Κυριακή 9 Δεκεμβρίου 2007

O χρόνος είναι...

Ίσως ο χρόνος να είναι
μια ελάχιστη πινελιά μελιού χρώματος
σε μάτια που χαμογελούν…

15 σχόλια:

Μαρινα ..... είπε...

κι αυτα τα μελιά ματια...
μελι χαμογελο
τσικουδιας ευχη...
εφημερης αιωνιότητας...

αγαπη συνοδοιπορος στην νυχτα σου

ψυχη μου....

Άσπρο στο Μαύρο είπε...

Ο χρόνος είναι φθορά, λήθη, πόνος μα και λύτρωση...

Καλό ξημέρωμα...

ion είπε...

ο χρόνος είναι η πινελιά σε αυτά τα ζωντανά μελιά μάτια.και επειδή ο χρόνος αυτό είναι και τίποτα άλλο, σε αυτά τα μάτια παύει να αγωνιά, παύει να υπάρχει και χαρίζεται στην αιωνιότητα ως άλλος μικρός προσκυνητής.
καλή σου ημέρα γλυκέ μου ήχε, καλή σου ημέρα********

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα σας Αίολε!!!πόσο ρομαντικός είστε τελευταία...πάρα πολύ ωραίο το κειμενάκι σας...πάρα πολύ ωραίο...ίσως και ένα βλέμμα να έχει αυτή τη δύναμη να καθρεφτίζει το χρόνο μέσα του....ή να τον μηδενίσει....πάρα πολύ όμορφο....και το τραγουδάκι πολύ ωραίο....Με αγάπη,Αθανασία.

Ανώνυμος είπε...

Ήθελα να πώ Ήχε...με συγχωρείτε σας μπέρδεψα!!είδατε; είναι τόσοι πολλοί οι μπλογκοφίλοι...Αθανασία.

ΩΣΗΕ είπε...

...Και ο Χρόνος Δεν Υπάρχει

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Μαρίνα μου
ρακί θα πω αντί τσικουδιάς, και μέλι.
Θυμάσαι πόσο όμορφα είναι τα μεθύσια με ρακόμελο;
Πιστεύεις τα ξεχνάς, μα κάθε που ένα πίνεις ποτηράκι τα θυμάσαι…

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Κομμάτι δικό μας φίλε μου Δημήτρη ο χρόνος.
Κομμάτι αναπόσπαστο.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Ion μου
τα μάτια και άγγιγμα είναι και φωνής ταξίδι.
Κι ο χρόνος μετρά μέχρι το άκουσμα το πρώτο κι έπειτα τίποτα δεν υπάρχει.
Μέχρι το άγγιγμα το πρώτο κι έπειτα τίποτε πάλι..
Μονάχα μια προσευχή και μια προσπάθεια μεταμέλειας για όλα εκείνα που πονάνε…

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Αγαπητή ανώνυμη επώνυμη Αθανασία, για κάποιον παράξενο λόγο, ένα ένα προσθέτετε τα γράμματα στο όνομα το πραγματικό της υποψίας μου.
Τολμώ να πω και βεβαιότητας.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Ωσηε όπως είπα είναι ένα τίποτε τότε.

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Ο ..."δικός" χρόνος
΄Ολα όσα ζήσαμε..
Αυτό που ζούμε..

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Ανώνυμος είπε...

Ήχε μου... το ανώνυμο-επώνυμο που πιστεύει οτι μπορεί να κρυφτεί στην διάκρεια του χρόνου... ξέρεις πόσες φορές μπορεί ν' αναλύσκεται σε επαναλήψεις λόγων;
κάτι σαν να λέμε (copy-paste)
που πηγαινοέρχονται συχνά-πυκνά από γειτονιά σε γειτονία;
μόνο που η επανάληψη του αντίλαλου μπορεί να κουράσει.. όταν η άρια δεν έχει νότες... παρά μόνο μία... παύει να είναι σύνθεση
παύει να έχει χρώμα... πόσο μάλλον του μελιού που διάφανο στέκεται... μα προκαλεί τις γεύσεις!!!

Ευτυχώς Ήχε... υπάρχουν μάτια που ακόμη χαμογελούν!!!!

με αγάπη
την καλησπέρα μου

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Ο χρόνος ο δίχως δείκτες Γλαρένια μου…

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Mist μου μια λέξη μόνο
Ευχαριστώ.