Τρίτη 12 Αυγούστου 2008

Πασχίζω να θυμηθώ πως είναι να κυλιέσαι ανάμεσα στα ηλιοβασιλέματα


Πασχίζω να θυμηθώ πως είναι να κυλιέσαι ανάμεσα στα ηλιοβασιλέματα.
Να κυλά η θάλασσα πάνω στα στήθη, να ονειρεύεσαι μ' εν’ αγέρα απαλό στο βάθος των ματιών, να τα μουσκεύει.

Η άμμος είναι υγρή ακόμα, νοτισμένη από την υγρασία.
Είναι πάντα υγρά τα πρωινά, πλαγιασμένα στο φινιστρίνι ενός πλοίου που έχει σαλπάρει μέσα στη γαλήνη της νύχτας γι’ άγνωστο προορισμό.
Χαράσσονται μ’ ευκολία μεγάλη επάνω της τα ίχνη.
Κι απόψε κάποιος έχει φύγει.
Δίχως αποσκευές, μ’ εκείνο μονάχα το βάρος στην ψυχή π’ αφήνει η ανάγκη για πέταγμα, μ’ εν’ αστέρι κι ένα προσευχητάρι στα χέρια.

16 σχόλια:

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

απουσίας συνέχεια.

ευχαριστώ για το όμορφο πέρασμα σας.

να δούμε τι θα φέρει τούτη η αναζήτηση
πόσο κουράγιο θα αφήσει στην ψυχή να πορεύεται
πόση δύναμη για να γράφει...

να ξυπνάτε με το πιο δροσερό κύμα στην ψυχή...

Ανώνυμος είπε...

ΗΧΕ ΜΟΥ ΧΑΡΟΜΑΙ ΠΟΥ ΑΚΟΥΩ ΠΑΛΙ ΝΕΑ ΣΟΥ .ΛΕΥΚΟ ΜΑΝΤΗΛΙ ΗΤΑΝ ΑΠΟΨΕ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΟΥ .ΜΑ ΞΕΡΕΙΣ ΤΡΟΜΑΖΩ ΩΡΕΣ ΩΡΕΣ ΠΩΣ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΜΟΙΑΖΟΥΝ ΜΕ ΤΗ ΣΥΝΗΔΗΣΗ ΚΑΙ ΑΠΟΨΕ ΕΠΕΣΕΣ ΜΕΣΑ ΣΕ ΟΛΑ ΕΙΔΙΚΑ ΣΕ ΑΥΤΟ.'Κι απόψε κάποιος έχει φύγει.' ΕΦΥΓΕ ΚΑΙ ΠΗΓΕ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΕΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΓΕΛΟΥΣ.ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΗΧΕ ΜΟΥ ΝΑ ΣΕ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΤΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΣΟΥ ΝΑ ΣΕ ΓΕΜΙΖΟΥΝ ΠΑΝΤΑ

dyosmaraki είπε...

Ενας άγνωστος προορισμός είναι η ζωή μας όλη, Ηχε μου....
Κανείς μας δεν έχει συνειδητοποιήσει θαρρώ πως για αυτούς τους προορισμούς αποσκευές είναι η αγάπη που κλείνουμε μέσα μας για τους ανθρώπους, η ελπίδα μα και τα όνειρα.
Ας πετάμε λοιπόν διαρκώς στα αστέρια καθώς ονειρευόμαστε.... έστω και αν δεν κρατάμε εμείς το προευχητάρι...τουλάχιστον ας κρατάμε το μέρος της καρδιάς...
ΥΓ. Χαίρομαι που είσαι ξανά εδώ. Σε έχασα...

iLiAs είπε...

..η δύναμη της ψυχής ανεξάντλητη Ιωάννη..συνέχισε την αναζήτηση στα ηλιοβασιλέματα..και το ολόγιομο φεγγαρι είναι όμορφο. :)

Να εισαι καλά :)

lakis είπε...

Τα ηλιοβασίλεματα είναι αναγκαία, όπως και οι ανάσες. Κατ' ακρίβειαν ανάσες ζωής είναι που μας καλούνε να τις κλέψουμε.

Λία είπε...

Τα ηλιοβασιλέματα, αυτά είναι που κρύβουν καλές αναμνήσεις που μπορεί να 'χουμε ξεχάσει θέλοντας και μη...

ο δείμος του πολίτη είπε...

Πολύ καλό. Ένα κύλισμα στο ηλιοβασίλεμα...

..αγγελόσκονη.. είπε...

δώστε μου ηλιοβασιλέματα να κυλιέμαι...τρελαινομαι!!φιλιά ήχε μου :)

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Φάντασμα μου λυπούμαι πολύ. Δύσκολοι οι αποχαιρετισμοί, δυσκολότερες οι μνήμες που φέρνουν κοντά εκείνους που έφυγαν.
Ένιωθα πάντα πως έχουν ανάγκη το χαμόγελο μας για αποχαιρετισμό.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Δυοσμαράκι μου ακόμα και για εκείνους που δείχνουν πως ποτέ δεν αγάπησαν τούτο είναι το περιεχόμενο των αποσκευών τους.
Δεν υπάρχεις άλλος τρόπος.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Ηλία να ψηλαφούμε τις νύχτες μας πρέπει κι ας στο τέλος κάποιες φορές έναν πόνο μας αφήνουν.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Λάκη δεν πιστεύω πια στα κλεμμένα, συγχώρεσε με για τούτο, νιώθω πως πρέπει να μοιράζεις και να μοιράζεσαι κι ας κάποτε μένεις δίχως κομμάτι…

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Οι ανατολές, Κάποια μου, εκείνες συμπληρώνουν τις πραγματικά όμορφες μνήμες.
Μονάχα εκείνες δεν ξεχνούμε…

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Ένα κύλισμα Δείμε, ένα κύλισμα στις προσευχές τις ψυχής.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Αγγελόσκονη μου να είσαι καλά στο νέο σου σπιτικό.

Rat είπε...

Κράτα τ' αστέρι και το προσευχητάρι στα χέρια και αφέσου στ' ωραίο ταξίδι