Κυριακή 24 Αυγούστου 2008

Έρημες χώρες

Κοιτάζοντας ψηλά ένα κύκλος τα θαύματα
με κυκλώνουν, με συνοδεύουν
ένα ένα τα βήματα θηλάζουν μια μυστική αιωνιότητα
εκκωφαντική σιωπή την αγκαλιάζει

οι πιο έρημες χώρες που έζησα
ήταν εκείνες που κανείς δεν είδε από μακριά να πλησιάσει
.
.

από το e-book: Ιωάννης Τσιουράκης, Αίθουσα Αναμονής - Εισιτήρια

32 σχόλια:

Rat είπε...

Υπέροχο
καλή σου μέρα

η ψυχη μου το ξερει είπε...

Έρημα μάτια...έρημες ψυχές!

Την καλησπέρα μου,Ιωάννη! :))

Ανώνυμος είπε...

ΗΧΕ ΜΟΥ ΓΙΑΤΙ ΕΙΧΑ ΠΑΝΤΑ ΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΗ ΟΤΙ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΕΡΗΜΕΣ ΧΩΡΕΣ ΚΡΥΒΟΥΝ ΜΕΣΑ ΤΟΥΣ ΜΑΓΑΛΟ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΜΑΣ.ΠΑΝΤΑ ΒΑΔΙΖΕΙΣ ΠΑΝΩ ΣΤΑ ΠΟΙΟ ΑΝΥΠΟΤΑ ΛΟΓΙΑ ΜΑΣ.ΚΑΛΗ ΣΟΥ ΜΕΡΑ ΝΑ ΣΕ ΚΑΛΑ

σα είπε...

βήμα βήμα γινόμαστε κοινωνοί
αυτής της μυστικής αιωνιότητας,
αρκεί να έχουμε ανοιχτή καρδιά
να την αφουγκραστούμε
και μάτια καθαρά
για να την αισθανθούμε...

Ανώνυμος είπε...

Κάτι τέτοιες εγγραφές, Γιάννη μου, μας πάνε παραπέρα και χαίρομαι που η ποιότητα εξακολουθεί να σε χαρακτηρίζει. Το βιβλίο σου πάει καλά; δε ρώτησα.

ΔΙΟΝΥΣΟΣ είπε...

Οι ερημες χώρες που κανείς δεν είδε να πλησιάζει, χμ σπηλιές που κατοικούμε παρέα με τους Κύκλωπες!

Β.Σ. είπε...

Μοναξιά - Ερημιά....

Σαν αρρώστιες που σε τρώνε και κάνεις δεν μπορεί να τις διακρίνει πάνω σου γιατί απλά ειναι μακριά και δεν μπορεί να ( δεν θέλει;) να πλησιάσει...

Καλημερα

Τάσος Κάρτας είπε...

Ταξιδεύοντας στους μονόδρομους αμμφίδρομου διαδικτύου...
πέρασα ξανά (μ' άλλο προσωπείο τώρα...) από τον πλάγιο e-ήχο σου
Περαντζάδα καθημερινή από σελίδες με ποιητικό περιεχόμενο -
συνήθεια κακή (;) να υποθηκεύω τα όνειρα "στο ωραίο μειδίαμα των υλικών" της ποίησης... Έμαθα να επενδύω πολλά στις λέξεις που πάντα φταίνε για τα πράγματα που αρχίζουν να συμβαίνουν (όπως πολύ εύστοχα το λέει η Κική Δημουλά)
Έτσι με τράβηξαν και οι λέξεις στις ΕΡΗΜΕΣ ΧΩΡΕΣ
Προσκυνώ τη μαγεία τους...
"τα βήματά τους που θηλάζουν τη μυστική αιωνιότητα",
"την εκκωφαντική σιωπή τους που πλησιάζει"
Αλλά τελικά όλα είναι ένα πρόσχημα για να πω ΚΑΛΟ ΧΕΙΜΩΝΑ και να παραπέμψω - για να συνεχίζεται το ντόμινο των ΚΛΙΚ εδώ κι εκεί-
στις ΔΟΚΙΜΕΣ ΝΑΡΚΗΣ ΤΟΥ ΑΛΓΟΥΣ (το νέο blog μου)με προσανατολισμό πάντα την επιούσια ομοιοκαταληξία Χρυσηίδων Σιωπής - ή όπως αλλιώς θα ορίσουζε οι λέξεις την ΠΟΙΗΣΗ

Nina είπε...

