Τετάρτη 1 Οκτωβρίου 2008

Μην έρθεις να με σώσεις

Μην προσπαθήσεις να με σώσεις.
Στην πίσω κάμαρα του πάνω ορόφου έχω τα σχέδια πάνω στο τραπέζι.
Ετοιμάζω την απόδραση μου.
Σκοινί, μαχαίρι και μια βάρκα φουσκωτή να βουτήξω στο ποτάμι την πορεία μου να μην βρει κανείς, κανείς πίσω να μη με γυρίσει.

Μην έρθεις να με σώσεις.
Μ’ έχουν κουράσει πια οι προδοσίες.
Εσύ δίχως αντάλλαγμα τίποτε δεν κάνεις, τόσα χρόνια τίποτε δεν έχεις κάνει.
Φοβάμαι το αντάλλαγμα που θα ζητήσεις.
Φοβάμαι τα μάτια σου όταν κοιτάζουν μέσα στα χέρια μου.
Σε λίγο κι εκείνα τίποτε δε θα ‘χουν να κρατήσουν να προσφέρουν.
Θα μου πάρεις τις σάρκες.
Δεν θα τις κλέψεις, έτσι απλά κάποιο πρωί πριν προλάβω να κρατηθώ από κάπου θα έχεις απλώσει τα χέρια σου και με την οικειότητα των καταχραστών θα μ’ αφήσεις γυμνή την ψυχή.

Κι όλο έλεγα να ‘ρθω, πίσω να ζητήσω τα δανεικά, μα δεν έμαθα να ζητώ, σ’ έμαθα όμως να ζητάς.
Τούτο είναι το χειρότερο.
Και το πιο δύσκολο είναι να σε κάνω να πάψεις.

Μη έρθεις, γέρασε το σπίτι, δεν σε θυμάται πια.
Γέρασα κι εγώ μαζί του και δεν γέλασα.
Κάθε που άνοιγα τα χείλη έπαιρνες από μέσα τους τις λέξεις, τις ανάγκες, τις επιθυμίες.

Μην έρθεις, αυτό μονάχα μην έρθεις.
Προχθές ο καθρέφτης μ’ έδειξε με μια στολή λασπωμένη στρατιωτική.
Ζω μες στους πολέμους αν δεν μπορείς να καταλάβεις τις λέξεις των εικόνων.
Κάθε σωτηρία είναι μάταιη.
Μονάχα η απόδραση απομένει

κι έχω τον χάρτη απλωμένο στην πίσω κάμαρα του πάνω ορόφου…

16 σχόλια:

Helga είπε...

Στίχοι: Κώστας Ουράνης
Μουσική: Διάφανα Κρίνα
Πρώτη εκτέλεση: Διάφανα Κρίνα

Θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινόπωρου δείλι
μες την κρύα μου κάμαρα όπως έζησα: μόνος
στη στερνή αγωνία μου τη βροχή θε ν' ακούω
και τους γνώριμους θόρυβους που σκορπάει ο δρόμος.

Θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινόπωρου δείλι
μέσα σ' έπιπλα ξένα και σε σκόρπια βιβλία,
θα με βρουν στο κρεβάτι μου, θε να 'ρθει ο αστυνόμος,
θα με θάψουν σαν άνθρωπο που δεν είχε ιστορία.

Απ' τους φίλους που παίζαμε πότε πότε χαρτιά,
θα ρωτήσει κανένας τους έτσι απλά: «Τον Ουράνη
μην τον είδε κανείς; Έχει μέρες που χάθηκε...».
Θ' απαντήσει άλλος παίζοντας: «Μ' αυτός έχει πεθάνει!».

Μια στιγμή θ' απομείνουνε τα χαρτιά τους κρατώντας,
θα κουνήσουν περίλυπα και σιγά το κεφάλι
θε να πουν: «Τι 'ναι ο άνθρωπος! Χθες ακόμα εζούσε...»
και βουβοί στο παιχνίδι τους θα βαλθούνε και πάλι.

Κάποιος θα 'ναι συνάδελφος στα «ψιλά» που θα γράψη
πως «προώρως απέθανεν ο Ουράνης στην ξένην,
νέος γνωστός εις τους κύκλους μας, κάποτε είχε εκδώσει
μια συλλογή ποιήματα πολλά υποσχομένην».

Κι αυτή θα 'ναι η μόνη του θανάτου μου μνεία.
Στο χωριό μου θα κλάψουνε μόνο οι γέροι γονιοί μου
και θα κάνουν μνημόσυνο με περίσσιους παπάδες,
όπου θα' ναι όλοι οι φίλοι μου - κι ίσως ίσως οι οχτροί μου.

Θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινόπωρου δείλι
σε μια κάμαρα ξένη, στο πολύβοο Παρίσι
και μια Καίτη, θαρρώντας πως την ξέχασα γι' άλλην,
θα μου γράψει ένα γράμμα - και νεκρό θα με βρίσει...

Ανώνυμος είπε...

