Παρασκευή 25 Δεκεμβρίου 2009

Ξημέρωσαν Χριστούγεννα

Πεντακόσια είκοσι χιλιόμετρα για το χωριό κι έπειτα από τα πρώτα, το πολύ, εκατό, ύπνος βαθύς στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου, κι ενώ το ραδιόφωνο παίζει τραγούδια των ημερών και κάλαντα από τη Θράκη (στην οποία και πηγαίναμε) ως την Ήπειρο και την Κρήτη, έκανα ήδη τα πρώτα μου ταξίδια στα όνειρα κουρασμένος καθώς ήμουν απ’ το σεργιάνι στις γειτονιές της πόλης.

Ο δρόμος ακόμα παλιός, μέσα από χωριά με εκκλησίες και μιναρέδες, πολύστροφος, όμορφος μα κουραστικός στις πολλές του επαναλήψεις.

Φθάναμε πάντοτε νωρίς το απόγευμα, που πάει να πει, επίσκεψη στα γειτονικά συγγενικά σπίτια για κάλαντα.

Στη μασίνα – έτσι την έλεγαν στο χωριό την ξυλόσομπα – σιγόβραζε φασολάδα με καυτερή πιπεριά και λουκάνικο χειροποίητο με πράσο.

Οι αγκαλιές πιο ζεστές από τη φλόγα της φωτιάς, η γιαγιά με τα κεντίδια της κι ο παππούς στο τάϊσμα των κατσικιών στην αυλή.

Μέρες συνήθως χιονισμένες με παιγνίδι πολύ και τις μύτες να τρέχουν από τον ιδρώτα και το κρύο…

.

.

Πέρασαν χρόνια από την τελευταία φορά.

Τα χιόνια δε φθάνουν συχνά στην αυλή του σπιτιού μα κι αν έρθουν θα ‘ναι για λίγο.

Οι άνθρωποι πήραν σιγά σιγά να φεύγουν.

Τα Χριστούγεννα τα πιο πολλά πια με βρίσκουν στη δουλειά, πότε παραμονή, πότε ανήμερα.

.

Μόνο που τελευταία κάτι αλλάζει.

Κάτι ομορφαίνει την κάθε στιγμή.

.

Ξημέρωσαν Χριστούγεννα λοιπόν, και τα αισθήματα τα πιο όμορφα έχουν ριζώσει επάνω στα στήθη μου και τα χέρια στις φούχτες τους ζεσταίνουν μια καρδιά τρυφερή που κούρνιασε καιρό τώρα μέσα τους.

Κι έχουν τόσα χρώματα όμορφα ντυμένα στο κορμί τους, τόσες νότες χαρούμενες που νιώθω πως άλλα όμοια δεν έζησα.

Κ’ είναι όλα εδώ.

Η αρμύρα της θάλασσας, το γλυκό των ποταμών, του ήλιου το φωτεινό και το σκοτάδι το απαλό μιας νύχτας που άρχισε μόλις να γδύνεται πίσω απ’ τις σκιές των δέντρων στο παράθυρο απ’ έξω και των επίπλων, που πια δε στέκουν σκονισμένα σε κανενός παραμυθιού τις σελίδες.

.

Ξημέρωσαν Χριστούγεννα κι ένα μικρούλι έλκηθρο είναι σταματημένο στη χιονισμένη μου σκεπή περιμένοντας να πετάξει στον ένα του και μοναδικό προορισμό να προσφέρει σκέψεις όμορφες, αγωνίες κι όνειρα.

Κ’ είναι όλα τους εδώ, ντυμένα την στολή τους την αγιοβασιλιάτικη και το πιο όμορφο χαμόγελο τους.

Έχουν και μια τρομπέτα στα χέρια και ξεσηκώνουν κάθε τι μέσα μου.

.

«Σμύρνα, λιβάνι και χρυσό» κάθε τι απόψε σαν ένα χέρι να άγιασε την κάθε στιγμή της μέρας αυτής κι όχι μόνο αυτής…

.

Καλά Χριστούγεννα να έχουμε όλοι!!!

Παρασκευή 18 Δεκεμβρίου 2009

Είναι που κάθε βράδυ

Είναι που κάθε βράδυ

προσκυνώ το ναό της ψυχής σου

κι αποτάσσω από μέσα μου την αμαρτία.

