Κυριακή 9 Αυγούστου 2009

Απόψε πάλι με κατακλύζεις

«Απόψε πάλι με κατακλύζεις.

Στρέφω το πρόσωπο μου στον καθρέφτη κι ότι κοιτάζω είσαι εσύ.

Ότι ανασαίνω είσαι εσύ.

Όπου υπάρχω…

.

Θα μου πεις καληνύχτα.

Τα χέρια θ’ απλώσω να πιάσω τη λέξη, την αίσθηση της να έχω συντροφιά μέχρι το ξημέρωμα.

.

Κι απόψε πάλι, θα τυλιχτούμε τις ανείπωτες λέξεις.

Θα κλειστούμε, σ’ ένα δωμάτιο εσύ, σ’ εν’ άλλο εγώ.

Ανήμποροι να κατανικήσουμε τις αποστάσεις.

Για λίγο μόνο μας φέρνουν κοντά κάποια τρένα ή λεωφορεία…

Για λίγο μας βάζουν μιαν ανάσα στο στήθος κι έπειτα πάλι πίσω την παίρνουν.

.

Απόψε πάλι, θα βυθιστούμε στην αίσθηση την καυτή της βραδιάς και σ’ ότι πίσω της άφησε η πανσέληνος θα βαδίσουμε ως το ξημέρωμα…»

.

.

από το e-book: Ιωάννης Τσιουράκης, Υποσχέσεις του Φθινοπώρου

8 σχόλια:

ion είπε...

διάθεση καλοκαιρινη ήχε..

με μια πανσέληνο στη θύμηση***

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Διάθεση έρωτα ΙΟΝ μου!!!

Και πολλά ακόμα στην θύμηση***

ΙΛΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ είπε...

Διάθεση έρωτα..;όμορφη λέξη!
Είναι τεράστια η δύναμή της..σκιάζει τηνλογική..κατακλύζει τον νου..σε κάνει να χάνεσαι στους λαβύρινθους της σκέψης..τους λαβύρινθους του..Μπόρχες..;Οπου δεν υπάρχουν ούτε θύρες ούτε παράθυρα αλλά εσύ εξακολόυθείς να περιπλανιέσαι εκεί μέσα και να πελαγοδρομείς ανάμεσα στο συναίσθημα και στη λογική!!
Οποία λογική άραγε;;
Την καλημέρα μου!Να αγαπάς και να
ερωτεύεσαικαινα"ναιΗ αιτία να ζεις................

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Η λογική της ύπαρξης μας Ίλυ!!!

Κάποιος θα έλεγε «Ερωτεύομαι άρα υπάρχω» και πάλι όμως λέω πως όλο αυτό έχει κάτι βαθύτερο, δίχως όνομα ίσως, ίσως πάλι με ένας τίτλο «η ουσία της ύπαρξης μας» μα και πάλι όχι απ’ όλους αποδεκτό.

Μα και πάλι, ποιος γνοιάζεται για τους άλλους;…

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

εμαθα να ζω με το λιγο...
και να αγαπω πολυ...
ακομα και οταν εγω θα κλειστω σε ενα δωματιο κι εσυ σε ενα αλλο...
παλι το ιδιο φεγγαρι θα κοιταμε...παλι την ιδια αγαπη θα εχουμε μεσα μας...μονο που να...
καπου εκει θα ειναι κι ενας ακομα φιλος...ο πονος...
τον συνηθιζεις σιγα σιγα...

νεραιδενια φιλια Ηχε μου!!!

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Πάντοτε με το λίγο ζούμε Νεράιδα μου

…κι εκείνος ο ρημάδης ο πόνος να μην λέει με τίποτε να αφομοιωθεί…
με τίποτε όμως…


να είσαι πάντοτε καλά γλυκιά μου!!!

logia είπε...

η απόσταση
στην αγάπη
ασήκωτη
μα ευτυχώς που στο μυαλό μας δεν υπάρχουν αποστάσεις

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Ευτυχώς, Λόγια μου!!!
Ευτυχώς!!!
Και στην ψυχη να μην σου πω...