Βλέπω τα χέρια σου, τα κεράκια της ζωής μου ένα ένα ν’ ανάβουν, για τούτο έπαψα να κυνηγάω φαντάσματα τις νύχτες.
Έμαθα πια μαζί σου να ξημερώνω, πότε στη σκέψη γερμένος, πότε στο σώμα.
Κατεβαίνω αμέριμνος στα λιμανάκια των ματιών σου έχοντας ένα τραγούδι ανάλαφρο να παίζει στα χείλη.
Μαθαίνω ξανά να μιλώ, να χαμογελώ, να κυλιέμαι στην ευτυχία…
6 σχόλια:
μαθαινουμε να ζουμε
με οτι αντεχουμε να αγαπαμε..
ας ειναι και μονο ονειρα..
καλο βραδυ να εχεις!!
η ευτυχία που δεν περιγράφεται
η ευτυχία της αγάπης
καλημέρα
Αυτό θα πει ευτυχία μέσα στο ταξίδι του κορμιού της.
Μαθαίνουμε Καλυψώ μου κάποτε να ζούμε με ότι αγαπούμε και μας αγαπά, αφήνοντας τις αντοχές να χρειάζονται μονάχα για τις αποστάσεις που μεγαλώνουν πότε πότε…
Να είσαι πάντοτε καλά!!!
Λόγια μου…
Πώς και με τι να την περιγράψεις;
Όμορφη νύχτα σου εύχομαι!!!
Δείμε μου ποιος Παράδεισος τάχα να πλάσθηκε δίχως αυτή την ευτυχία; …
Να είσαι πάντοτε καλά φίλε μου!!!
Δημοσίευση σχολίου