Τρίτη 6 Μαΐου 2008

ΙδιογράφΩς…

Η πρόσκληση ήρθε από την Demon και λέω να παίξω τούτη τη φορά.

1) Να γράψουμε κάτι σε ένα χαρτί
2) Να το σκανάρουμε
3) Να το ποστάρουμε στο blog μας
4) Να βάλουμε το link http://autographcollectors.blogspot.com/ ώστε να ειδοποιήσει το site και να μπει η εγγραφή μας
5)Να προσκαλέσουμε άλλους 5 ή και περισσότερους blogger να συμμετέχουν


Πρόσκληση δεν θα κάνω συγκεκριμένη, όποιος επιθυμείς ας ακολουθήσει.

Το παρακάτω ποίημα γράφθηκε στις 04 Μαρτίου του ’95 και δημοσιεύθηκε στην τότε εφημερίδα του σχολείου.


Τα μάτια σου ακόμα κοιτάζουν το πέλαγο

προσπαθώντας ν’ ανασύρουν πνιγμένα κορμιά
ή χαμένα ναυάγια.
Το δικό μας ναυάγιο το θυμάσαι;
Το ‘λεγαν ψυχή.
Τα μάτια σου φυλλορροούν στ’ αντίκρισμα της παιδούλας
με τα κόκκινα μαλλιά
σου θυμίζουν τη νιότη σου
τη Μαγδαληνή εκείνη που ζωγράφιζε αστέρια
τις νύχτες που τη κρατούσα αγκαλιά
δίχως φεγγάρι
και χρειαζόμασταν λίγο φως.

Ακόμα κοιτάζεις λυπημένη το πέλαγο.

Θεσσαλονίκη 4. III. 1995

27 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΩΡΕΣ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΠΕΛΑΓΟ ΠΑΝΤΑ ΤΕΛΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΕΣ ΠΟΤΕ ΘΛΙΜΜΕΝΕΣ ΠΟΤΕ ΑΠΛΑ ΗΡΕΜΕΣ.
ΜΟΥ ΑΡΣΕ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΠΟΥ ΕΙΔΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ ΣΕ ΧΑΡΤΙ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΓΙΑΤΙ ΙΣΩΣ ΕΠΙΔΕΙ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΟΙΚΕΙΟ

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Ακόμη κοιτάζω ενθουσιασμένη το γραφικό σου χαρακτήρα... γιατί το βάθος της γραφής σου το γνωρίζω, άσχετο αν δε μπορώ να κολυμπσω στα βαθιά της νερά...
Με το βυζαντινό "σ" το ιδιόμορφο "ου"...

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

thras είπε...

πολύ δυνατό, πόσο ήσουν τότε?

A.F.Marx είπε...

Φίλε Πλάγιε ήχε, σ' ευχαριστούμε πολύ για την συμμετοχή.
Ωραίο ποίημα και πολύ ιδιαίτερος ο γραφικός σου χαρακτήρας... Και στο Σ και το ΟΥ.
Βυζαντινές επιρροές...
:)

Unknown είπε...

Πάντα θλιμμένο είναι το βλέμα σου
κι η θάλασσα στα μάτια σου μοιάζει
αγριεμένη
δεν ήξερες κολύμπι και κάθε τόσο με φώναζες να σε σώσω από τα κύματα ώσπου δεν άντεξα και με παρέσυρες στην άβυσσό σου και χάθηκα εγώ κουφάρι μόνο μεσοπέλαγα
δε θυμάμαι μόνο πότε ξεβράστηκα ναυάγιο σ έρημη ακρογιαλιά χωρίς ανάσα και χωρίς ήλιο να στεγνώνει τα λητά μαλλιά μου ...

Φιλιά πολλά Γιάννη μου

Παιδίσκη ερωμένη είπε...

Δεν έχω λόγια..
Είναι υπέροχο..

patsiouri είπε...

Όταν λες "σκανάρουμε"???????
Χε χε, η ξανθιά των μπλόγκς!
Όσο για τη Μαγδαληνή, αφού την άφησαν να ζήσει με κόκκινα μαλλιά ήταν από τις τυχερές...

Νίνα είπε...

φοβερό αποτύπωμα...

Ιφιγενεια είπε...

Πάντα όμορφα έγραφες όπως φαίνεται...
:)
Πανέμορφο!

sourgeal είπε...

Ταλέντο από μικρός καλέ μου ήχε.. μου αρέσει και το τραγούδι σου πολύ.. :-)

Μαργαρίτα είπε...

Απο τότε λοιπόν ο στοχασμός
και η γλυκιά μελαγχολία
προίκιζε το κονδύλι της
ψυχής σου!!

