Σάββατο 7 Ιουνίου 2008

Ηλεκτρικά βήματα

Πρέπει να σε κοιτώ, μοιάζουν να μικραίνουν έτσι οι αποστάσεις.
Έχω να βαδίζω ως τα αστέρια.
Κάθε που βραδιάζει πρέπει να βαδίζω, περιπολώ τις υποψίες ευτυχίας που μένουν στις άκρες του μαξιλαριού.

Σ’ έχω φυλάξει, σ’ έχω φυλάξει σ’ εκείνα τα μικρά κουτάκια με το φως του ήλιου που κρατώ για τις σκοτεινές ημέρες.
Έχω χαράξει πάνω τους ένα λουλούδι και τ’ όνομά σου.

Βαδίζω ακόμα προς τ’ αστέρια.

Ο μικρός πρίγκιπας του παραμυθιού μιλάει στοργικά στο τριαντάφυλλο του.
Χαμογελά.
Χρειάσθηκε μια ζωή να σπαταλήσει να το μάθει.

Όλα αλλάζουν εδώ πάνω.
Μιαν αστραπή κυκλώνει τα βήματά μου, μοιάζουν να πατούν σε σκάλα ηλεκτρική.

Μπλέκουμαι στα νεφελώματα.
Πρέπει να σε κοιτώ, όπως οι μάγοι το αστέρι.
Μονάχα έτσι βρίσκω τον δρόμο της καρδιάς μου.

8 σχόλια:

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Μικρέ μου πρίγκηπα,
πάντα ανοιχτοί να είναι
οι δρόμοι της καρδιάς σου.
Πολύ τρυφερή τούτη σου η συγγραφή

Για το βιβλίο σου θα ευχηθώ...

Ψηλά σα γλάρος να πετάξει
ήχους ανήκουστους ν' αδράξει
ωσάν τα κόκκινα μπαλόνια,
που δεν τα δένουνε κορδόνια...

KAΛΟΤΑΞΙΔΟ!!!

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Ανώνυμος είπε...

ΗΧΕ ΜΟΥ ΣΑ ΞΟΡΚΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΣΟΥ ΣΕ ΑΓΡΙΕΣ ΜΕΡΕΣ ΝΑ ΜΑΣ ΘΥΜΙΖΕΙ ΝΑ ΚΟΙΤΑΜΕ ΤΟ ΑΣΤΕΡΙ ΟΠΩΣ ΕΣΥ
ΜΗΠΩΣ ΒΡΟΥΜΕ ΚΑΙ 'ΜΕΙΣ ΤΟ ΔΡΟΜΟ .
ΚΑΛΗ ΣΟΥ ΜΕΡΑ

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Γλαρένια μου σ’ ευχαριστώ από καρδιάς.
Ότι επιθυμείς κι εσύ για τα παιδιά σου.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Φάντασμα μου αυτό δεν είναι που κατά βάθος αναζητούμε, ένα αστέρι να μας οδηγήσει, έναν δρόμο για να πορευθούμε;

pavlidma είπε...

"περιπολώ τις υποψίες ευτυχίας που μένουν στις άκρες του μαξιλαριού"

Με αυτήν την περιπολία με βρήκε ξάγρυπνη το χθεσινό βράδυ κι ένιωσα χαρά μαζί και πόνο που είδα τα συναισθήματα μεταφρασμένα σε λέξεις, σαν σύνθημα στον τοίχο της καρδιάς

katerina είπε...

''Μονάχα έτσι βρίσκω τον δρόμο της καρδιάς μου''...
Πάντα έτσι...
Καλό σου βράδυ ήχε μου!!

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Iris μου όμοια νιώθω κι εγώ κάθε φορά που συναντώ τα λόγια της ψυχής μου σα γραμμένα άλλων.
Εύχομαι τόσες ημέρες μετά να είσαι εντάξει.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Κατερίνα μου μπορεί αλλιώς να είναι;