Σάββατο 23 Ιανουαρίου 2010

Οι παλμοί που με διαπερνούν

Πλάι σου κουρνιάζω

νεογέννητος καθώς είμαι

βάζω το χέρι επάνω στην κοιλιά σου

νιώθω τους παλμούς να με διαπερνούν

γίνονται και δικοί μου οι παλμοί

γίνονται και δικοί μου οι λυγμοί

καθώς νυχτώνει

και σκοτεινιάζουν οι γωνιές μες στο σπίτι…

.

.

από το e-book: Ιωάννης Τσιουράκης, Υποσχέσεις του Φθινοπώρου

3 σχόλια:

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

ανα-γενναται η ψυχη...
τοσες πολλες φορες σαν γνωρισει το απολυτο...
εκεινο που μονο οσοι γνωρισαν ξερουν...

νεραιδενιο σου φιλι!!!

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Μαθαίνει να προσκυνά το απόλυτο, κι αυτό είναι η αγάπη, κι ο έρωτας.
Κι είναι τότε που συμπάσχει, που συγχαίρετε, που συνταξιδεύει…

Πράγματι, φίλη μου καλή, μόνο όσοι γνώρισαν ξέρουν…

Να ξημερώνεις όμορφα!!

Εκείνη.. είπε...

ύμνος στο απόλυτο.. το θεϊκό..

Σε ευχαριστούμε..