.

.

από το e-book: Ιωάννης Τσιουράκης, Υποσχέσεις του Φθινοπώρου

Τρίτη 15 Δεκεμβρίου 2009

Λιποτάκτης θα γίνω

Στην πολιτεία ξημερώνει σιγά σιγά κι εγώ ετοιμάζομαι για τη δουλειά.

Μ’ απόψε λέω να δραπετεύσω, να σηκώσω πανιά και να ‘ρθω να σε βρω.

Αδικαιολογήτως απών θα γράψουν στις αναφορές.

Λιποτάκτης θα γίνω.

Λιποτάκτης για τη δική σου αγάπη.

.

.

από το e-book: Ιωάννης Τσιουράκης, Υποσχέσεις του Φθινοπώρου

Κυριακή 13 Δεκεμβρίου 2009

Πρέπει ο άνεμος να ‘σαι...

Πρέπει ο άνεμος να ‘σαι, μέσα σε τοσοδούλα δαχτυλήθρα χώρεσες το δάχτυλο και κέντησες χρυσές κλωστές σε πανί λευκό.

.

Κοιμούμαι ως αργά τα πρωινά.

Στο κομοδίνο πλάι μου έχω μια μικρή σου φωτογραφία, μια καρδιά, αρκουδάκι ξαπλωμένο και κλειδιά ενός σπιτιού που με περιμένει.

Απόγευμα επιστρέφεις, η δουλειά δύσκολη, το ταξίδι μεγάλο.

Στέκουμαι στην είσοδο του σταθμού και σε περιμένω.

Δε θέλω μόνη σου να επιστρέφεις.

Κάποτε όμως δεν το μπορώ, λείπω στη δουλειά.

Η σκέψη μου πάντα εκεί.

Στέκεσαι πλάι στον παππούλη με τα λαχεία.

Το φόρεμα σου εφηβικό, έτσι και η ψυχή σου.

Περιμένεις το λεωφορείο.

Τέσσερεις στάσεις και θα κατέβεις.

Δεν ακούς τις συζητήσεις τριγύρω, από τ’ ακουστικά σου βγαίνει μι’ απαλή μελωδία, σ’ αγκαλιάζει.

Χαμογελάς, σιγοντάρεις τον καλλιτέχνη, κάποτε μελαγχολείς.

Προχωράς χορευτά, μοιάζεις με νεράιδα που γλιστρά στα νερά λίμνης που βούτηξε μέσα της ο απογευματινός ήλιος.

.

Δε σου το πα ποτέ.

Είχες προπορευθεί κάποια στιγμή που κατεβήκαμε στο σταθμό.

Κατάλαβες πως έμεινα πίσω.

Έστρεψες το κεφάλι.

Χαμογέλασες.

Μου ταίριαξες τότε τη μορφή σου μ’ εκείνες των νεραϊδών, και δεν ήταν γι’ αυτό, μα από τότε κάθε που σε κοιτάζω μου μοιάζεις νεράιδα.

.

Έχεις την τσάντα περασμένη στον ώμο.

Κοντοστέκεσαι, για λίγο ψάχνεις τα κλειδιά.

Τα βρίσκεις.

Ξεκλειδώνεις την είσοδο, κλειδώνεις εκ νέου, έπειτα το ίδιο στη φωλιά σου.

Στη φωλιά μας.

Κάτι άνετο φοράς, κάτι απλό και κάθεσαι στο κρεβάτι.

Με παίρνεις στο τηλέφωνο, μα εγώ, έχω όλη τούτη τη σκηνή δει κι ας μας χωρίζουν χιλιόμετρα.

.

Μιλούμε.

Λίγο ή πολύ δεν ξέρω να πω, νιώθω πάντοτε πως είναι λίγο, πολύ λίγο.

Ξαπλώνω και σου γράφω.

Μοιάζουν να μην έχουν τέλος οι λέξεις κι απόψε.

Θα κοιμηθώ και θα χω τυλιγμένο το μαξιλάρι στην αγκαλιά μου.

Έχει το άγγιγμα σου.

Την ανάσα.

Το άρωμα…

.

.

