της Νίκης μου
Θέλω για εσένα να μιλήσω
μα λέξη καμία δε σε χωρά
λέξη καμία δε σε ντύνει
κι άλλη ποτέ μου καμία φορά
δεν ένιωσα αδύναμες τις λέξεις
να ντύσουν και να περιγράψουν.
Μια μονάχα μουσική μπορώ να παίζω
εκείνη των χειλιών μου όταν λένε
«σ’ αγαπώ»
και κλείνουν τα μάτια
καθώς αγγίζουν το όνειρο.
Ακούω τις νύχτες που αργοσβήνουν στο απαλό χιόνι
μιλούν για τις όμορφες θάλασσες
τα κύματα τους τρυφερά πως τραγουδούνε το καλοκαίρι
τα όμορφα φιλιά πάνω στην άμμο
που κάνουν από έκσταση τ’ αστέρια να λαμπιρίζουν
κι εκείνα τα μικρά παιδιά στην άκρη του γιαλού
που έχουν έναν κόσμο χτίσει από άμμο
αύριο, που ένα κύμα θα τον ρίξει
εκείνα πάλι με γέλιο και χαρά
απ’ την αρχή θα πάρουν να τον χτίσουν.