Ήχε μου.. γλυκέ, συνέχιζε
να αναβλίζεις μυρίπνοα άνθη
από στοχασμούς ζωής!!
Να ξετυλίγεις πτυχές ονειροπόλες
και λόγια που δε στράγγυξαν
στο πέρασμα του χρόνου!!

Καληνύχτα, γλυκιά!** :)

Ανώνυμος είπε...

Κάτι από τα παλιά λοιπόν, μα τόσο ώριμη και αυτή η γραφή σου. Λέω να συμμετάσχω κι εγώ σε κάτι τέτοιο,μάλλον με κανένα μικρό σκίτσο μου.

Ανώνυμος είπε...

Και περιμένει το στοιχειό, το ψηφίο, το γράμμα που θα τη σφιχταγκαλιάσει.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Είναι πολλές οι ώρες, Φάντασμα της σχοινοβάτριας, που έγιναν εκτάσεις απέραντες μπροστά σ’ ένα πέλαγο αγριεμένο, άλλες απλά χαθήκαν στην γαλήνη ενός καλοκαιρινού απογεύματος.
Ακολουθώντας τα ίδια μονοπάτια ψυχής και στην κορυφή ενός βουνού ομολογώ πως η ίδια μοναδικότητα υπάρχει.

Σου είναι οικείος ο τρόπος γραφής μου;
Από πού αλήθεια;

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Γλαρένια μου σ’ ευχαριστώ.
Κάποτε σχολιάζοντας εγώ τα γράμματα μου είπα για εκείνα τα σίγμα τα συνεχόμενα – βλέπε Θεσσαλονίκη στο τέλος – πως καβάλα το ‘να στ’ άλλα πάν στην εκκλησιά…
Σε φιλώ.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Θρασύβουλε έχω πει και παλαιότερα πως γεννήθηκα το 1976. τότε ήμουν 18 μισό.
Και κάτι που είπα μόλις χθες σε μια φίλη: στα ναυάγια, δεν έχουν θέση οι ηλικίες.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

A.F.Marx με μεγάλη μου χαρά συμμετείχα.
Να είστε όλοι σας καλά.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Κλειώ μου στην πιο μεγάλη ευτυχία μονάχα, το βλέμμα μου απλά θα δακρύζει σ’ όλες τις άλλες στιγμές θα κοιτάζει πάντα θλιμμένο έναν κόσμο που δεν κατάλαβε ποτέ…

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Παιδίσκη μου τι να πω εγώ τώρα;
Ευχαριστώ.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Patsiouri μου δεν ήταν μάγισσα η Μαγδαληνή αυτή..
Όσο για το σκανάρισμα, αν δεν βρίσκεις διαθέσιμο σκάνερ για να αποτυπώσεις την εικόνα του χειρόγραφου στον υπολογιστή σου απλά φωτογράφησε το όπως είδα να έχουν κάνει πολλοί.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Νίνα καλώς ήρθες.
Ευχαριστώ.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Ιφιγένεια μου ακόμα δεν έμαθα ούτε αν ούτε να γράφω.
Ευχαριστώ πάντως.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Sourgeal μου λατρεμένο το τραγούδι από το πρώτο άκουσμα.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Μαργαρίτα μου δε γνωρίζω κι ίσως ποτέ δεν μάθω πόσοι από εμάς θα επιθυμούσαν να μην είχε αγγίξει ποτέ η ψυχή τους τους στοχασμούς που γράφεις.
Πιστεύω πως πολλοί θα επέλεγαν κάτι λιγότερο επώδυνο.

Να έχεις όμορφο Σαββατοκύριακο.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Νίκο όλα καλά λοιπόν με την παρουσίαση.
Χάρηκα πολύ για την γνωριμία, ευχαριστώ για τις ευχές.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Demon πολλές φορές τα βλέπουμε μα ποτέ δεν αφήνουμε να μας πλησιάσουν.

Ανώνυμος είπε...

ΑΠΛΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙΚΕΙΟ ΙΣΩΣ ΓΙΑΤΙ ΕΧΩ ΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΗ ΟΤΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΣΟΥ ΧΑΡΑΖΕΙ ΕΥΚΟΛΑ ΨΥΧΕΣ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΤΩΡΑ Η ΑΙΣΘΗΣΗ ΜΕΓΑΛΩΣΕ ΓΙΑΤΙ ΤΩΡΑ ΕΙΜΑ ΣΙΓΟΥΡΗ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΔΙΚΟΣ ΣΟΥ ΓΡΑΦΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΟ ΣΗΜΑΔΙ