"κανείς δεν είδε από μακριά να πλησιάσει"

Μήπως και από κοντά βλέπουν;

Όμορφες σκέψεις, όμορφες χώρες.
Καλησπέρα.

Λία είπε...

Σε μια έρημη χώρα...
Εκεί ίσως συναντηθούμε ξανά...
Μετά από χρόνια...
Δε θα μ' αναγνωρίσεις...
Επειδή άλλαξα ή μήπως επειδή ξέχασες ποια είμαι;
Θα γνωριστούμε απ' την αρχή...
Ελπίζω τότε να μου δώσεις μια δεύτερη ευκαιρία...
Να ζήσουμε μαζί όσες ανατολές μας έχουν μείνει...

elenitheof είπε...

Ήχε, καλησπέρα. Σ' ευχαριστώ για τις ευχές σου και την αγάπη σου.
Η καρδιά μας, όταν δεν αγαπά κι όταν δεν αγαπιέται, μοιάζει με έρημη χώρα. Όμως, γύρω μας τα θαύματα μάς κυκλώνουν, αρκεί η καρδιά μας να είναι ανοιχτή και να πιστεύει για να μπορέσει να τα δει με τα μάτια της καρδιάς. Ένα θαύμα είναι και η ποίησή σου κι εγώ θαυμάστριά της.

lakis είπε...

Όλοι σε έρημες χώρες ζούμε. Απλά οι περισσότεροι δεν το αντιλαμβανόμαστε. Ή κι αν το αντιληφθούμε, δεν το παραδεχόμαστε. Μέρα καλή

Aurangel είπε...

Αναζητώ ένα θαύμα επειγόντως. Προς τα πού να κοιτάξω?

kelly alamanou είπε...

Κάποιες φορές είναι δική μας η ερημιά ακριβώς γιατί, δεν πλησιάσαμε ποτέ αυτές τις χώρες.

Την καλησπέρα μου

P. Kapodistrias είπε...

Άφωνος στον χώρο σου, ξεστομίζω σιωπές!

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Ευχαριστώ πολύ Rat.
Καλώς ήρθες.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Μα ψυχή μου είναι γνωστό πια τα μάτια είναι ο μόνος δρόμος ν’ αντικρίσεις την ψυχή όλα τα άλλα υποκρίνονται μ’ ευκολία.
Κι όταν ερημώνουν τα μάτια ερημώνουν αναπόφευκτα κ’ οι ψυχές.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Φάντασμα μου βαδίζω μονάχα εκεί που πονώ.
Τα δωμάτια της ψυχής μας είναι, πως είναι δυνατών να μην έχουν εμάς εντός τους;

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Σα μου, γύρω μας το θαύμα, και η λύπη, η αγάπη, ο άνθρωπος.
Τι απ’ τα τρία μπορούμε άραγε ν’ αντικρίσουμε;

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Νίκος μου σ’ ευχαριστώ.
Καλά πηγαίνει και το βιβλίο.
Εκείνο που με συγκινεί είναι ότι με όσους μίλησα αναγνώστες και μη της ποίησης που το αγόρασαν βρήκαν κάτι που να τους ταιριάζει στην ψυχή.
Και τούτο να σου πω την αλήθεια μου με συγκινεί περισσότερο.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Κύκλωπες που φυλάγουν τα ξεχασμένα κι από μας ακόμα μυστικά μας Διόνυσε.
Καλώς ήρθες.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Πλησίον καλώς ήρθες.
Φύλαξε μονάχα το δεν θέλει, γιατί όποιο θέλει καταφέρνει έναν τρόπο να δει, ν’ ακούσει, να μάθει…

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Ιάσωνα καλώς ήρθες.
Έχει σημασία πάντοτε τι αφήνουν οι βόλτες τούτες να καθίσει στην ψυχή μας.

