Κυριακή 26 Απριλίου 2009

Πήρε να βρέχει


Μιλούσανε για ταξίδια.


.


- Μην έρθεις, είπε.


.


Έξω απ’ το τζάμι ο ουρανός μαύριζε ολοένα.


Μέσα, όλα φυλαγμένα στο ζεστό άγγιγμα του τζακιού.


Πήρε να βρέχει.


Δεν φάνηκε κανείς στον δρόμο.


Στο απέναντι διαμέρισμα ένα παιδί


έχει κολλήσει στο τζάμι το πρόσωπο του.


Έστρεψε το βλέμμα της.


Έπεσε επάνω του.

.

- Κοίταξε!!!


.


Κόλλησε έπειτα και το δικό της πρόσωπο στο παράθυρο.


Έβρεχε ακόμα.


Απ’ το πρόσωπο το κολλημένο στο τζάμι πήρε να μπαίνει η βροχή.


.


Εκείνος είχε γίνει ένα φωτεινό μικρό άστρο


στον λυπημένο ουρανό του δωματίου.


.


.


από το e-book¨Ιωάννης Τσιουράκης, Δρόμοι Παλιοί

1 σχόλιο:

Angel ^j^ είπε...

το τζαμι όριο του Δωματίου
που εμποδίζει τον 'ουρανό' να εισβάλλει
ή τάχα εμπόδιο του Ουρανού μη ξεχυθεί το 'δωμάτιο' έξω ?

Ανυπεράσπιστοι είμαστε στα όρια,
-στα όποια όρια, όπως και νάναι ..

καλό απόγευμα