Τώρα
έχει ο ύπνος λιγοστέψει
τα μάτια παραδομένα
στο κόκκινο φως του θαλάμου
αρνούνται να κοιτάξουν τα χρόνια
το φθινόπωρο μέσα τους
κάλυψε κάθε ίχνος
με φύλλα και με βροχή.
Ζώντας στην απουσία
έμαθαν την κίνηση του ανέμου
πάνω στο σπασμένο ξάρτι
δεν πονούν τα μάτια
δεν κλαίνε
σεργιανίζουν μονάχα τις εικόνες τους
στα χρόνια που έφυγαν
ρυτιδώνοντας τις αναμνήσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου