Δευτέρα 17 Αυγούστου 2009

Χτύπα το νερό να κυματίσει κι όνειρο η νύχτα θα χαρίσει...

Κοίταξες πως ταξιδεύουν τα φύλλα στο νερό;

Βαρκάκια μοιάζουν, μ’ ανοιχτά τα μικρά τους πανιά, που ταξιδεύουν.

.

.

Χτύπα το νερό να κυματίσει

κι όνειρο η νύχτα θα χαρίσει

στρώσε στρώμα στο φεγγάρι

να φωτίσει σα φανάρι

.

.

Χορεύουν στις αχτίδες ανάμεσα του φεγγαριού απόψε, καθώς εκείνο ξάπλωσε στον παχύ του ουρανό…

.

.

Στήσανε χορό τα ξωτικά

δώσαν στα παιδιά γλυκά

ξεχασθήκαν στην γλυκάδα

βγήκ’ η νύχτα για βαρκάδα

.

.

Μοιάζει παιδικού να είναι τραγουδιού η κίνησή τους…

.

.

Ζάρι παίρνει, ζάρι ρίχνει

και η νύχτα κάτι δείχνει

κάποιος τραγουδά στο δάσος

κι ο τενόρος είναι μπάσος

.

.

…κι εκείνο το τραγούδι φωνή βραχνή τ’ αφήνει ν’ ακουσθεί…

.

.

Άραγε πώς να τραγουδά τους πόθους της η πλάση;

.

.

από το e-book: Ιωάννης Τσιουράκης, Υποσχέσεις του Φθινοπώρου

6 σχόλια:

logia είπε...

πως τραγουδά η πλάση;
μα όπως ακριβώς το περιέγραψες!

lakis είπε...

Η πλάση έχει τους δικούς της τρόπους και δε σταματά να τραγουδά ποτέ. Μέρα καλή

Appelsinpigen είπε...

:)

τι ομορφοοο!!!!!

στησανε χορο τα Ξωτικα!!!!

καλως σε βρηκα ξανα!

Ήχε, Πλάγιε, Μόνε...

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Τις φορές τις πιο πολλές Λάκη, ξεχνούμε να ακούσουμε…
Νύχτα γεμάτη όνειρα να έχεις…

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Κι αφού ξεχνούμε να ακούσουμε μέσα στο μπετόν της ψυχής μας, Λόγια μου, πώς να θυμουμαστε τους ήχους αυτούς;

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Καλώς ξανάρθες λοιπόν Ξωτικό μου…