Τετάρτη 12 Νοεμβρίου 2008

Μια νεράιδα στο μπαλκόνι μου

Ένα βράδυ, συνάντησα μια νεράιδα στο μπαλκόνι μου.
Έπλεκε όνειρα με τις αχτίδες του φεγγαριού.
Ήταν κι ένα μεγάλο πανσέληνο φεγγάρι στον ουρανό.
Πρίγκιπας φωτεινός, ντυμένος τον μαύρο μανδύα του που κάλπαζε γυρεύοντας μια λίμνη να φυλάξει τα όνειρα που του ‘πλεκε η νεράιδα.

Με μια κίνηση αέρινη ανέβηκε στο παράθυρο μου η νεράιδα.
«Να κλείνεις τα μάτια» μου είπε, «και να ονειρεύεσαι, να ταξιδεύεις, να ψιθυρίζεις σιγανά μια λέξη μαγική που γυρεύουν οι ψυχές για χρόνια κι αφήνουν στο τέλος να χαθεί από κούραση ή άγνοια, να ζωγραφίζεις στην ούγια των ημερών μια γλυκιά καλημέρα, μια τρυφερή καληνύχτα, έτσι μονάχα θα καταφέρεις να χαμογελάς.
Κι όταν κάποτε θα λείπει η λέξη η μαγική από τα χείλη, η γλυκιά καλημέρα, η τρυφερή καληνύχτα, μ’ ένα βότσαλο να ταράζεις τα νερά της λίμνης που έλουζες ως τότε την ψυχή σου, θα φέρει πίσω τη λέξη, μια άλλη καλημέρα θα έρθει να προϋπαντήσει μια πιο τρυφερή καληνύχτα.

Κοίταξε εμάς, χάσαμε τη λίμνη μας, και πλέκουμε τις φεγγαραχτίδες όνειρα μήπως και βρούμε πάλι τα ίχνη που εκεί θα μας βγάλουν»

Από τότε, κάθε πανσέληνο, την βλέπω να πλέκει όνειρα φεγγαραχτίδες να φωτίζει πιότερο την πλάση αναζητώντας ένα γνώριμο καθρέφτισμα πάνω σε χρυσά νερά…

12 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

σε ευχαριστώ για την πρόσκληση, θα τα πούμε την παρασκευή...

akb8862 είπε...

Τι όμορφα γραμμένο . Σαν παραμύθι αληθινό.

Έδωσα τα χαιρετίσματα στους καθηγητές σου...Συγκινήθηκαν όλοι.
Δεν μας ήρθες όμως! Τουλάχιστον κάπου να βρεθούμε( ;) να μου δώσεις προσκλήσεις να τους αφήσω!
Καλό Σ/Κ.

sourgeal είπε...

Ελπίζω να ακολουθείς τις συμβουλές της..

Μαργαρίτα είπε...

Πόσο μου άρεσε που σε διάβασα
και σε ένα διαφορετικό ύφος!!!!
Χάθηκα στις λέξεις σου
και οι λέξεις σου
ζωντάνεψαν εμπρός μου...

Υπέροχο, ήχε μου
να είσαι καλά :) ***

η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα είπε...

Φεγγαραχτίδες κι οι λέξεις σου
που αναμένουν την επόμενη πανσέληνο
για να χορέψουν γύρω από τούτο
τον ασημένιο κύκλο κι αφού ζαλιστούν να πέσουν χάμω μεμιάς
σαν το πεφταστέρι
που είδε κάποτε ένα παιδί
μα ευχή δεν πρόκαμε να κάνει.

Να καθρεφτίζεσαι για να καθρεφτίζεις...

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Θεοδώρα μου θα σε περιμένω με μεγάλη χαρά.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

ΑΚΒ κάποτε τα παραμύθια θα μας σώσουν, να το θυμάσαι.

Να που ήρθα λοιπόν.
Με συγκίνησαν κι εκείνοι με την αγκαλιά τους.
Και τούτα σταλάζουν στην ψυχή.
Το γνωρίζεις όμως αυτό.
Σ’ ευχαριστώ πολύ, πάρα πολύ.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Sourgeal μου
εύχομαι κι εγώ να το κάνω, η απόσταση του χρόνου θα το δείξει.
Να είσαι καλά γλυκιά μου.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Μαργαρίτα μου σ’ ευχαριστώ πολύ για τούτο που μου λες.
Θέλεις δύναμη τούτο και το γνωρίζεις!

Ένα φιλί κι από εμένα.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Καναρίνι μου
Ταξίδεψαν αστέρια πολλά δίχως ευχές στις αποσκευές τους
μ’ άφησαν πίσω προσευχές
κ’ οι προσεχές κλείνουν εντός τους ανθρώπους αγαπημένους
και τα παιδιά ακόμη προσεύχονται για όσα αγαπάνε
όπως τα εντός μας παιδιά
που ρίχνουν βότσαλα πάνω στα νερά
και ζωγραφίζουν με τις ζάρες τους ήλιους και φεγγάρια πανσέληνα
πετάγματα πουλιών κι όνειρα άλλα
σα μικρά βαρκάκια που ξανοίγονται
δίχως κουπιά κι αρνούνται να βουλιάξουν, και ταξιδεύουν.

Στα καθρεφτίσματα πάντοτε βλέπεις δύο, αλλιώς…

Ανώνυμος είπε...

ΗΧΕ ΜΟΥ ΑΡΑΓΕ ΥΠΑΡΧΕΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΝΕΡΑΙΔΑ ? Η ΜΕΝΕΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ ?ΚΑΙ ΚΕΙΝΟ ΤΟ ΚΑΦΡΕΥΦΤΙΣΜΑ ΠΟΣΟ ΓΝΩΡΙΜΟ ΗΤΑΝ ΤΕΛΙΚΑ?(ΕΧΩ ΕΝΑ ΘΕΜΑ ΜΕ ΤΙΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ)ΝΑ ΣΕ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΡΝΑΣ ΚΑΛΑ

Unknown είπε...

καθρεφτίσματα στο φως του φεγγαριού. κρεμασμένοι απ' τις κλωστές του κοιτάμε τις αντανακλάσεις του...

...και κάπου εκεί βλέπουμε να συναντιούνται οι νεράιδες που πλέκουν όνειρα για τους αγαπημένους τους πρίγκιπες...

:)

φιλιά βρόχινα...

Υ.Γ. ρίχνω τη βροχή μου και στη νέα μου σελίδα : http://www.secretsandshadows.blogspot.com
γιατί η βροχή πέφτει πότε από κόκκινα σύννεφα...και πότε από σκοτεινά...