Νύχτες στην πόλη

Είναι γιατί δε μπορώ να ξεχάσω
για τούτο τις νύχτες τριγυρνώ στην πόλη
ξυπόλητος όπως όσοι ξέχασαν τα λογικά τους
σε μια στιγμή του χρόνου
και ξεμάκρυναν ξεχνώντας το πού και το γιατί
για τούτο ζωγραφίζω στους τοίχους
πουλιά αποδημητικά

για τούτο μια μέρα
θα μείνουν μόνο οι λέξεις οι γραμμένες
σε χαρτί λευκό, τσαλακωμένο
και δύσκολα θα βγαίνουν απ’ τα χείλη σας οι λέξεις
λυγμοί και βόγγοι
καθώς θα μαθαίνετε ανάγνωση απ’ την αρχή
και τη ζωή.

Σώπασαν οι δρόμοι

Σώπασαν οι δρόμοι
απέμειναν σβηστοί οι φανοστάτες
νυχτερινά ταξίδια που δεν άρχισαν
και χάθηκαν στο βούρκο οι προσδοκίες τους

στάζει δάκρυα ακόμη η ψυχή μας
φυλλοροεί

απέμεινε μόνο
το τελευταίο κοίταγμα στον καθρέφτη
να μαρτυρά το τέλος
της πιο αθώας μας ηλικίας.

Αφιλόξενος βράχος

Χρονίσαμε πάνω στον αφιλόξενο βράχο
κλείσαμε τα μάτια καθώς μας άγγιζε
         ο θαλασσινός αγέρας
αφέθηκαν στα χέρια του οι αισθήσεις.
Μοιραζόμαστε τώρα τις λέξεις
τις μνήμες, τα χνάρια στο σκληρό τοπίο.
Αύριο, ένα κύμα βουβό
θα μετρήσει πάλι τη ζωή μας
σβήνοντας από παντού το πέρασμά μας.