Τρίτη 29 Ιανουαρίου 2008

Σε πόσες ζαριές παίξαμε τη ζωή μας...

Έξω από εμάς λες φτιάχνεται ο κόσμος, παίρνεις τα πόδια μου βαδίζεις να φθάσεις εκεί όπου συντελείται το θαύμα.
Είναι ξένος ο ουρανός, παγωμένη βροχή φέρνει στο πρόσωπο σου.
Μ’ ένα μαχαίρι κόβεις ξεραίνεις ένα κομμάτι του, στύβεις λεμόνι φρέσκο στα χείλη του…
Σε μισεί…
Πονάει το λεμόνι σ’ ανοιχτή πληγή.
Σαθρά τα πόδια μου, δεν αντέχουν αποστάσεις μεγάλες.
Λυγίζουν, σάρωθρα κουρασμένα απ’ την πολυχρησία.
Θα σταθούν στην άκρη του καιρού μα η επιθυμία σου πιο πέρα θα θέλει να τα βγάλει.
Για τούτο θα προχωράς με πέλματα γυμνά σε πυρωμένα όνειρα επάνω, πυροβάτησα ενός ονείρου που δε γνωρίζουμε αν ποτέ θα πραγματοποιηθεί.

Λοιπόν, πες μου, σε πόσες ζαριές παίξαμε τη ζωή μας και την χάσαμε;
Σε πόσες αποστάσεις θα γυρεύουμε να βρούμε τα σκορπισμένα της αποκαΐδια;

23 σχόλια:

Xorome είπε...

Magnifique - beautiful website
From Senegal..

Xorome είπε...

-west africa-

Ανώνυμος είπε...

Λαθραία Ελπίδα η ψευδαίσθηση
χτυπά στα μυστικά
της επιβίωσης τοιχώματα.
Μια μικρή λιποψυχία
κρεμάστηκε στην αγχόνη
του λεπτοδείχτη...
Κι εγώ κλεισμένη
σε ξένες αναβολές
ουρλιάζω, άηχο ήχο,
το παράπονο της αντοχής μου...
κρεμάω σέ ανθισμένα αγκάθια
τ' ουρανού
το λεπτεπίλεπτο φόρεμα
της ζωής...
αφήνω ανοιχτή
του ονείρου τη πόρτα...
απαραίτητη προϋπόθεση το
οξυγόνο στην καύση...
αν είναι αποκαίδια να μετρώ
προτιμώ από νεκρική πυρά ονείρων
να είναι...

Ανώνυμος είπε...

Μονάχα μια ζαριά είναι αρκετή για να καείς, να ξεχάσεις, να χάσεις. Μια ζαριά αέρα, μια ζαριά σκόνης, μια ζαριά θανάτου.

elenitheof είπε...

Σημασία έχει να είναι κάποιος ευτυχισμένος σ' αυτή τη ζωή.
Πώς θα το πετύχει;
Όχι βέβαια ρίχνοντας ζάρια γιατί δεν υπάρχει καλή ή κακή τύχη αλλά πιάνοντας τη ζωή από το χέρι και οδηγώντας την στο όνειρο αρκεί το όνειρο να είναι εφικτό.

Αγγελική Στ. είπε...

Δεν θα πραγματοποιηθεί.. Θα περπατάμε αιώνια σε πυρωμένα κάρβουνα.. καμιά φορά το ταξίδι έχει σημασία, ίσως όχι τώρα, αργότερα το πιστέψω.

Unknown είπε...

Μια μονάχα ήταν αρκετή
και φέραμε ντόρτια
μια μονάχα και χάσαμε
τα πάντα

Γιαννη μου την αγάπη μου κι ένα φιλί για ένα όμορφο απόγευμα

Θ. Βοριάς είπε...

Καλησπέρα! Την Κυριακή 10/2/2008 και ώρα 18.00 αν δεν έχεις κάποια δουλεια έλα στην καφετερία του ΠΟΔΕΙΔΩΝΙΟΥ που θα βρεθούμε φίλοι και φίλες του ΑΝΕΜΟΛΟΓΙΟΥ. Το προγραμματίσαμε με τον ΑND33.
Θα χαρώ να δε δω!

Θοδωρής

Φαίδρα Φις είπε...

«ΑΥΤΟΠΡΟΣΩΠΟΣ ΑΝΕΜΟΣ»

Το σπίτι ήταν μετέωρο.
Βαδιστικό σ’ ένα τοπίο ουρανού.
Κάτω του ρίζες. Απόκοσμες αράχνες. Ξεριζωμένο δέντρο.
Βηλάρι αργαλειού.
Το Σάββατο έχει πόρτες. Παράθυρα ανοιχτά.
Και σκοτεινά.
Από ‘κει μπαίνει φεγγάρι ολοστρόγγυλο, αλλοπαρμένο.
– Δε θα μείνω πολύ σ’ αυτό το τέμενος, λέει.
Μεγάλη σβούρα. Έλεος!
Ύπνος αραιός.
Στα δωμάτια βηρός κυματιστός.
Στο απόκρημνο σκοτάδι μια πυκνότητα βηρύλλου.
Έκλαψα ανοχύρωτα γιατί φαντάστηκα πως ήμουν αγοραία έξη.
Ένας αυλός έγειρε πάνω μου, είμαι στην πρώτη μου φέξη Ανακυκλώσιμα εθιστική αυτή η ισορροπία. Ερεθιστική ανία.
Η άννοια του αυλού...

