Οι μέρες τούτες

Οι μέρες τούτες

σκέφτονται για όσα αδυνατώ να σκεφτώ.

 

Μου φοράνε ένα μάλλινο κασκόλ

μια μπλούζα ζεστή

με ξεπροβοδούν κάθε πρωί για τη δουλειά.

 

Μετέωρος

αφήνω το ένα χέρι ν’ αγγίξει

το σκοτάδι που απομένει στον ουρανό

με το άλλο το γαλάζιο που δειλά φανερώνεται.

 

Γεννούν εικόνες όμορφες

πινέλα που χορεύουν

σπέρνοντας χρώματα και μουσικές

μικρές σουσουράδες διαγράφουν κύκλους

στο δρόμο, στ’ αστέρια ανάμεσα

στις εικόνες των παιδικών παραμυθιών

που τελευταία ξυπνούν μαζί μου τα πρωινά.

 

Οι μέρες τούτες

σα τραγούδι παλιό του έρωτα

με το βάρος του χρόνου που το ωριμάζει

πιο κοντά σου με φέρνουν

βαθιά μέσα σου με οδηγούν.