Παρασκευή 5 Σεπτεμβρίου 2008

Γιάννης Φιλιππίδης – Ο εραστής η μέλισσα κι ένα μικρούλι «αχ»

«… τα δελφίνια, λέει, δεν σ’ εγκαταλείπουν ποτέ στα δικά σου δύσκολα, πονάνε κι αγαπάνε τους ανθρώπους, γιατί κι εκείνα, είναι οι ψυχές αυτών που βούλιαξαν στα βάθη και τα πλάτη, χιλιάδες χρόνια τώρα…»

Έτσι και τούτο το βιβλίο, στα δύσκολα με πήρε από το χέρι και μ’ έβγαλε στην απέναντι όχθη, κ’ ήταν τόσο στοργικό το ταξίδι θαρρείς κ’ είχαμε συντροφιά τους που βυθίστηκαν στα βάθη και τα πλάτη.

Βρέθηκα να βαδίζω στους δρόμους μιας πόλης σεισμόπληκτης, μιας πόλης που πήρε για μέρες να χορεύει ένα χορό σκληρό.
Ανάσανα βαθιά την αγωνία των ανθρώπων της διπλανής πόρτας, γέλασα μ’ ένα γέλιο αβίαστο, παιδικό.
Δάκρυσα φορές αμέτρητες, σημάδεψα στις σελίδες του ένα «σ’ αγαπώ» απ’ τα πιο αληθινά που έχω ποτέ διαβάσει.
Χάθηκα σ’ ένα μικρούλι «αχ» που σε κάνει κι αναρωτιέσαι αν είναι πόνου ή πόθου.
Ρίγησα ξανά και ξανά με τούτη την καθημερινότητα που είτε κρύβουμε εντός μας είτε απλά δεν παρατηρούμε.

Έτσι το ένιωσα Γιάννη μου, κι αν το θέλεις ένιωσα και τις τέσσερεις εποχές του χρόνου ν’ αγγίζουν την ψυχή μου διαβάζοντας το.
Θυμάσαι μήπως πόσα χρόνια τώρα χάσαμε σε κάποιο γύρισμα τις δύο από αυτές;

5 σχόλια:

γιάννης φιλιππίδης είπε...

Iωάννη μου,

εν αρχή θα μπορούσα να μη πω λέξη μ’ αυτή τη δημοσίευση, αλλά να μείνω να την διαβάζω ξανά και ξανά, γιατί είναι από τα πιο όμορφα κείμενα που έφτασαν σε μένα, για το μικρότερο ή μεγαλύτερο αρχείο δημιουργείται για κάθε μυθιστόρημα που έρχεται στο φως.

και συγκινήθηκα περισσότερο, που ξεκινάς, με τα δελφίνια, ένα από τα ομορφότερα σημεία του, που γράφτηκε, όταν ο γιάννης έγραφε/μιλούσε σα γιάννης, όχι μεταμορφωμένος σε κάποιον ήρωα…

με μεγάλη μου χαρά, ελπίζω να ‘μαι το πρώτο σχόλιο αυτής της ανάρτησης, λινκ της, θα βρεις άμεσα στο μπλογκ μου, μη παραξενευτείς…

βαθιά και πάλι σ’ ευχαριστώ
γιατί νιώθω ότι έγινε με αγάπη
και καθαρή ψυχή…

ο γιάννης

Μαρινα ..... είπε...

για ενα ε κ π λ η κ τ ι κ ο βιβλίο μια υπεροχη κριτικη....

να εισαι καλα Ηχε μου....

να εισαι πάντα καλα....

σε αγαπαω...

φιλι...καλο σου ξημερωμα ψυχη μου....

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Από πάντα μου Γιάννη, ένιωθα μια έλξη προς τα δελφίνια, κάθε τι σχετικό με καλούσε σαν κάτι μαγικό.
Πρόσφατα μια φίλη καρδιάς μου εμπιστεύθηκε και μια ιστορία με δελφίνια.
Όμορφη ιστορία.

Εύχομαι από καρδιάς να ταξιδέψει μακριά το βιβλίο αυτό, ταξίδι που έχει ήδη ξεκινήσει.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Μαρίνα μου, γλυκιά μου να χαμογελάς και να ‘σαι πάντα καλά.

demon είπε...

Βούτα ή μείνε έξω από σελίδες... Εγώ σου εύχομαι Καλό Φθινόπωρο!