Κυριακή 20 Ιουλίου 2008

Θέλησα τ’ όνομα σου να μάθω

Θέλησα τ’ όνομα σου να μάθω.
Ήταν μια μικρή κόκκινη θάλασσα.
Έσταζαν πάνω του χρώμα τα μαλλιά καθώς το φεγγάρι σου έβρεχε το κεφάλι.

Έγερνα πάνω στη φωνή σου τα βράδια, κι αποκοιμόμουν.
Αποκοιμόμουν θαρρείς παιδί κουρασμένο σ’ αγαπημένη αγκαλιά, κι ονειρευόμουν…
Θυμάσαι τούτα τα όνειρα;

Λίγες φορές μονάχα, έπαιρνα χαρτάκι μικρό, σου τα ‘γραφα μ’ εκείνη την παράξενη γραφή μου κι εσύ τα χάζευες.
Μα πιο πολύ σ’ έπαιρνα απ’ το χέρι και χανόμασταν μέσα τους.

Θέλησα τ’ όνομα σου να μάθω κι έμαθα πρώτα να περιμένω το κόκκινο κύμα, να περιμένω όλα εκείνα τα δικά σου που θα έφερνε τ’ απαλό αεράκι της θάλασσας, το φεγγάρι να περιμένω να ξεμυτίσει στα ψηλά τ’ ουρανού.

Έμαθα τ’ όνομά σου μια νύχτα λουσμένη στη ζέστη και το φεγγαρόφωτο.
Γάντζωσα ένα αστέρι στον ουρανό και του ‘δωσα τ’ όνομά σου.
Άναψα κι ένα καντήλι στο κέντρο του περίτεχνα σκαλισμένο να ρίχνει ένα φως απαλό στα βήματα π’ απλώνονται μέσα στα όνειρα.

Φύλαξα εν’ αγέρα απαλό να τρεμοπαίζει το φως του αστεριού στο μισάνοιχτο παράθυρο σου, να σου μπερδεύει τα μαλλιά όταν στην άκρη του μπαλκονιού θα γύρεις το κορμί σου, όταν θα γύρεις για να κοιμηθείς εκείνο πρώτο να φουσκώσει τα πανιά εκείνων π’ ονειρεύθηκες.

Θέλησα τ’ όνομά σου να μάθω κι έμαθα πάλι ν’ ανασαίνω απ’ την αρχή…

12 σχόλια:

katerina είπε...

Επέστρεψα απο διακοπές με τη θλίψη της ομορφιάς που έζησα.Διαβαζοντας τους ''ήχους''σου θυμήθηκα πως η ομορφιά μπορει να ακολουθεί τα βήματα μας αρκεί να υπάρχει μεσα μας...έτσι μπορώ΄΄ν'ανασαίνω απ την αρχή''.Καλό σου βράδυ ήχε μου!!

Aurangel είπε...

Όμορφο ιστολόγιο.
Ευαίσθητο κείμενο. Πολύ!
Την καλημέρα μου.
Angel kiss

Λία είπε...

Όντως ευαίσθητο κείμενο...
Το διάβασα άπειρες φορές...
Κι ακόμη δεν μπορώ να βρω τι είναι αυτό που με κάνει να τα διάβαζω ξανά και ξανά...
Πού θα πάει...Θα το βρω!

Ανώνυμος είπε...

Μια όμορφη ιστορία σε λίγες γραμμές ειπωμένη. Υπέροχο

Ανώνυμος είπε...

ΗΧΕ ΜΟΥ ΠΑΝΤΑ ΕΥΑΙΣΘΗΤΗ Η ΓΡΑΦΗ ΣΟΥ.
ΜΟΝΟ ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ ΑΝ ΟΝΤΟΣ ΕΝΑ ΟΝΟΜΑ,ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΑΝΑΣΑΝΟΥΜΕ ΑΠ'ΤΗΝ ΑΡΧΗ.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Να ξημερώνεις όμορφα Κατερίνα μου.
Το καλοκαίρι όπως και οι χειμώνες ζούνε πάντοτε μέσα μας.

Μπορούμε άραγε να ζήσουμε με ότι όμορφο ακούμπησε στην ψυχή μας εκείνος ο άνθρωπος που έφυγε ή έστω εκείνο που έχει απλά τελειώσει;

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Aurangel ευχαριστώ πολύ.
Καλώς όρισες κι ας έχω την αίσθηση πως τα έχουμε πει ξανά.
Να σε βρίσκει όμορφα το δειλινό.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Κάποια μου ίσως και να μην έχει τελικά και τόσο μεγάλη σημασία.
Το ταξίδι δεν είναι εκείνο που μετράει;
Η ανατολή που συναντούν τα μάτια μας μετά από μια δύσκολη νύχτα αναμονής;

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Λάκη καμιά φορά τα φαινόμενα απατούν.
Μην με παρεξηγείς.
Θα καταλάβεις με τον καιρό.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Φάντασμα μου ένα φύσημα του ανέμου και μόνο αρκεί για να αλλάξει τα πάντα.
Ένα όνομα μπορεί να χτίσει μια νέα πατρίδα εντός μας…
Έτσι το ένιωθα από πάντα, συγχώρησε με για αυτό.

iLiAs είπε...

..ίσως το όνομα της είναι Ζωή, είναι Χαρά, είναι Ελπίδα.

..καλό βράδυ Ιωάννη :)

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Ακούει σ’ όλα τα ονόματα Ηλία μα πιο πολύ σ’ εκείνο που μερεύει την ψυχή…

όμορφο ξημέρωμα να σε ανταμώσει