Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2012

Παλιές αμαρτίες

Κλείνουν απότομα οι νύχτες
τα βαριά θυρόφυλλα τους
ξενυχτισμένοι ταξιδιώτες
αργοσαλεύουν νυσταγμένοι
στα βαριά τους τιμόνια
κι οι δρόμοι γυμνοί
θαρρείς καταπίνουν διαβάτες
αυτοκίνητα κι αποστάσεις.

Ξημερώνει αργά
κι όλα, σιωπηλά, προσμένουν τη βροχή
να ξεπλύνει κάθε αμαρτία παλιά.

Τρίτη 9 Οκτωβρίου 2012

Ένα κύμα πήρε μακριά

Ένα κύμα πήρε μακριά όσα μας μίλησαν την περασμένη νύχτα
στάθηκαν πίσω μας θυμωμένοι οι άνεμοι
έπειτα ξέσπασαν παίρνοντας μαζί τους τα δάκρυα
τις λέξεις, τα βλέμματα σα σελίδες βιβλίου
που δεν κατάφερε να συγκρατήσει η σχισμένη ράχη.

Η μέρα βαδίζει αργά προς το τέλος της
κι όσα κοιτάξαμε
σβήνουν ανάμεσα στο σκούρο γαλάζιο τ’ ουρανού
και στο μαύρο της νύχτας στο βάθος του ορίζοντα.

Μίλησα κάποτε στους ανθρώπους
δε θέλησαν ποτέ τους να ακούσουν
ή έστω φοβήθηκαν την όποια αλήθεια
έτσι σώπασα κι εγώ
αφήνοντας τις μικρές μου εικόνες δίχως φωνή
και τα λόγια δίχως πνοή πια μέσα τους.