπε...

Στο παζάρι του ληστή πούλησα τα δάκρυα μου

Κι ήβρα την πόρτα σου κλειστή

Αγάπη ,αγάπη ,αγάπη μου

Πούλησα και την καρδιά μου

Στο παζάρι του φονιά σ' έφεραν σαν περιστέρι

Σάββατο βράδυ στις εννιά και πούλησα ,και πούλησα

Τα μάτια μου κι αγόρασα μαχαίρι,

αγάπη μου σ' αγόρασαν μ' αλυσίδες ,

μ' αλυσίδες και πληγές και καρφιά στον ερωτά μου

Μ. Ελευθερίου

iLiAs είπε...

..προκειμένου να βρούμε μια ζώσα ζωή, ψάχνουμε σε πανέρια και πάγκους..και μετά την ξεπουλάμε φθηνότερα.

γιάννης φιλιππίδης είπε...

Ήχε μου,

Εδώ και μέρες, προσπαθώ να σκαρώσω ένα κείμενο δρόμου, που περνάει μέσα από λαϊκή. Στη μέση τ’ αφήνω, ξανά και ξανά… Μόνο του με πήγαινε προς τα κει, δεν έφταιγα…

Ωστόσο,

Εγώ τη ζωή δεν την αγοράζω από κει, συνήθισα να μην. Αλλά είναι ηδονική μου συνήθεια, να τη διαπερνώ με κάθε ευκαιρία, να ακούω τις φωνές, να βλέπω τα προς πρώλησιν, να παρατηρώ τα πρόσωπα των ανθρώπων σε λεπτομέρειες, πωλητές κι αγοραστές και περίεργοι….
Μήπως λέει κάτι κι αυτό;

Γλυκιά καληνύχτα Ιωάννη φίλε μου…

Hliaxtida είπε...

Eτσι ειναι.. το παζαρι θα ναι παντα ιδιο..
φιλια ματια μου

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Εγώ γιατί το παζάρι
ποτέ δεν υποτίμησα;
Βλέπω την ίδια τη ζωή
σαν τότε που ξεκίνησα...

Κινητικότητα, φωνές ζωντανές,
με σφρίγος και με δύναμη...στεντόρειες,
με το πάνε κι' έλα,
που δεν το 'χουν οι κυριλάτες γειτονιές
και χρώματα, χρώματα, χρώματα...

Μόνο, κίνα νωρίς..
και μην αφήσεις να μεσημεριάσει

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Αίολε εξαιρετικό το τραγούδι του Μάνου Ελευθερίου που αναφέρεις.
Καλώς ήρθες.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Ηλία
ζώσες βρίσκουμε σχεδόν εύκολα ακόμα μα υγιείς είναι;
Έχω τόσες αμφιβολίες πια.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Γιάννη φίλε μου
Όλα τούτα που μου γράφεις είναι η ζωή η καθημερινή μας.
Οι φωνές, τα σώματα των περαστικών, τα εκθέματα.
Είναι οι εικόνες μας,
Μα μ’ εκείνα πες μου τα παζάρια της ψυχής τι γίνεται;
Είμαστε εκθέματα σε πολλά από τούτα δίχως ποτέ να το καταλάβουμε.
Ίσως πάλι κάνω και λάθος, τον τελευταίο άλλωστε καιρό είμαι και λίγο κουρασμένος.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Μαρία μου να είσαι καλά.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Γλαρένια μου με τα παζάρια των ψυχών μας τι γίνεται;
Ίδιο ερώτημα μ’ εκείνο που θέτω στον φίλο μου Γιάννη.

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Αααααα....αυτό εννοείς...

Το καλό το πράμα, δε χάνει την αξία του. Θα το πετύχει ο τυχερός πελάτης και θα το αξιοποιήσει... άκου που σου λέω..
;-)
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές