Τετάρτη 18 Φεβρουαρίου 2009

Για κάτι μεγάλο που ονειρευθήκαμε

Έρχεται κάποτε η στιγμή που όλοι δακρύζουμε για κάτι μεγάλο που ονειρευθήκαμε.
Να ‘ταν τάχα που μας κούρασαν τα ταξίδια ή το κατάρτι που ράγισε απ’ τον άνεμο λίγο πριν αγγίξουμε το σκαρί του;

Αλίμονο, πόσες να ‘ναι οι φορές που πεθάναμε καθώς είχαμε τα μάτια κλειστά κι αφημένες τις αισθήσεις στην ανάγκη του ταξιδιού αναζητώντας εκείνο το όνειρό…



Ο Χρήστος Θηβαίος ερμηνεύει από το CD «Πέτρινοι Κήποι» το τραγούδι «Μείνε».

18 σχόλια:

ο δείμος του πολίτη είπε...

Πολύ όμορφο ποιηματάκι. Κλέβω την ατάκα που μου άρεσε πόσες να ‘ναι οι φορές που πεθάναμε καθώς είχαμε τα μάτια κλειστά κι αφημένες τις αισθήσεις στην ανάγκη του ταξιδιού.

Aggelos Spyrou είπε...

...

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Απλά υποσημείωση Δείμε.
Όχι ποίημα όπως πολλά άλλα εδώ μέσα.

Υποσημείωση σε μια σκέψη κακή…

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Ίσως η σιωπή κάποτε να σώσει την αξία των λέξεων μας Άγγελε…

Άρτεμις είπε...

Κι ίσως το όνειρο να 'ταν άπιαστο... Ίσως να φτιάχτηκε γι' άλλο ουρανό... Μα πως να τ' αφήσεις... Όταν το ζήτα τόσο η καρδιά ?
Καλημέρες...

Ανώνυμος είπε...

Γεια σου Ιωάννη και από εδώ,
Τα όνειρά μας τα κρύβουμε,
είναι ο θησαυρός που δεν θέλουμε να γνωρίζει κανείς..βαθιά στα εσώψυχά μας...

Ελπίζω να σε δω σύντομα σε κάποια άλλη συνάντηση...
Καλό βράδυ
Χαρά

ion είπε...

Ανθρώπινοι είμαστε-κι αυτό μας κρατάει μέσα στον άνεμο, τις καταιγίδες, μα πιο πολύ στις απανεμιές.
Μια ζεστή και στεγνή κυριακάτικη καλημέρα απο εμένα ήχε μου ιδιαίτερε πάντα.**

katerina είπε...

Αναζητώντας το όνειρο μήπως κάποιες φορές χάνουμε μια πολύ ιδιαιτερη και όμορφη πραγματικότητα?Πολύ ωραια επιλογή τραγουδιού ,όπως πάντα ,ήχε μου!!!Καλή εβδομάδα με αληθινά ταξιδέματα κι ας φέρνουν δάκρυα...

Συννεφούλα είπε...

Καλό τριήμερο σου εύχομαι...
με σκέψεις ταξιδεμένες με τον άνεμο
όπως πετά ο χαρταετός...

φιλάκι

Αφροδίτη Κ. είπε...

η παραδοχή γεννά το δάκρυ … παλεύοντας να μερώσει την αντάρα της ψυχής στην κάθε ήττα της με το ανεκπλήρωτο …

καλώς βρήκα σε ...
την καλημέρα μου

sourgeal είπε...

Είναι επικίνδυνα μερικά όνειρα...

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Άρτεμη μου τι αφήνουμε άραγε ακόμα κι αλλάξουμε πλεύση;
Κανείς μας δεν γνωρίζει.
Η ψυχή μονάχα μετά από χρόνια σταλάζει απ’ τις άκρες της τις ελλείψεις σα δάκρυ…

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Χαρά μου καλώς όρισες.
Πρέπει κάποτε να φτιάξουμε έναν κόσμο πλάι μας που να μη χρειάζεται να κρύψουμε μήτε τα όνειρα μήτε τις ψυχές μας.
Να είσαι πάντοτε καλά.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

ΙΟΝ μου, άνθρωποι με πόθους και πάθη, κ’ είναι αυτά που σπρώχνουν τους ανέμους…
Να είσαι πάντοτε καλά γλυκιά μου.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Κατερίνα μου είναι άραγε έτσι;
Είναι άραγε όμορφη η πραγματικότητα μας;
Άλλωστε ο κάθε ένας μας έχεις μια δική τους πραγματικότητα.
Έλεγα πως είναι υποκειμενική.
Οι ιδιαιτερότητες μας τις κάνουν και διαφέρουν.
Αν λοιπόν μπλεχθεί με εκείνη και το όνειρο γίνεται ιδανική.
Απλά δεν πρέπει να βαδίζουμε με παρωπίδες…

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Συννεφούλα μου να είσαι πάντοτε καλά.
… καλά πετάγματα να έχεις…

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Acer_v νιώθω πως πάντα θα προσπαθεί το δάκρυ να μερέψει πόνους κι αντάρες μα πάντοτε το μόνο που καταφέρνει είναι ποτίζοντας τα να ριζώσουν βαθιά μέσα μας…

Καλώς όρισες.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Sourgal μου επικίνδυνα είναι τα όνειρα που δεν βρίσκουν κάπου ν’ ακουμπήσουν.