απόσπασμα του ποιήματος από τη συλλογή μου,"οι τρομπέτες του Οκτώβρη"

patsiouri είπε...

Παίζει η ζημιά να γίνεται με μία και μόνο ζαριά...

iLiAs είπε...

..είθε ο νέος μήνας που ήρθε να πατάει "γερά" στα πόδια του, να μας βγάζει σε γνώριμους ουρανούς.

Καλο μήνα Ιωάννη.

Ανώνυμος είπε...

Πολλές είναι οι ζαριές που ο καθένας μας έπαιξε στη ζωή του και ακόμα περισσότερες αυτές που θα παίξουμε στο μέλλον. Γιατί ακόμα κι αν χάνουμε ζαριά τη ζαριά, ακόμα κι αν στην αναζήτηση πληγώνουμε τα πόδια μας σε αποστάσεις που οδηγούν μόνο σε μεγαλύτερο πόνο, πάντα θα είμαστε τζογάδοροι της ζωής και του έρωτα. Γιατί και στη ζωή και στον έρωτα τα παίζεις όλα για όλα χωρίς να φοβάσαι το ρίσκο... Είμαστε εθισμένοι πια στο "τζόγο"!
Φιλάκια πολλά!

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Αναστασία μου
σπαράζουν τα εντός μας καθώς δυσχεραίνει η ανάσα της ελπίδας μας, γίνεται παιδί ασθματικό κι αντί του ελπίζω φθάνει στην άκρη των χειλιών ένας ρόγχος, επιθανάτιος ίσως κανείς δε γνωρίζει να πει, κι έτσι, ανασαίνοντας την τελευταία κουρασμένη ανάσα η ψυχή ελπίζει, ελπίζει κι ας τριγύρω ψηλαφεί την άκρη του κόσμου της…

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Demon
ποτέ δε γνωρίζει το γύρισμα του ζαριού, ποτέ γνωρίζεις την τιμιότητα του γυρίσματος του, κι άραγε έχεις πραγματικά την ελευθερία να επιλέξεις τον χρόνο της παύσης του παιγνιδιού;

Καλώς ήρθες.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Ελένη μου
το όνειρο είναι όνειρο και πριν πραγματοποιηθεί μοιάζει πάντοτε να είναι ανέφικτο.
Τύχη δεν είναι τίποτε άλλο από τον χρόνο που μας έχει δοθεί ώστε να προετοιμαστούμε για εκείνο που θα έρθει.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Sunshine μου
η πυροβασία έχει κάτι το θεϊκό μέσα της μέσα της μονάχα που χρειάζεται ένα όραμα κάθε προηγούμενο βράδυ αλλιώς καίγεσαι.
Πάντα μετράει το ταξίδι μα κάποιες αποσκευές βαραίνουν επικίνδυνα και θέλει κόπο και χρόνο να τις κατεβάσεις.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Κλειώ μου
ο κόσμος όλος μια ζαριά για τούτο αναρωτιέμαι κάποτε αν αξίζει η προσπάθεια.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Θοδωρή
πιστεύω πως όλα θα είναι εντάξει ως τότε.
Θα είναι και δική μου χαρά.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Φαίδρα Φις
αγαπημένος μου μήνας ο Οκτώβρης και το απόσπασμα τούτο πολύ όμορφο.

Καλώς ήρθες.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Πατσιούρι μου
πάντοτε με την πρώτη γίνεται η ζημιά, πάντοτε όμως…

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Ηλία
δύσκολα ξεκίνησε ο μήνας μα θα είναι κυριολεκτικά γεμάτος.
Να έχεις κι εσύ έναν καλό μήνα.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Νέμο μου
πώς να πείσεις τον απέναντι πως η ψυχή σου δέσμια δεν είναι του πάρτα όλα μα της αγωνίας ή της μπιρίμπας;
Είναι στο αίμα μας, ναι, κι όπως ανασαίνουμε ξεφεύγει από τα χείλη ένα πάσο κι αρχίζουν οι επιθέσεις στην θέση την αδύναμη καθώς στεκόμαστε.,,
Σε φιλώ κι εγώ μα μη χάνεσαι…

Φαίδρα Φις είπε...

καλώς σε βρίσκω.Σ' ευχαριστώ και σε περιμένω και στα "σκοτάδια"...μου.
"η καρδιά μου είναι δίψα.Χαίρε ήλιε μου σκοτεινέ τολμώ μεσ'στη νύχτα..."
Νίκος Καρούζος από ΤΑ ΤΡΙΣΤΙΧΑ ΤΩΝ ΘΑΝΑΣΙΜΩΝ