Κυριακή 1 Απριλίου 2012

Oι τόποι μας

Γυμνοί οι τόποι μας
όλο πέτρες και δάκρυα


λιγοστεύουμε μέρα τη μέρα
εκλείπουμε

κι είναι ο χρόνος αδίστακτος
μας κομματιάζει

μόνο η σιωπή θυμάται τα ίχνη μας
κι ο άνεμος…

4 σχόλια:

ο δείμος του πολίτη είπε...

Υπέροχο...

Ανώνυμος είπε...

αδίστακτος και πανδαμάτωρ!
ο χρόνος
μοναχικός και σκοτεινός
ο χρόνος
ίσως μέσα από τη σιωπή μας
ζητάει τη ζωή!

ίσως μέσα στην αλήθεια μας
θυμηθεί...

υπέροχη γραφή
καλημέρα

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Δειμε, φίλε μου, σ’ ευχαριστώ πολύ.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Από το κάθε τι δικό μας αντλεί ζωή, Silena, ο χρόνος κι είναι ίσως ο πατέρας του ματαιόδοξου…

Σ΄ ευχαριστώ πολύ.