Πέμπτη 10 Δεκεμβρίου 2009

Διψασμένα για το φιλί χείλη

Τούτη η βροχή, κυλάει πάνω στα διψασμένα για το φιλί σου χείλη μου.

Νιώθω τις αποστάσεις να μικραίνουν, πιο κοντά να έρχονται οι σκέψεις και τα όνειρά μου εκεί, μαξιλάρι στα δικά σου.

.

Ξυπνάς με μικρά γουργουρητά, βγαίνουν έπειτα χαμογελαστές οι λέξεις, χαρούμενα βλέμματα μου αφήνεις κι εγώ τ’ απορροφώ.

Τοσοδούλι σφουγγαράκι γίνομαι ν’ απορροφώ του κορμιού σου το άρωμα, την κίνηση, την δίψα.

.

Διψούμε και οι δύο.

Ο ένας για τον άλλο.

Ο ένας τη δίψα του άλλου να ξεδιψάσει…

.

.

από το e-book: Ιωάννης Τσιουράκης, Υποσχέσεις του Φθινοπώρου

6 σχόλια:

Καλυψώ είπε...

υπεροχο!!!υπεροχο ομως!!!

καλο βραδυ..

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

ετσι μονο...
σβηνει η διψα...
απο την αναγκη που εχεις να ρουφηξεις...
και την προσφορα που σου δινεται για να λαβεις αυτο το υδωρ το μοναδικο...

νεραιδενια σου φιλια καλε μου!!!

ο δείμος του πολίτη είπε...

Αχ, αυτή η δίψα...

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Καλό σου βράδυ Καλυψώ!!!

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Σβήνει ποτέ η δίψα Ναϊάδα μου;
Ποτέ δεν σταματάει η προσφορά…

Να είσαι καλά γλυκιά μου!!!

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Αχ, Δείμε μου…
Αχ…