Άναψα της νύχτας τα φώτα
λάμπες μικρών σπιτιών
πλάι στη θάλασσα που ταξιδεύω
γαλήνεψε ο χρόνος και η αναμονή
γαλήνεψε το κύμα κάτου απ’ το πέλμα
τώρα που ήρθες
κι έπαψε ο χρόνος να κυλά
για ποια αιωνιότητα
μπορούν να μιλούνε πια
εκείνοι που έπαψαν να ζουν ερωτευμένοι;
2 σχόλια:
Με ευχές για ένα λιγότερο σκληρό αύριο, με περισσότερη ποίηση στην ζωή μας
Την έχουμε ανάγκη την ποίηση Λυγερή…
Δημοσίευση σχολίου