Πέμπτη 27 Νοεμβρίου 2008

...γράφουν επαναληπτικά το σ’ αγαπώ...

Στ’ απόνερα του καλοκαιριού
ριζώνει σα βροχή το δάκρυ
κάτου από στέγες
πίσω από πόρτες κλειδωμένες
στις πιο μυστικές λέξεις

που γράφουν επαναληπτικά το σ’ αγαπώ
και το διαβάζουν πονάω.

Σάββατο 22 Νοεμβρίου 2008

Ένα παιδάκι χορεύει στη βροχή

Ένα παιδάκι χορεύει στη βροχή
με μιαν ομπρέλα ανοιχτή στα χέρια
είναι χαρούμενο

το πάρκο έχει αδειάσει από ώρα
στέκουμαι απέναντι του

ο θόρυβος των αυτοκινήτων
καθώς χάνουνται στους βρεμένους δρόμους
καλύπτει τις σκέψεις

σηκώνω τα μάτια στον ουρανό
δε με διαπερνά η βροχή

κοιμούνται ακόμα οι μέρες
τα Σάββατα μονάχα
λυγίζουν από το βάρος νοημάτων

σκορπίζονται οι σκέψεις και τ’ αρώματα
απ’ τη βροχή
οι πένες μουλιάζουν το μελάνι των γραπτών τους
πάνω στα πεζοδρόμια
οι λέξεις άστεγες περιφέρονται στη σιωπή τους

εκείνο το παιδάκι μονάχα χορεύει
χορεύει εξακολουθητικά
ολοένα πιο γρήγορα

γίνεται φύλλο που πετά
γίνεται μικρό περιστέρι

μια αχτίδα κόκκινου χαμόγελου
σ’ ένα δακρυσμένο ουρανό

Σάββατο 15 Νοεμβρίου 2008

Ο «Ήχος Πλάγιος. Μόνος…» στο Πολυβιβλιοπωλείο Μαλλιάρης Παιδεία – Ανατόλια

Οι εκδόσεις Ηλίας Μπαρτζουλιάνος
και το βιβλιοπωλείο Μαλλιάρης Παιδεία
σας προσκαλούν
στην παρουσίαση της συλλογής ποιημάτων
του Ιωάννη Τσιουράκη
με τίτλο
«Ήχος Πλάγιος. Μόνος…»


Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι:
Τόλης Νικηφόρου, ποιητής – συγγραφέας

Κατερίνα Καριζώνη, ποιήτρια – συγγραφέας


Ποιήματα και κείμενα της συλλογής θα διαβάσει
η Κυβέλη Δραγούμη, ηθοποιός


Η παρουσίαση θα γίνει την Παρασκευή 28 Νοεμβρίου 2008 και ώρα 19:00
στον χώρο του Πολυβιβλιοπωλείου Μαλλιάρης Παιδεία – Ανατόλια.
Δ. Γούναρη 39, τηλ. 2310277113, Θεσσαλονίκη


Εκδόσεις Ηλίας Μπαρτζουλιάνος
Σοφοκλέους 5, Αθήνα 10559, τηλ. 2103835421, 6977306160



Την διασκευή του τραγουδιού «Φίλε» ερμηνεύει η Ιωάννα Μητσιάκη.
Ιωάννα μου σ’ ευχαριστώ πολύ για το τραγούδι.

Τετάρτη 12 Νοεμβρίου 2008

Μια νεράιδα στο μπαλκόνι μου

Ένα βράδυ, συνάντησα μια νεράιδα στο μπαλκόνι μου.
Έπλεκε όνειρα με τις αχτίδες του φεγγαριού.
Ήταν κι ένα μεγάλο πανσέληνο φεγγάρι στον ουρανό.
Πρίγκιπας φωτεινός, ντυμένος τον μαύρο μανδύα του που κάλπαζε γυρεύοντας μια λίμνη να φυλάξει τα όνειρα που του ‘πλεκε η νεράιδα.

Με μια κίνηση αέρινη ανέβηκε στο παράθυρο μου η νεράιδα.
«Να κλείνεις τα μάτια» μου είπε, «και να ονειρεύεσαι, να ταξιδεύεις, να ψιθυρίζεις σιγανά μια λέξη μαγική που γυρεύουν οι ψυχές για χρόνια κι αφήνουν στο τέλος να χαθεί από κούραση ή άγνοια, να ζωγραφίζεις στην ούγια των ημερών μια γλυκιά καλημέρα, μια τρυφερή καληνύχτα, έτσι μονάχα θα καταφέρεις να χαμογελάς.
Κι όταν κάποτε θα λείπει η λέξη η μαγική από τα χείλη, η γλυκιά καλημέρα, η τρυφερή καληνύχτα, μ’ ένα βότσαλο να ταράζεις τα νερά της λίμνης που έλουζες ως τότε την ψυχή σου, θα φέρει πίσω τη λέξη, μια άλλη καλημέρα θα έρθει να προϋπαντήσει μια πιο τρυφερή καληνύχτα.

Κοίταξε εμάς, χάσαμε τη λίμνη μας, και πλέκουμε τις φεγγαραχτίδες όνειρα μήπως και βρούμε πάλι τα ίχνη που εκεί θα μας βγάλουν»

Από τότε, κάθε πανσέληνο, την βλέπω να πλέκει όνειρα φεγγαραχτίδες να φωτίζει πιότερο την πλάση αναζητώντας ένα γνώριμο καθρέφτισμα πάνω σε χρυσά νερά…

Κυριακή 9 Νοεμβρίου 2008

Απόψε κατηφόρισα τυχαία...

Κι εγώ
απόψε κατηφόρισα τυχαία
στων ματιών σου τις αυλές τις ανθισμένες.

«Στάσου» φώναξες
κι έκοψες τριαντάφυλλο να μου χαρίσεις.

Από απόψε, πες μου
με δύναμη πια και βήματα πόσα
πίσω θα τραβώ τις ανηφόρες;

Πέμπτη 6 Νοεμβρίου 2008

Έκπτωτος


Ότι ζήσαμε βυθίζεται στην άκρη του χρόνου.
Μάτια παραδομένα στα δάκρυα, κινήσεις παγωμένες δίχως πνοή καμία.

«Κάποτε θα ζήσουμε με το χαμόγελο στα μάτια και την ελπίδα ποτισμένη στην ψυχή» είπες κι έκανες την ελπίδα ένα τρένο που ταξιδεύει δίχως επιβάτες και το χαμόγελο να μοιάζει ανάμνηση παιδική, ξεθωριασμένη από την βροχή και την πολυκαιρία.

Οι δρόμοι μοιάζουν ν’ αποχαιρετούν την ύπαρξη μας.

Κλείνω σ’ ένα τρένο μικρό κι εγώ τις αναμνήσεις, τις σπρώχνω για το μεγάλο τους ταξίδι.

Επιστρέφοντας θ’ αντικρίσω τη σιωπή σου αγκιστρωμένη πάνω σε λέξεις, φωτογραφίες, στις ζάρες των τσακισμένων σεντονιών.

Δε θυμούμαι πότε πήρα να γράφω.
Ένα πρωί μονάχα, μετά την λειτουργία, αντίκρισα ένα άγγελο, έπεφτε κατακόρυφα από τον ουρανό.
Από τότε, πιστεύω στα θαύματα.
Και Τη μοναξιά..