ΗΧΕ ΜΟΥ ΠΟΙΗΤΗ ΜΟΥ ΔΑΚΡΥΖΩ ΚΑΙ ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΟΥ ΘΑ ΚΑΡΦΙΤΣΩΘΕΙ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΠΑΝΤΑ ΤΟΣΟ ΚΟΝΤΑ ΜΟΝΟ ΑΥΤΟ ΕΧΩ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ .(ΠΩΣ ΣΤΕΥΡΕΥΟΥΝ ΕΤΣΙ ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ ΟΤΑΝ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΦΟΥΡΚΙΖΟΝΤΕ ΔΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ.....)

Aθηνά Π.Κ. είπε...

Άφησε την να ρθει! Άφησέ την να προσπαθήσει να σε σώσει! Άφησέ την να σκίσει τα σχέδια, να κλέψει το σκοινί και το μαχαίρι, να εξαφανίσει την βάρκα !! Άφησέ την να σου δώσει την χαρά !! Και μην φοβάσαι !! Να δει το χαμόγελό σου , ν αντηχήσει η κάμαρα του πάνω ορόφου απ τα γέλια σου !!
Χαιρετισμούς από το Αιγαίο !!

katerina είπε...

Nάχει, τουλάχιστον,ο χάρτης σου νησιά και θαλασσοσπηλιές για να φωλιάσουνε οι μνήμες...Χαίρομαι που σε ξανασυναντώ στο γλυκόηχο blog σου ήχε μου!!Καλό σου βράδυ !

lakis είπε...

Ο χάρτης, αυτός τα ορίζει όλα. Ο χάρτης που έχεις φτιάξει εσύ ο ίδιος. Μέρα καλή

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

τουτο ειναι το χειροτερο πως δεν εμαθες να ζητας αλλα εμαθες σε αλλους να σου ζητουν...
κι αν εμαθες να δινεις χωρις να παιρνεις τοτε κοιταξε τον χαρτη στην πισω καμαρα του πανω οροφου και φυγε οσο προλαβαινεις ακομα...
φυγε να σωθεις...
μια νεραιδενια καλησπερα στη σιωπη σου!

pavlidma είπε...

Πόσους στρωμένους όμως χάρτες δεν τσαλαπατήσαμε τελικά... Από τη σιγουριά των αποφάσεών μας στην ανασφάλεια των πράξεών μας

..αγγελόσκονη.. είπε...

αυτό το μην έρθεις γιατί μου φαίνεται οτι κρύβει απο πίσω ένα τεράστιο "έλα";καλημέρα...

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Μιαν εποχή αγκαλιάζει πάντα την ψυχή μας Helga.
Την φασκιώνει και την κοιμίζει ίσως για χρόνια.
Δεν το καταλαβαίνουμε εύκολα οι περισσότεροι…

Αγαπημένο ποίημα, όμορφη και η μελοποίηση του.

Καλώς ήρθες σε τούτη τη γειτονιά.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Φάντασμα μου πρέπει κι άλλοτε να το είπα, θέλουν προσοχή οι καρφίτσες, οι πινέζες και τα καρφιά. Αν μπουν σε λάθος σημείο από εκείνο που θα έκανε ωφέλιμη την ύπαρξη τους ματώνουν πολύ και το σημάδι του μένει για πολύν καιρό.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Αθηνά μου δεν έχω κάποια που θα πρέπει να την αφήσω να έρθει.
Πρέπει όταν έρχεται κάποιος να είναι από αγάπη κι όχι από εγωισμό.
Δε νομίζεις κι εσύ;

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Κατερίνα μου όμορφα βράδια να φωλιάζουν στην ψυχή σου.
Για τούτο φτιάχνονται οι χάρτες, για να μπορούν οι ταξιδευτές στις λεπτομέρειες τους να κρύβουν τις πιο όμορφες αναμνήσεις τους.
Χαρά μου που σε ξαναβρίσκω, χάθηκα κι εγώ όμως απ’ όλους σας.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Λάκη όμορφα βράδια να έχεις.
Εκείνο που είπα για τις λεπτομέρειες παραπάνω.
Έτσι είναι, σημαδεύεις στο χάρτη και κινείς, κι όταν αγγίζεις με τα χέρια το σημείο που σημάδεψες στρώνεις την ψυχή σου πάνω στις εσοχές των βράχων και στα πιο βαθιά των λιμνών…

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Η μοίρα κάποιων ανθρώπων Ναϊάδα, ή αν το θέλεις η φτιαξιά τους και η εκπαίδευση τους αυτή.
Έχω κι ένα παράθυρο ανοιχτό για να πετάξω…

Καλώς ήρθες σε τούτη την γειτονιά.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Άπειρους, Iris μου.
Και οι χάρτες είναι τόσο ίδιοι με τις υποσχέσεις, όπως εκείνες δίδονται για να μην πραγματοποιηθούν έτσι κι εκείνοι ανοίγονται και σημαδεύονται για να πεταχτούν την στιγμή της πιο μεγάλης αδυναμίας.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Αγγελόσκονή μου εσύ το λες;
Που μάτωσαν τα μάτια σου από το δάκρυ;
Όχι γλυκιά μου.
Να έχεις βράδια ευτυχισμένα!!!