Δευτέρα 20 Ιουλίου 2009

Πρί’ ν’ αλητέψω


Πρί’ ν’ αλητέψω

κι όλα στη νύχτα τα προσφέρω και χαθώ

θέλω να ζήσω μια στιγμήν ελάχιστη

σα δάκρυ ανέμου μέσα στα μάτια σου

σα φωτεινή συγκομιδή ερώτων

που αφέθηκαν στην παραζάλη από το πρώτο τ’ άγγιγμα

από το πρώτο το φιλί το φοβισμένο

στ’ άγνωστα χείλη που αγαπήθηκαν πριν τόσα χρόνια

και γι’ άλλα τόσα δεν αντάμωσαν

στις πρωινές σταγόνες του κορμιού

να γύρω τα χείλη

κι αν ξεδιψάζει από πόθο η ψυχή

να ξεδιψάσει

κίτρινο φύλλο στην πορεία του βλέμματος σου

φθινόπωρο καιρό

καθώς μετράει ελλείψεις το στήθος

κι αγγίγματα καθώς αναπολεί

να ζήσω θέλω ένα ταξίδι

που αποσκευές

δε θα χω άλλες από την ψυχή

που φύλαξα σ’ άδεια βαλίτσα τόσα χρόνια

μα τώρα ν’ ανασάνει επιθυμεί

πρί’ ν’ αλητέψω

στης μιας παλάμης σου θα αφήσω τη ζεστή αφή

που χουν τα χέρια μου ποθήσει να ποτίσουν

σε στέρεα γη

και μια σταγόνα δάκρυ

στην άλλη

που αδημονεί το μερτικό της για να λάβει

τρύγος

τρύγος το δάκρυ

πόθου κι αγάπης κι έρωτα

ζωής τρύγος

κι ελπίδα πίστης…

8 σχόλια:

sourgeal είπε...

Ε, να... είδες τι σου έλεγα;; Με συγκίνησες πάλι..

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

θα ηθελα τοσα να γραψω εδω...
μα αποψε οι λεξεις δυσκολα βγαινουν...

θα αφησω μονο το περασμα μου...
και μια κατανοηση πραγματικη καθε σου λεξης...

νεραδενιο φιλι καλε μου!!!

anima είπε...

Στα πιό όμορφα ταξίδια
-για-
κείνα που μόνο η ψυχή ξέρει
να ονειρεύεται

οι αποσκευές της είναι ο
πιο ακριβός της θησαυρός
Φορτωμένες με θύμησες.Όνειρα
Μισά και κάποτε ανέφικτα
Λέξεις που απ΄τα χείλη βγήκαν
για να αφιερωθούν
Με ελπίδα απέλπιδα
Ένα βράδυ που ο ουρανός
στάλαζε τα δάκρυα του

Για κείνες τις αφές που
ήξερε πως για πάντα είχε χάσει

A.G.Selena είπε...

"...από το πρώτο το φιλί το φοβισμένο

στ’ άγνωστα χείλη που αγαπήθηκαν πριν τόσα χρόνια

και γι’ άλλα τόσα δεν αντάμωσαν..."


Μήπως αλήθεια,κάθε πρώτο φιλί φοβισμένο δεν είναι?
Ακόμα κι αν δίνετε στον ίδιο άνθρωπο.
Έπειτα,μετά από τόσα χρόνια,
πάλι άγνωστα δεν είναι τούτα τα χείλη?
Ακόμα κι αν ήτανε κάποτε αγαπημένα.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Sourgeal μου…

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Νεράιδα μου, να είσαι καλά γλυκιά μου.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

anima μου παράξενη δεν είναι τελικά η προηγούμενη γνώση της απουσίας και της απώλειας;

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Κατά βάθος μήτε κι εμάς έχουμε μάθει Selena, πώς να μας μάθει ένας ξένος;…