Δευτέρα 29 Σεπτεμβρίου 2008

Δύο λέξεις

Κι εγώ που χώρεσα τη νύχτα σε δυο λέξεις
να μην μπορώ την ψυχή μου να χωρέσω πουθενά;
.
.

από το e-book: Ιωάννης Τσιουράκης, Αίθουσα Αναμονής - Εισιτήρια

8 σχόλια:

Τάσος Κάρτας είπε...

Γι' αυτό είναι σημαντικοί οι ποιητές:
μπορούν να χωρέσουν σε δυο στίχους όλη τη μεταφυσική αγωνία του ανθρώπου...

lakis είπε...

Τεράστιες οι λέξεις, απερίγραπτες οι ψυχές. Ελλειπτικά πορευόμαστε...

Μαργαρίτα είπε...

Καλό χειμώνα ήχε μου...
κράτα κι απόψε τη φλόγα
της ψυχής σου αναμένη
κι ίσως το φως της
σου γλυκάνει την καρδιά!

Να είσαι καλά! ***

Ανώνυμος είπε...

ΗΧΕ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΟ ΜΟΥ ΦΑΙΝΕΤΕ ΤΕΛΙΚΑ ΝΑ ΧΩΡΕΣΕΙ ΜΙΑ ΨΥΧΗ ΣΕ
ΕΝΑ ΣΩΜΑ ΚΙΑΣ ΜΑΣ ΕΙΠΑΝ ΚΑΠΟΤΕ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ ΠΕΡΙΠΛΑΝΙΟΜΑΣΤΕ ΤΩΡΑ ΔΙΚΙΟ ΕΧΩ ΑΔΙΚΟ?ΠΟΙΟΣ ΞΕΡΕΙ. ΝΑ Σ'ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙΣ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΣΟΥ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΔΙΚΑ ΣΟΥ ΣΑΝ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΝΑ ΣΕ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Και τούτο Τάσο, κάνει την ζωή τους πιο εύκολη;

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Και μέσα στη λειψή μας πορεία κάποτε και ελεεινά πορευόμαστε.
Με βήματα τεράστια Λάκη, σα τις λέξεις…

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Καλό χειμώνα Μαργαρήτα μου, με κεράκια μικρά κι εγώ βαδίζω τις νύχτες, όπως όλοι μας άλλωστε.

Δίδυμες οι ευχές μας.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Φάντασμα μου δε χωρά σε κανένα σώμα η ψυχή για τούτο περιοδικά αλλάζει σώματα για να τα’ αφήσει πάλι έρμαια στην λατρεία του χώματος…