Κυριακή 25 Ιανουαρίου 2009

(Απόψε...)

Απόψε
ερημικά πολύβουα βαγόνια
μ’ έσυραν μακρυά σου…

12 σχόλια:

katerina είπε...

Πόσο μακρυά... μπορεί να είναι αυτό το ''μακρυά σου''ήχε μου,οταν αγαπάς? Μάλλον τόσο ,όσο κάνει ο νους να βυθιστεί στον παλμό της καρδιάς...Νάναι δημιουργικό το κάθε σου ταξιδι ήχε!!!

iLiAs είπε...

..κι άλλοτε ισως να σας φέρνουν κοντα Ήχε...καλό βραδυ Ιωάννη :)

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

Ευτυχώς που τα βαγόνια
μόνο τα κορμιά χωρίζουν
Οι καρδιές είναι πάντα μαζί...

Καληνύχτα Ιωάννη

Aggelos Spyrou είπε...

...και οι γραμμές ετούτες
μια ευθεία...

Ατέλειωτη...

ο δείμος του πολίτη είπε...

Πολύ μελαγχολικό, πολύ βαρύ.

Ανώνυμος είπε...

ΗΧΕ ΜΟΥ ΑΝ ΑΥΤΑ ΤΡΕΝΑ ΠΟΣΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΠΟΣΑ?ΓΙΑΤΙ ΠΑΝΤΑ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΤΟΥΣ ΑΠΟΧΩΡΙΣΜΟΥΣ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΑ ΟΧΙ ΤΙΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΕΣ .ΝΑ ΣΕ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Πολύ μακριά μα και δίπλα Κατερίνα μου.
Η στιγμή καθορίζει την απόσταση…

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Ηλία τούτη είναι η επιστροφή, κάθε ένα ταξίδι άλλο ένα ακολουθεί με συναισθήματα διαφορετικά στις αποσκευές του…

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Λίτσα μου ευτυχώς…

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Και οι κύκλοι, Άγγελε, δεν είναι τίποτε άλλο από μιαν ευθεία δίχως τέλος κι αρχή.
Με γραμμές χαράσσουν οι καπετάνιοι τις πορείες στους χάρτες, σε ευθείες κ’ η ψυχή μας απλώνει τα πανιά της…

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Δείμε μου, είναι που η βαλίτσα βαραίνει κάποια στιγμή στην παλάμη την σφιγμένη…

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Φάντασμα μου ποιος γνωρίζει άραγε να πει;