από το e-book: Ιωάννης Τσιουράκης, Υποσχέσεις του Φθινοπώρου

Πέμπτη 10 Δεκεμβρίου 2009

Διψασμένα για το φιλί χείλη

Τούτη η βροχή, κυλάει πάνω στα διψασμένα για το φιλί σου χείλη μου.

Νιώθω τις αποστάσεις να μικραίνουν, πιο κοντά να έρχονται οι σκέψεις και τα όνειρά μου εκεί, μαξιλάρι στα δικά σου.

.

Ξυπνάς με μικρά γουργουρητά, βγαίνουν έπειτα χαμογελαστές οι λέξεις, χαρούμενα βλέμματα μου αφήνεις κι εγώ τ’ απορροφώ.

Τοσοδούλι σφουγγαράκι γίνομαι ν’ απορροφώ του κορμιού σου το άρωμα, την κίνηση, την δίψα.

.

Διψούμε και οι δύο.

Ο ένας για τον άλλο.

Ο ένας τη δίψα του άλλου να ξεδιψάσει…

.

.

από το e-book: Ιωάννης Τσιουράκης, Υποσχέσεις του Φθινοπώρου

Πέμπτη 3 Δεκεμβρίου 2009

Ο έρωτας που τριγυρνά

«Είναι ο έρωτας που τριγυρνά

πάνω στα χείλη τα διψασμένα»

μου λες

.

κ’ είναι η χώρα η μακρινή

που γύρεψα κάποτε να ταξιδέψω

που στρώνεται

χαλί παχύ

κάτω απ’ τα πόδια μου τα κουρασμένα...

.

.

από το e-book: Ιωάννης Τσιουράκης, Υποσχέσεις του Φθινοπώρου

Τα μονοπάτια του φεγγαριού

Φωνάζει τ’ όνομα σου απόψε το φεγγάρι
στα μονοπάτια του τα φωτισμένα
και στις κρυφές του τις στοές.

Κι έχουν οι άνθρωποι σωπάσει στους δρόμους
έπαψαν οι κόρνες να μονολογούν το πένθιμο τους παραμύθι
ένα λευκό πουλί μονάχα
σα περιστέρι πουλί
αφήνει κάτου απ’ τα φτερά του
σκόνη χρυσή καθώς πετάει

όπως τα λόγια μου
που χαμογελούν
καθώς για εσένα μιλούνε.

από το e-book: Ιωάννης Τσιουράκης, Υποσχέσεις του Φθινοπώρου

Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2009

Τα φεγγάρια πάνου απ’ την Κερύνεια

στον ποιητή Ανδρέα Καρακόκκινο

Στενάζουν τα φεγγάρια πάνου απ’ την Κερύνεια
γλύφουν με δάκρυα μαρμαρωμένα δρόμους
π’ ανασκαλίζουνε τα περασμένα ίχνη μας.

Ώρες αυγινές
κατηφορίζουν απ’ τη Γλυκιώτισσα οι μνήμες
παιδιά μικρά
μ’ ένα πιθκιάβλι στα χέρια κάποτε
μ’ ένα κουπί κι ένα πανί φουσκωμένο για το «Νησί».

Γυρεύω τις νύχτες τα βήματα μας.
Στο χέρι το σκοινί της καμπάνας να νιώσω
που μονάζει στη σιωπή της.

απο το e-book: Ιωάννης Τσιουράκης, Ήχος Πλάγιος. Μόνος... δεύτερη γραφή


Πέμπτη 26 Νοεμβρίου 2009

Είναι ένα μέρος κρυφό

Η μικρή μας πόλη ντύνεται σιγά σιγά τα γιορτινά της κι εμείς, χέρι χέρι πιασμένοι διασχίζουμε την παραλιακή.

Μακεδονία Παλλάς, Λευκός Πύργος, Αριστοτέλους, Λαδάδικα.

Στις βιτρίνες κοιτάζω το πρόσωπο σου.

Ήλιος του Μεσονυχτίου, κι όλα γύρω σου λάμπουν.

Η λάμψη αυτή αγγίζει κι εμένα.

Με ζεσταίνει.

.

Πλησιάζουν Χριστούγεννα…

Κι αλήθεια πώς να μετρήσω την φετινή μου ευτυχία;

.

Επιστρέφουμε αγκαλιασμένοι.

Στο δωμάτιο, εκτός από γλυκά, θα μοιραστούμε αγκαλιές, φιλιά κι όνειρα.