Καθισμένοι σ’ ένα καθισματάκι μικρό αντικρίζουμε κάποτε την θάλασσα μακριά από αυτή, κι άλλοτε καθισμένοι στην άκρη ενός ξύλινου μόλου αφήνουμε βορά τα πόδια μας στα άγγιγμα της…

Πάντοτε εμείς επιλέγουμε.

Καλορίζικος ο νέος χώρος.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Νίνα μου είναι εκείνο το παιγνίδι που κάνουν καμιά φορά τα μάτια με τα γυαλιά.
Τα ψάχνεις ενώ τα φοράς.
Έτσι κ’ η ψυχή καμιά φορά καταφέρνει να δει εκείνα που το μυαλό της επιτρέπει.

Καλώς ήρθες.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Κάποια μου ξεχνούμε άραγε ότι κάποτε αγαπήσαμε ή μήπως φοβούμαστε να επιστρέψουμε;
Η απόσταση του χρόνου παγώνει στην μνήμη μας το παρελθόν και η εκ νέου γνωριμία μας φοβίζει.
«Κι αν άλλαξε» πλανάται ένα ερώτημα…
Μα οι άνθρωποι αλλάζουν όπως κι εμείς άλλωστε.
Κερδίζει όποιος έχει την δύναμη να θέσεις τις νέες βάσεις.
Και κοίταξε ακόμα και στους συντρόφους υπάρχει τούτη η απόσταση του χρόνου, κυρίως σ’ αυτό θα έλεγα, γιατί θα πρέπει όπως όλες μας οι σχέσεις έτσι κι αυτή να μπαίνουν καθημερινά σε νέες βάσεις.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Ελένη μου κάθε ευτυχία σας εύχομαι.
Και μόνο ένα από τα δύο να σημβαίνει ερημώνει η ψυχής μας.
Γερνάει όταν δεν αγαπιέται, ρυτιδιάζει όταν δεν αγαπά.
Σ’ ευχαριστώ πολύ.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Λάκη ποτέ κανείς, φανερά τουλάχιστον δεν παραδέχθηκε την μοναξιά του.
Η ανάγκη μας για αγάπη τάχα τι είναι, επιβεβαίωση της μοναξιάς μας δεν είναι.
Να είσαι καλά.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Aurangel στα μάτια μέσα κρύβεται το θαύμα, ενός παιδιού, ενός συντρόφου κι ακόμα στα δικά μας μάτια.

Κοίταξε βαθιά στην ψυχή σου κι αναρωτήσου τι σε κάνει και ζεις κι αν νιώθεις πως δεν αναρωτήσουν τι σε έκανε να ζεις.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Ροδούλα μου εκείνα που φοβόμαστε είναι.
Πάντοτε έτσι ήταν.

Σ’ ευχαριστώ που βρήκες ξανά τον δρόμο που κι εγώ έχασα.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

ΠΚ δεν πιστεύω να υπάρχει κάτι πιο εκκωφαντικό απ’ τη σιωπή.
Καλώς ήρθες.

akb8862 είπε...

Όμορφοι στίχοι! Ειδικά εκείνος :

"ένα ένα τα βήματα θηλάζουν μια μυστική αιωνιότητα " !

Να σαι καλά.

η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα είπε...

"Ο κύκλος με την κιμωλία" αυτόν τώρα παίρνω για να χαράξω τις έρημες χώρες σου, να τις οριοθετήσω κι έπειτα να σου ανοίξω τα μάτια να, δεις, πόσες ψυχές ξαποσταίνουν μέσα τους.