Πέμπτη 9 Αυγούστου 2012

Καλοκαίρια

Μετράω τα καλοκαίρια που χάθηκαν δίχως εσένα.
Έχεις μια παράξενη αίσθηση ο χρόνος, κυλάει γρήγορα, όλο και πιο γρήγορα, όλο και πιο γρήγορα.
Κι είναι πολλά τα καλοκαίρια που έζησα δίχως εσένα, βουβά και μονότονα…
Κι έλεγα πως κάτι θα αλλάξει, κι άλλαξε, και δεν κλαίω που πέρασε έτσι τόσος χρόνος, γιατί έφερε εσένα.

Κι όλα τα πρωινά απόκτησαν μια ζεστασιά.
Κι εκείνα ακόμα, που το χιόνι τα στόλισε και κρύο πολύ.

Η αυγή έχει το άρωμα σου, και το χαμόγελο και την ελπίδα που έχουν ζωγραφισμένη τα χείλη σου καθώς στέκουν απέναντι μου προσμένοντας ένα φιλί, και τα φιλώ, και σε φιλώ, κι ένα καράβι γοργοτάξιδο με παίρνει μαζί του στους τροπικούς…

Είναι που τα καλοκαίρια έγιναν δικά μας πια και μοιάζουν με τα όνειρά μας, και μιλώ έτσι…