.

Θυμάσαι που βγάζουν όλα τούτα τα μικρά βαρκάκια;

.

Είναι ένα μέρος κρυφό.

Αν κλείσεις τα μάτια την είσοδο του θα δεις, αν τ’ ανοίξεις εκείνο θα χαθεί.

.

Μένουμε με τα μάτια κλειστά.

Αγγίζουμε στα τυφλά ο ένας τον άλλον.

Σκιρτούν αλλιώτικα τα σώματα, οι ψυχές.

.

Κι εκείνο το πολύχρωμο Καρουζέλ πίσω από τα μάτια τα κλειστά μας έχει παιδιά γεμίσει και μουσικές…

.

.

από το e-book: Ιωάννης Τσιουράκης, Υποσχέσεις του Φθινοπώρου

Δευτέρα 23 Νοεμβρίου 2009

Έμαθα πια μαζί σου να ξημερώνω

Βλέπω τα χέρια σου, τα κεράκια της ζωής μου ένα ένα ν’ ανάβουν, για τούτο έπαψα να κυνηγάω φαντάσματα τις νύχτες.

Έμαθα πια μαζί σου να ξημερώνω, πότε στη σκέψη γερμένος, πότε στο σώμα.

Κατεβαίνω αμέριμνος στα λιμανάκια των ματιών σου έχοντας ένα τραγούδι ανάλαφρο να παίζει στα χείλη.

Μαθαίνω ξανά να μιλώ, να χαμογελώ, να κυλιέμαι στην ευτυχία…

Κυριακή 15 Νοεμβρίου 2009

Ελένη Νανοπούλου - "Ολόγραμμα"





.

.

.

Παρουσίαση της πρώτης ποιητικής συλλογής με τίτλο "Ολόγραμμα" της Ελένης Νανοπούλου, με την υποστήριξη της "Τεχνόπολις" του Δήμου Αθηναίων.
.
Με έναν διαφορετικό τρόπο προσέγγισης, η εκδήλωση επιχειρεί τη δραματοποίηση της ποίησης, στο πλαίσιο μιας προσπάθειας της δημιουργού να φτάσει ο ποιητικός λόγος στο κοινό, μέσω θεατρικού δρώμενου, κίνησης, εικόνας και μελοποίησης. Σε αυτή τη προσπάθεια η γραφή παίρνει σάρκα, οστά και φωνή, μέσω της θεατρικής ομάδας "3ος όροφος", που αποτελείται από έφηβους, στα χείλη των οποίων οι λέξεις γίνονται πιο οικείες, αποκτούν διάσταση στο χώρο και εικονοποιούν την δράση τους. Τον ποιητικό λόγο δραματοποιεί η σκηνοθέτης Ελένη Γεωργίου, ενώ η μελοποίηση στίχων, τόσο κατά την εισαγωγή, όσο και κατά το θεατρικό δρώμενο ανήκει στο Γιάννη Νανόπουλο.
.
.
Το "Ολόγραμμα" που εκδόθηκε το 2009 από τις εκδόσεις ΔΡΟΜΩΝ είναι η πρώτη της δημοσιευμένη ποιητική συλλογή, που αποτελεί ένα σώμα, με πέντε ενότητες γραφής. Άλλα ποιήματα της έχουν δημοσιευθεί στο περιοδικό Ρωγμές.
.

Επικοινωνία: 210 3461589
Τόπος: "Τεχνόπολις", Αίθουσα "Άγγελος Σικελιανός"
Διεύθυνση: Πειραιώς 100, Γκάζι

Ώρα έναρξης: 20:30
.
Είσοδος ελεύθερη

Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2009

Ζαχαρωτές καληνύχτες...

(της Νίκης)

.

Περασμένες μία, από την άλλη άκρη της γραμμής η φωνή σου κυλάει γλυκά μέσα μου.

.

- Συγγνώμη που σε ξυπνάω, έχει τρέξιμο πολύ η νύχτα, αγάπη μου, μa δεν άντεχα να μην σου πω καληνύχτα.

- Ήθελα πολύ να σε ακούσω, καλά έκανες.

- Έχω πολύ κουραστεί.

- Το νιώθω στην φωνή σου.

- Να ξαπλώσω θέλω λίγο.

