Βροχές του Νοέμβρη

Μένουμε γυμνοί στις βροχές του Νοέμβρη
απροετοίμαστοι πάντα
μετρούμε τις σταγόνες
μετρά η μέσα μας φωνή
τις σιωπές μας.

Κι ώρα μεσάνυχτα
- πάντα μεσάνυχτα -
αργοσαλεύουν σκέψεις
που σκούριασαν στο πέρασμα του χρόνου.
Με τα σπασμένα χέρια τους
χαράζουν στους τοίχους της ψυχής μας
όνειρα ύπνου μεσημβρινού
μικρές στεντόρειες κραυγές
που κρύβουν μέσα τους το όνομα μας.

Έχουμε κατά βάθος ξεχάσει την ύπαρξη μας
σε κάθε μας κίνηση
ο θόρυβος της λύπης
συνοδεύει τα βήματα μας.