Και πως να πεις «δεν γνώριζα»
ήταν τα πανιά σκισμένα
κι έρχονταν τα κύματα να μας σώσουν
κι έλεγες «στη στεριά θα βγούμε»
και μας έζωνε πιότερο η θάλασσα
κι έλεγες «δες γύρω μας πως λάμπει η πλάση»
κ’ ήταν οι αχτίδες που διαπερνούσαν τα νερά
τα κοράλλια και τ’ απαλό χρύσισμα των ψαριών
στον πρωινό ήλιο.
Τώρα που κόπασε η καταιγίδα
ας μετρήσουμε τις απώλειες μας…