- Να ξαπλώσεις, Ροδάκινο μου, να ονειρευθείς.

- Θα σ’ ονειρευθώ.

- Κι εγώ θα σ’ ονειρευθώ. Να ξημερώνεις όμορφα, αγάπη μου.

- Έτσι κι εσύ να ξημερώνεις. Σ’ αγαπάω…

- Ως το τέλος της ζωής μου…

.

Κι έπειτα βυθίζομαι σ’ έναν ύπνο γλυκύτερο και πιο γαλήνιο από πριν…

Κυριακή 25 Οκτωβρίου 2009

Ελένη Νανοπούλου - "Ολόγραμμα"


Ολόγραμμα

.

κάθε βράδυ γυρίζοντας

θ’ ανοίγω τις παλιές φθαρμένες ιστορίες

να μην κλαίν

που κάθομαι εγώ αντίκρυ σου

και πίνω αθανασία την ανταύγεια σου

.

***

.

Γέρμα

.

ΙΙ

.

τα χέρια μας τα χέρια μας

μ’ όλα τα μάνταλα ανοιχτά

κι ερημιές να σβήνουν

κει που οι όρμοι των χειλιών

αγκυροβόλι πιάνουν

.

μικρή – μικρή εγώ στα χέρια σου

μου φοράς το πέτρωμα της Λάβας

.

***

.

Τα λινά

.

Ι

Πήρε αργά η ώρα

Ο έρωτας εδόθηκε στους ευτυχείς

πλαγιάζουν οι φωνές τα πρόσωπα

διαθέσιμα μέχρι τα κόκκαλα ποτάμια στάζουν φιλιά

ίσαμε το μεδούλι σκίζεται η ψυχή

.

.

ΙΙΙ

ας λεν οι άλλοι

το κρύο τους το κουβαλούν αιώνες

με φόβο πλαγιάζουνε τις αγκαλιές

κι εκείνες ψάχνουν σε παράθυρα

μια κατακόκκινη πανσέληνο

ν’ ακούσει απευθείας

το πως φοβάται ο ύπνος

.

***

.

Εσπερινός

δεν μπορώ να δω

είναι μεγαλείο τούτη η ώρα

του εσπερινού

άναψε ένα λιβάνι πρόσχημα

αμαρτωλό τ’ αηδόνι

που σε φίλησε
.

.
II

θεέ μας

μας έψαχνες

με τον κανόνα και την απαίτηση

εν’ άθροισμα είναι το νερό

απ’ το ελάχιστο και το πολύ μας σώμα

.

δεν κοιμάμαι ποτέ τις μικρές ώρες

κάποτε – κάποτε πλαγιάζω

στην αυτοψία της αγάπης

.

αποδημώ με την απρέπεια

.

.

.

.

Η Ελένη Νανοπούλου γεννήθηκε στο Άργος. Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών της στο Τμήμα Οπτικής, σπούδασε Σκηνογραφία - Ενδυματολογία στη Σχολή του Λυκ. Σταυράκου, και εργάζεται στο θέατρο το κινηματογράφο και την τηλεόραση. Στην επαγγελματική της διαδρομή έχει συμμετοχές ως Σκηνογράφος-Ενδυματολόγος σε κινηματογραφικές ταινίες, τηλεοπτικές σειρές και θεατρικές παραστάσεις.

Το «Ολόγραμμα» που εκδόθηκε το 2009 από τις εκδόσεις ΔΡΟΜΩΝ είναι η πρώτη της δημοσιευμένη ποιητική συλλογή. Το ‘’Ολόγραμμα’’ είναι ένα σώμα, με πέντε ενότητες γραφής, με στόχο όμως να μπορεί η κάθε μια να σταθεί και μόνη. Από την ποίηση του ‘’Ολογράμματος’’ δεν έχει υπάρξει μέχρι τώρα δημοσιευμένο κάποιο δείγμα γραφής στο διαδίκτυο μήτε σε λογοτεχνικό περιοδικό.

Άλλα ποιήματα της έχουν δημοσιευθεί στο περιοδικό Ρωγμές τεύχος 8ο.

Δραστηριοποιείται τα δύο τελευταία χρόνια στο διαδίκτυο, και διατηρεί τη σελίδα ‘’Σταγόνες από μελάνι’’

http://indianmist.blogspot.com/