Κυριακή 2 Δεκεμβρίου 2007

Αμίλητες νύχτες

Πλησιάζουν αμίλητες οι νύχτες.
Πότε απλώνουν ένα πέπλο και σκεπάζουν τα πάντα
πότε φωτίζουν από ένα ελάχιστο άστρο τις πτυχές τους,
αρχίζουν να διαγράφουν εικόνες, αρώματα, αγγίγματα.

Οι κινήσεις φυλαγμένες σ’ ένα μεγάλο βάζο σιωπής.

Διακρίνω στον απέναντι τοίχο το πρόσωπο μου.

Θαρρείς αδημονεί.
Θαρρείς κάθε τι προηγούμενο έχει σκοτώσει και περιμένει…

12 σχόλια:

iLiAs είπε...

Μερικές φορές είναι ευεργετική η σιωπή..να "μιλούν" μόνο οι χτύποι της καρδιάς.

Καλή βδομαδα Ιωάννη και καλό μήνα.

ion είπε...

καλό σου μήνα σιωπηλέ ήχε.
εναλλάσονται η νύχτα με τη σιωπή.
γυναίκες κυκλοθυμικές και οι δύο. Πότε μας κρατάνε το χέρι κι άλλοτε δεν μας προσφέρουν ούτε ένα χάδι παρηγοριάς.
ήταν όμορφα χθές στην παρουσίαση;
ήθελα πολύ να έρθω μα δεν τα κατάφερα..κρίμα..
***

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα Ήχε μας!!...έτσι είναι οι νύχτες πάντα σιωπηλές...(και πονεμένες ίσως;;)...πάντα σιωπηλά έρχονται και σιωπηλά φέυγουν..όμως έχει κάπου και τη γοητεία της αυτή η σιωπή τους...είναι όμορφη η σιωπή της νύχτας πάντα....πάρα πολύ ωραίο ποίημα...πολύ ρομαντικό...!!!Με αγάπη,Αθανασία.

mad2luv είπε...

ποσο σε νιωθω κατι τετοιες στιγμες...

ΩΣΗΕ είπε...

Συγνώμη αλλά Θα αφήσω το ίδιο σχόλιο που άφησα και σε άλλο ποστ... όμως ταιριάζει κι εδώ

''Από σιωπή είναι φτιαγμένες... η μοίρα, η γυναίκα και η νύχτα... πεθαίνουνε στο λογικό το μέρος του παραμυθιού... κι έτσι βαθαίνουνε τον κόσμο...'' (Στράτος Λιακάτου)

Την αγάπη μου εξ ανατολών

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Καλό μήνα να έχεις Ηλία.
Καλή προετοιμασία για τις γιορτές.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Ion μου
ήταν πανέμορφα, λυπούμαι που δεν τα κατάφερες.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Καλησπέρα σας Αθανασία.
Σας ευχαριστώ, μα μια διευκρίνιση μονάχα να κάνω, το κείμενο τούτο όπως και άλλα πολλά εδώ μέσα δεν είναι ποιήματα.
Όσες λέξεις έχουν επωμισθεί τούτο το βάρος ανήκουν στην αντίστοιχη κατηγορία.
Να είσθε καλά.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Mad μου
σιώπησα πολλές στιγμές πίνοντας κάποιο ποτό στο boheme κι άλλες τόσες κοιτάζοντας την αλλαγή ροής των νερών…

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Ωσηε δεν σε καλωσόρισα την προηγούμενη φορά.
Καλώς ήρθες λοιπόν.

Ανώνυμος είπε...

διακρίνω στον απέναντι τοίχο αποτύπωμα γραφών σου
κι από μάτια κορμός ευλίγυστος
πτυχή της ψυχής να λικνίζεται
σ' άστρο νύχτας να παραμονεύει
όλα τ' αμίλητα
που τόσους φθόγκους χαράζουν...

κι έχει φωνή η νύχτα από καυτή ανάσα
για ν' αναστήσει σιωπές

καλή σου ημέρα!
με ρόδο άλικο... για θύμηση..

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Mist μου
γραμμένα σε τοίχους συνθήματα λόγια που κήπο δεν βρήκαν για ν’ ανθίσουν.
Μόνη τους συντροφιά ο κρότος της ρωγμή τους καθώς πέφτει η νύχτα.

Θύμησες όμορφες που ελευθερώνουν τις αισθήσεις μέσα στους νυχτερινούς περιπάτους…

Όμορφα νυχτερινά ταξίδια να κάνεις.