Κυριακή 11 Οκτωβρίου 2009

Απόψε ακούω μόνο τη φωνή σου

Απόψε ακούω μόνο τη φωνή σου

πως τραγουδάει κάτου απ’ το κόκκινο φεγγάρι

πως ψιθυρίζει λόγια μυστικά

πως νανουρίζει στη μεγάλη θάλασσα όσα ζήσαμε.

.

Κ’ ήταν

τα χέρια τα δικά μου που βαστούσαν

ένα ποτήρι με κρασί στα χείλη σου να φέρουν

κ’ ήταν

τα χέρια τα δικά σου που βαστούσαν

ένα ποτήρι με κρασί στα χείλη μου να φέρουν.

.

Μεταλαμβάνοντας τον έρωτα

μεταλαμβάνοντας το ρίγος ενός ξυπνήματος πρωινού

ενός αγγίγματος

ενός φιλιού.

.

Μ’ απόψε

πίσω επιστρέφουν όσα ήρθαν

για να ‘ρθουν πάλι

καιρό μετά

ντυμένα το μεταξωτό τους ρούχο

που δύο σταγόνες βρόχινες θα το μουσκέψουν…

.

.

από το e-book: Ιωάννης Τσιουράκης, Υποσχέσεις του Φθινοπώρου

15 σχόλια:

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Να που φεύγω κι εγω για λίγο…

Είναι βλέπεις το Κάλεσμα τέτοιο που δεν γίνεται ν’ αρνηθείς…


Έι, μη φαντάζεσαι τα πιο ονειρικά…
Από εκείνες τις υποχρεώσεις είναι που δεν μπορείς να αποφύγεις…


Ας είναι…

logia είπε...

οταν η φωνή του/της είναι μέσα μας
όταν η αφή του/της
είναι μέσα μας
τότε η σκέψη μας είναι πάνω του/της
και το σώμα μας αιωρούμενο στο σώμα του/της

jacki είπε...

Στο καλό να πας..
Και να ξανάρθεις..
Ήρθε και εφόδια σε γέμισε..

Υ.Γ. Μα πολύ ωραία μουσική... ;)

Bουλα. είπε...

Ας είναι…
εμείς θα περιμένουνε την επιστροφη σου...
Καλή σου βδομάδα!

candy's τετραδιάκι είπε...

Θα περασει!

;)

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Ο κύκλος της ζωής όμως συνεχίζοντας την ατέρμονη πορεία του δεν παύει να μας κάνει υπενθυμίσεις, όπως εμένα σήμερα που μου θύμισε πως ξέχασα τον καλό μου φίλο την ημέρα που έπρεπε...

NA ZHΣΕΙΣ ΄Ηχε μου χρόνους πολλούς, να δημιουργείς, να χαίρεσαι, να αισιοδοξείς και να χαμογελάς

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

κοκκινο μηλο είπε...

μπορω αγια να γίνω...
οντας αμαρτωλή?
οχι να μεταλάβω έρωτα....
να ζήσω σαν φτηνός ξεπεσμένος αγγελος....
καληνυχτα....
γιατι οι αμαρτιες μονο καληνυχτες εχουν μερες ποτέ....
αμαρτωλά φιλια

Χάρις είπε...

Θυμίσου τον Αλεξανδρινό..

"Επέστρεφε συχνά και παίρνε με τις νύχτες
αγαπημένη αίσθηση..."

Φιλί

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Ευλογία είναι logia μου…
Να είσαι καλά.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Και πήγα και ήρθα jacki μου, και ψαλιδίζω κορδέλες, σύρματα και κορδόνια…
Ήρθε αλλά καταπώς φαίνεται εγώ δεν επέστρεψα ακόμα…

Την αγάπη μου.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Εγώ πάλι ελπίζω Βούλα μου να μην επιστρέψω…
…για καλό είναι…

Να είσαι καλά.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Πάει πέρασε γλυκό μου Ζαχαρωτό, άλλα είναι που δεν περνούν…

Μα δεν πειράζει, είναι υπέροχα αυτά…
Εσύ τι λές;

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Γλαρένια μουλίγο έλειψε κι εγώ να το ξεχάσω, πίστεψε με…
Έτρεχα σα το κατσίκι στα βουνά…

Σ’ ευχαριστώ πολύ γλυκιά μου.
Συγχώρεσε με που έχω τόσο πολύ χαθεί…

Να είσθε όλοι σας καλά!

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Αμαρτωλό μου κόκκινο μήλο στα στήθη μας κρύβεται η αγιότητα, στο χτύπημα της καρδιάς κι εκείνη δεν πιστεύει στους ξεπεσμούς, βρίσκεται πάντοτε ανεβασμένη στο δικό της περβάζι κι απλώνει τα μικρά κι ενίοτε μεγάλα της δίχτυα…

Καλώς όρισες.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Γλυκιά μου Χάρις, σύντροφος σε ταξίδια πολλά ο Αλεξανδρινός, και το ταξίδι που γράφει το πιο όμορφο…

Φιλί κι από εμένα!