Δευτέρα 16 Μαΐου 2016

Στρατιώτης ποιητής

Έλιωσαν τα ρούχα μου με τα χρόνια
στρατιώτης ποιητής σ’ έναν κόσμο που σαπίζει.

Διαβάζω για τους Μάρτηδες
που σκέπασαν γαρύφαλλα τις πληγές τους
ακούω τους Απρίλιδες καθώς σκάβουν
λαγούμια στο χώμα που πατώ.

Κι όλο πληθαίνουν οι κλαγγές
κι όλο οι πληγές βαθαίνουν
κι αναρωτιέμαι
πως γίνεται κάποτε να ξεχνάς
και να συνεχίζεις;

Σάββατο 14 Μαΐου 2016

Παιδικό βλέμμα


Καθώς νυχτώνει
βγαίνουν οι ποιητές στους δρόμους
μια μικρή μελαγχολική στρατιά
γράφουν λέξεις στους τοίχους
λίγοι τις διαβάζουν
λιγότεροι τις καταλαβαίνουν
κι είναι αυτοί
που ψηλά ανεβάζουν τ’ αστέρια
κι όλα τα παιδικά μάτια θα στρέφονται εκεί
λίγο φως να δεχθούν.

Όταν οι μέρες νιώθουμε πως έχουν τελειώσει
ένα φως από μακριά πάντα μας οδηγεί
κι ένα παιδικό βλέμμα
την αλήθεια μας φανερώνει.