Σάββατο 22 Νοεμβρίου 2008

Ένα παιδάκι χορεύει στη βροχή

Ένα παιδάκι χορεύει στη βροχή
με μιαν ομπρέλα ανοιχτή στα χέρια
είναι χαρούμενο

το πάρκο έχει αδειάσει από ώρα
στέκουμαι απέναντι του

ο θόρυβος των αυτοκινήτων
καθώς χάνουνται στους βρεμένους δρόμους
καλύπτει τις σκέψεις

σηκώνω τα μάτια στον ουρανό
δε με διαπερνά η βροχή

κοιμούνται ακόμα οι μέρες
τα Σάββατα μονάχα
λυγίζουν από το βάρος νοημάτων

σκορπίζονται οι σκέψεις και τ’ αρώματα
απ’ τη βροχή
οι πένες μουλιάζουν το μελάνι των γραπτών τους
πάνω στα πεζοδρόμια
οι λέξεις άστεγες περιφέρονται στη σιωπή τους

εκείνο το παιδάκι μονάχα χορεύει
χορεύει εξακολουθητικά
ολοένα πιο γρήγορα

γίνεται φύλλο που πετά
γίνεται μικρό περιστέρι

μια αχτίδα κόκκινου χαμόγελου
σ’ ένα δακρυσμένο ουρανό

12 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Πάντα καταφέρνεις να αγγίζεις μέσα την ψυχή με την γραφή σου και είναι λυτρωτικό αυτό.
Προσκυνάω στις λέξεις σου κάθε μα κάθε φορά που τις διαβάζω..
Χαρίζεις πανέμορφες εικόνες..
Γλυκό απόγεμα σου εύχομαι Ιωάννη.

genna είπε...

"γίνεται φύλλο που πετά
γίνεται μικρό περιστέρι"

τόσο γλυκό, τόσο τρυφερό....

την καλησπέρα μου καλό μου!

lakis είπε...

Όμορφα έγραψες και πάλι. Εγώ αυτό ξεχώρισα: κοιμούνται ακόμα οι μέρες
τα Σάββατα μονάχα
λυγίζουν από το βάρος νοημάτων...
Μέρα καλή

Dimitra Andritsiou είπε...

Πολύ τρυφερό!
Ευχαριστώ

Ανώνυμος είπε...

ΗΧΕ ΜΟΥ ΚΛΑΣΣΙΚΑ ΥΠΕΡΟΧΟΣ Ο ΛΟΓΟΣ ΣΟΥ ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΚΑΙ ΣΥΓΚΙΝΙΤΙΚΟΣ .ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΠΟΙΟ ΣΥΜΑΝΤΙΚΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΠΟΥ ΧΟΡΕΥΕΙ ΣΤΗ ΒΡΟΧΗ .ΝΑ ΣΕ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ ΠΟΙΗΤΗ ΜΟΥ

Roadartist είπε...

Μακάρι να μπορούσαμε να δούμε τη ζωή μέσα από το βλέμμα ενός μικρού παιδιού..Θα ήταν τα πάντα διαφορετικά..

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Καμέλια μου σ’ ευχαριστώ από καρδιάς.
Μακάρι να γνώριζα το πώς γίνεται αυτό.
Να είσαι πάντοτε καλά.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Genna μου πάντοτε τρυφερά τα περιστέρια…
Να είσαι καλά.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Λάκη οι νύχτες του απολογισμού εκείνες των Σαββάτων…
Από πάντα.
Καλό ξημέρωμα.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Αμελοδήμητρα καλώς όρισες.
Να είσαι καλά.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Φάντασμά μου …γιατί αν γλυτώσει το παιδί, υπάρχει ελπίδα.. τραγούδησε κάποτε ο Παύλος κι έτσι είναι, η ελπίδα μας είναι τα παιδιά.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Roadartist μακάρι…
Θα είχαμε ζήσει πιο όμορφα δειλινά, πιο ελπιδοφόρα ηλιοβασιλέματα…