Κυριακή 10 Φεβρουαρίου 2008

Απώλεια Φθινοπώρου

Αναρωτιέμαι κάποτε πως μοιάζουν τα πρόσωπα των αγγέλων που μας πλησιάζουν τις νύχτες.
Αφήνουν κάποτε μια αίσθηση γλυκιά σα σώμα φυλαγμένο σε ζεστή αγκαλιά που χάνεται στο στιγμιαίο αιώνιο χρώμα της ανατολής, κάποτε αφήνουν τον όλεθρο.
Μια οσμή καμένου υφάσματος ή χαρτιού, δέρματος κάποτε, γεύση στυφή στα χείλη, μια σταγόνα ιδρώτα στο μέτωπο από τον βραδινό εφιάλτη.
Αισθήσεις μνηστευμένες με τις κινήσεις μας.

Καμιά φορά τα βράδια, καθώς αρνείται ο ύπνος να κουρνιάσει κάτω απ’ τα βλέφαρα, ξεδιπλώνεται στα εντός μου μια φωτογραφία φανταστική.
Τρεις άγγελοι χαμογελούν σε πόζα στημένη φωτογράφου, φανταστικός κι αυτός.
Ένας τους, κρατάει τα χέρια το Καλοκαίρι.
Φοράει καπέλο εκείνο, παντούφλες παραλίας και κοντό παντελονάκι.
Μοιάζει να κοιμάται στα χέρια του.
Το δεύτερο έχει αγκαλιά την Άνοιξη, νυσταγμένη κι εκείνη σκεπασμένη με μια ζακέτα πολύχρωμη, μοιάζει να μη γνοιάζεται για πολλά.
Ο τελευταίος άγγελος, έτσι καθώς χαμογελούσε προσποιητά, πάσχιζε απ’ το χέρι να πιάσει τον Χειμώνα που έτρεχε γύρω του να ζεσταθεί.

Αρχίζω τότε να αναρωτιέμαι τι απέγινε το Φθινόπωρο.
Μήτε ένα ίχνος του στη φωτογραφία, μήτε καν η ανάμνηση του.

Είναι φορές που οι άγγελοι ρίχνουν ένα κουβά μεγάλο σ’ εκείνο το πηγάδι που ονομάζουμε ψυχή.
Αντλούν όλο το νερό από μέσα του.
Όπου υπάρχει νερό υπάρχει και το Φθινόπωρο.
Έτσι λοιπόν παίρνουν και το Φθινόπωρο μαζί τους.
Αφήνουν ένα μικρό μονάχα φεγγάρι να σιγοτραγουδάει τις νύχτες.

Εμείς, ακούγοντας το τραγούδι προχωρούμε ολοένα και πιο βαθιά στους χωμάτινους δρόμους μας.

8 σχόλια:

Βασιλική Ν. είπε...

Παραμυθάκι ήταν αυτό...

Δεν μπορώ να θυμηθώ σε ποια ταινία του Κουροσάβα ήταν, που ένας γιατρός, α! θυμήθηκα, 'Ο Μεθυσμένος άγγελος" είναι η ταινία, που πίνει πολύ αλλά προσπαθεί να σώσει με πολλή αγάπη έναν νεαρό που πέφτει σε εγκληματικές πράξεις και από το ποτό κοντεύει να πάθει ζημιά μεγάλη στα πνευμόνια. Κάποια στιγμή ο νεαρός εκνευρίζεται γιατί δεν καταλαβαίνει από πού προέρχεται όλη αυτή η έννοια του γιατρού για την ζωή του και του λέει κάτι σαν, τι μας παριστάνεις εσύ τώρα, τον άγγελο; Και απαντά ο γιατρός: Τι νομίζεις δηλαδή εσύ, πως οι άγγελοι είναι ωραίες κοπέλες έτοιμες για χορό;

Κυριακάτικη καλημέρα σου!

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Πεζά θα τα πω... ανατρεπτικά...

Δεν υπάρχουν άγγελοι,
δε με ξεγελάνε
τα γαλάζια μάτια,
τα ξανθιά μαλλιά.
πάντοτε οι άγγελοι
πιο ψηλά μας πάνε,
όμως από .,...ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ
λείπουν τα φτερά...

Ιωάννη μου, ψυχή μου,
χάνομαι... μα δεν ξέρω να κολυμπώ στα πανέμορφα αλλά ....βαθιά νερά σου

Καλή σου εβδομάδα!

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Ανώνυμος είπε...

Μου άρεσε πολύ αυτό το ποστ...
Για μένα οι άγγελοι έρχονται σαν λυτρωτές κάτι βράδια που το μυαλό μου δε συναινεί με τον Μορφέα και αρνείται να του παραδοθεί, χαμένο σε μαύρες σκέψεις και εικόνες φθινοπωρινές. Γιατί το φθινόπωρο εμένα δε το κρατούν οι άγγελοι, το κουβαλάω μέσα μου, μαζί με όλες του τις μπόρες που με μουσκεύουν ως τα βάθη της ψυχής!
Εκείνα λοιπόν τα βράδια που βρέχεται η ψυχή μου από τις φθινοπωρινές ψιχάλες, ζητάω να έρθουν οι άγγελοι, να με πάρουν στην αγκαλιά τους και να μου δείξουν ότι υπάρχουν και άλλες εποχές...
Πραγματικά μου άρεσε πολύ το ποστ αυτό!
Σε φιλώ! :)

Ανώνυμος είπε...

χαιρομαι που δεν ειμαι η μονη που βλεπει αυτη την απωλεια.μου λειπει το φθινοπωρο πολυ.και ολα οσα θυμαμαι και συνδεω μαζι του.
καλη εβδομαδα!

Unknown είπε...

Ήχε μου... έχω τόσο καιρό να περάσω.... κι εσύ εχεις κάνει τόσες υπέροχες αναρτήσεις.....

θα επανελθω αυριο με ζεστό καφέ για μια ήρεμη αναγνωση ......


φιλι καληνυχτας

_Κυβελη_

katerina είπε...

Περμένοντας τον άγγελο του Φθινοπώρου .....σου αφήνω μια τρυφερή Καλημέρα,γλυκιέ μου ήχε,με την ευχή να μην πάψεις να προχωράς στους χωμάτινους δρόμους που οταν βρέχει αναδύουν ευωδιά πηλού δημιουργίας!

Μαρινα ..... είπε...

...και τι να σου γραψει κανεις;
τι!!!!..
Αγγέλου γραφή...που οδηγει στο πηγαδι της ψυχης, τις αποριες τους εντος φθινοπωρου να
(δια)λευκανει...
γραφη Αγγέλου γνώστη ψυχων και βλεμματων που σε καλοκαιρια φωτος εξω και φωτεινοτητας εντος οδηγει...

Αγγέλου γραφή...ζεστης παλαμης , λιώνει το χιόνι τα αναπαμενο μεσα στην χουφτα...οξυγόνο το κανει και την καρδια κερνα...
για να χτυπα...να χτυπα...να χτυπα...

Αγαπης φιλι...

φιλι.... νοτιάς το παίρνει κι αγαπη ακουμπα στο προσκεφαλι....
φιλι ευχαριστω...

candy's τετραδιάκι είπε...

Γεια σου Ηχε..
Καλη εβδομαδα :)